Controle bij de internist

's Ochtends eerst bij mijn moeder langs om even wat door te spreken over het Rekerheem, zij heeft een kamer toegewezen gekregen.
Maar nu gaat het wel heel snel en moet ik haar even bewerken dat we dit toch echt gaan doen.
Zelf denkt ze dat ze toch nog wel even in haar oude huis kan blijven, met wat meer hulp.
Na de thee bij mijn moeder naar school toe.

Ik heb een gesprek met Anja over werk hervatting.
Afgesproken dat ik in de maand december niet zo vaak kom, er heerst veel op school (ziektekiemen)
En de komende weken krijg ik het ook druk genoeg met de verhuizing van mijn moeder.
Na de kerstvakantie ga ik dan dagen maken van 8.00-13.00 uur.

Om 13.30 wordt ik opgehaald door mijn broer Hans en gaan we met mijn moeder en schoonzus Nelleke naar het Rekerheem.
We hebben daar een gesprek en bekijken de kamer waar mijn moeder komt te wonen.
Halverwege het gesprek ga ik er vandoor.
Rob komt mij ophalen, want er staat een controle bij de internist te wachten.

Dokter Hendriks loopt vandaag een half uurtje uit, gebeurt hem niet vaak.
De uitslag van de DEXA scan is binnen en er is een voorstadium van botontkalking te zien.
Hier had ik al op gerekend, mijn moeder heeft namelijk ook last van botontkalking.
Dus mag ik aan de zelfde medicijnen als mijn moeder van 80.
Calcium tabletten en vitamine D dagelijks en Fosamax één keer in de week.
Het bloedonderzoek was goed, daar kwam alleen een vitamine D te kort uit.
Daarna heb ik nog even aangegeven dat ik een vervelende hoest heb, dus na het beluisteren van mijn longen (die niet helemaal goed klonken)mocht ik direct even een longfoto laten maken
Morgen belt dokter Hendriks voor de uitslag.

Nog even met mijn broer het één en ander doorgesproken voor mijn moeder want 7 december zit zij al in het Rekerheem.
Dat wordt een druk weekend voor ons.

Een medisch dagje

Vandaag was een dag die in het teken stond van dokters en ziekenhuis.
Vanmorgen eerst bij de huisarts langs vanwege een behoorlijke dikke en pijnlijke knie.
Widok had mij gister in zijn enthousiasme om ver gelopen en aangezien ik door de stijve gewrichten niet zo heel stabiel meer sta, lig je al snel omver.
Met als gevolg een pijnlijke knie.

Daarna door naar het ziekenhuis voor een DEXA-scan.
Met een DEXA-scan kan worden vastgesteld of je botontkalking (osteoporose) hebt. Een DEXA- scan wordt gemaakt met behulp van röntgenstralen. Dit onderzoek wordt ook vaak botdichtheidsmeting genoemd; hierbij wordt gemeten in welke mate het bot de röntgenstralen tegenhoudt. Voor deze meting wordt standaard de wervelkolom en/of de heup gebruikt. Als er sprake is van botontkalking, bevatten de botten minder kalk en laten meer röntgenstralen door.
De uitslag van dit onderzoek krijg ik volgende week van de internist.

Na de DEXA-scan direct door naar de bloedafname om even wat buisjes bloed af te laten nemen.

Thuis even een broodje gegeten en een klein rondje met Widok, want lopen gaat echt moeizaam.
Met de auto naar Heerhugowaard gereden voor een bezoek aan de bedrijfsarts.
Na de kerstvakantie gaan we proberen het uren aantal op te voeren.
Ook ga ik dan beginnen met Herstel en Balans en dat zag hij ook als werk.
Bij de apotheek nog even de ontstekingsremmers opgehaald voor mijn knie en dat waren weer genoeg medische dingen voor vandaag.
Morgen is weer een dag van fysiotherapie.
Lymfedrainage en een intake gesprek bij Herstel en Balans.

Controle bij de radiotherapeut

Vanmorgen rustig aangedaan en om 10.30 op de fiets richting het sporten.
Na het sporten door naar Claudette voor de lymfedrainage.
Er zat nu weer meer vocht in mijn borst, ik had de pleisters er zaterdagmorgen vanaf getrokken en de andere keren deed ik dit altijd zaterdagavond.
Dus het weekend wat meer last van vocht.
Ze heeft de pleisters nu niet op mijn rug maar op mijn borst geplakt.
Zo kan mijn rug even tot rust komen, die was bij de bestraalde huid iets rood door de pleisters.
Om 16.00 uur moesten we in de bunker zijn bij dokter Uppelschoten.
Hij was tevreden over de huid en vroeg hoe het nu met de arimidex (hormoonkuur) ging.
Aangegeven dat de gewrichtsklachten behoorlijk heftig waren, dus waarschijnlijk over op een ander hormoonkuur.
Dit moet ik volgende week maar even overleggen met dokter Hendriks.
Ik hoop dat er iets anders mogelijk is, want of ik dit 5 jaar vol hou!
En een optie om helemaal te stoppen is er eigenlijk niet, de kans is dan veel te groot dat het terug komt en daar heb ik niet echt behoefte aan.

Susanne 17 jaar

Vrijdag 18 november werd onze jongste spruit al weer 17 jaar.
Wat gaat de tijd toch snel.
Donderdag en vrijdag was ik druk bezig geweest om allerlei tapas achtige gerechten te maken.
Dit wilde ze graag eten op haar verjaardag.
Volgens mij was het aardig gelukt, we hadden gehaktballetjes in een tomatensaus, champignons met knoflook, grote garnalen met knoflook, patatas Bravas, salade, paprikaprutje en natuurlijk olijven chorizo, Spaanse ham, stokbrood met tapenade en aioli.
Zelf had ze haar eigen verjaardagstaart gemaakt, een taart die bestond uit 3 lagen.
De taart zag er fantastisch uit en smaakten ook erg lekker, de volgende keer moet er alleen nog iets van slagroom of crème tussen.

Het was dus gister een gezellige en drukke dag, maar gelukkig was de visite heerlijk verdeeld over de middag en avond.

De energie begint gelukkig weer heel goed terug te komen, s'morgens mijn bed uitkomen lukt weer steeds beter.
Woensdag was het mij zelf gelukt om de studiedag over het motiveren van leerlingen bij het NLP in Limmen de hele dag vol te houden.
Het was best een lange dag van 9.30-17.30 maar ik heb het volgehouden.
Dus dit gaat de goede kant op, nu nog wat minder last van stijve en pijnlijke gewrichten en een pijnlijke schouder en romp en dan voel ik mij weer helemaal top.
Hopelijk vallen de volgende 2 weken de uitslagen bij de radiotherapeut en de internist ook niet tegen en ben ik alweer een heel stuk uit de put geklommen en zie ik de rand alweer.

P.s Hier nog een foto van de modeshow met de hele groep, andere kan ik nog niet plaatsen zit copyright op van de fotograaf.
Zodra ik er nog meer heb zal ik ze plaatsen.

11-11-11

Op deze bijzondere datum moet ik maar weer iets schrijven op het blog.
Deze maand staat voor Rob in het teken van het laten groeien van zijn snor.
Hij doet mee aan de actie MOVEMBER
Wij vinden het allemaal niet echt mooi staan, maar ja het is voor het goede doel en in december gaat hij er gewoon weer af.

Het is Movember, de maand die vroeger bekend stond als November en die nu bestemd is om snorren te laten groeien, bewustzijn te creëren en geld in te zamelen voor de gezondheid van de man, in het bijzonder voor prostaatkanker. Ik stel mijn bovenlip gedurende 30 dagen ter beschikking om gezondheid en welzijn van mannen onder de aandacht te brengen. Mijn Mo (Snor) zal het onderwerp van gesprek zijn en zal ongetwijfeld lachsalvo’s opwekken, dit alles om mensen bewust te maken en om geld in te zamelen voor onderzoek naar prostaatkanker.

Waarom ben ik zo betrokken bij de gezondheid van de man?
• Elke 4 uur sterft in Nederland een man aan prostaatkanker
• In Nederland is prostaatkanker bij mannen de meest voorkomende vorm van kanker
• In Nederland krijgen jaarlijks 9500 mannen te horen dat ze prostaatkanker hebben
• In Nederland leven 73000 mannen met prostaatkanker
• In Nederland sterven elk jaar 2500 mannen aan prostaatkanker
• En natuurlijk onze eigen situatie

Ik nodig je uit om mee te doen: door je te registreren via deze link en je snor te laten groeien of door voor mijn snorgroei online een gift te doen op http://mobro.co/Robbedoes

Geld dat via Movember ingezameld wordt maakt een tastbaar verschil voor de levens van anderen, dankzij de Movember Stichting en onze gezondheidspartner, het NKI.

Indien je meer wilt weten over hoe je kan helpen om Movember te steunen, neem een kijkje op de Movember website www.facebook.com/MovemberNetherlands/posts/137713122965317.

Bij voorbaat dank dat je mij wilt helpen om gezondheid en welzijn van mannen onder de aandacht te brengen.

De afgelopen week is een week geweest van vallen en opstaan de energie begint weer iets terug te komen, maar de gewrichtspijnen worden helaas niet minder, zelfs iets meer.
Mijn knieën en handen toen behoorlijk zeer vooral 's morgens en 's avonds.

Woensdagavond mocht Widok naar zijn vriendin Halna, die was loops en mocht gedekt worden.
Woensdag hebben ze heerlijk gespeeld en was ze er nog niet klaar voor.
Dus donderdag weer met het mannetje heen, in de ochtend lukte het nog niet, maar 's middags was het raak.
Vrijdag heeft Netty de fokster Widok nog een keer opgehaald en was het weer raak.
Dus nu maar afwachten of het is gelukt en Halna zwanger wordt.
In januari hebben we dan foto's van de pups van Halna en Widok.

Met mijn moeder en broer naar het Rekerheem

Vandaag weer een paar uurtjes naar school, wat geniet ik van die kinderen.
Het kost mij helaas steeds meer moeite om heen te gaan.
Ik wil zo graag weer lekker helpen, maar merk dat de energie op een dag beperkt is.
Te veel dingen op 1 dag lukt momenteel niet, ik hoop dat het snel wel weer gaat lukken.
Om 13.00 uur mijn moeder opgehaald,ik ging samen met mijn moeder en broer een kijkje nemen in het Rekerheem.
Eerst met mijn moeder even de Mare in en daarna naar het verzorgingshuis.
Ik dacht: Dan ziet ze alvast hoe dichtbij de Mare is en hoe ze er moet komen vanuit het Rekerheem.
De lift bij van Haren was eerst nog even uitzoeken hoe hij werkte, maar dat hadden we al snel door.
Na een boodschapje bij Deen gingen we weer richting het Rekerheem waar Hans al zat te wachten.
Wij werden vriendelijk te woord gestaan door medewerkster van het Rekerheem en alles werd doorgesproken.
Ook kregen we nog een rondleiding door het huis en mochten we een kamer van een bewoonster bekijken.
Het zag er allemaal mooi en verzorgd uit.
We krijgen nog even bedenktijd, of we mijn moeder ook op een drempel lijst willen zetten, ze is dan nog sneller aan de beurt.
Je moet dan wel zorgen dat ze er binnen 13 dagen zit.
Dat gaat ons vast wel lukken.
Nu maar hopen dat ze er snel terecht kan.