Leuk en minder leuk nieuws

We beginnen eerst maar met het leuke nieuws.
Zaterdagmiddag met Rob naar Theo Schilder geweest om een nieuwe fiets uit te zoeken.
Afgelopen woensdag waren we al in Heerhugowaard wezen kijken en had ik al een stukje proef gereden.
Wat rijdt zo elektrische fiets fantastisch.
In Alkmaar kregen we het voor elkaar om de fiets voor de zelfde prijs te kopen, dus toch maar weer een fiets bij Schilder vandaan.
Het is een Sparta Emotion C3 geworden.
Helaas is hij niet op voorraad en ook niet bij Sparta.
Het duurt nog wel even voor dat ik hem in gebruik kan nemen.
Dus nu nog maar even afzien op mijn oude fiets.

Rond 4 uur zou ik mijn moeder ophalen om met haar met de scootmobiel naar ons huis te rijden.
Sinds zij in het Rekerheem zit, was zij niet meer met de scootmobiel weggeweest.
Het weer was eerst nog te slecht en ze vond het ook wel eng.
Dus vandaag zouden we even gaan oefenen.
Toen ik bij het Rekerheem aan kwam,zat ze heerlijk buiten in het zonnetje.
De scootmobiel gehaald en de lift in.
Dit ging allemaal prima, ook het rijden naar mijn huis was geen probleem.
Wat er precies gebeurt is weet zij zelf niet.
Maar ze lag op straat, met haar been in een vreemde hoek.
Direct 112 gebeld en die waren er gelukkig snel.
Wat ik al vermoeden bleek in het ziekenhuis te kloppen, een gebroken heup.
Vandaag wordt ze geopereerd en ik hoop dat de pijn dan te dragen is en het herstel vlot veloopt.

Een terugval

De afgelopen 2 weken, ging het helaas niet bergopwaarts, wat ik heel graag wil, maar bergafwaarts.
Afgelopen vrijdag was ik op controle bij Dr Hendriks en die vond mijn longen ook niet goed klinken.
Hij vond het niet verstandig om tot 20 maart te wachten met de longfoto, dus mocht ik direct door lopen naar radiologie om een foto te laten maken.
Op de foto was een reactie van de bestraling te zien, dit noemen ze een bestralings longontsteking.
Deze longontsteking kan alleen met prednison worden bestreden.
Dus voorlopig aan de prednison.
Maar met een week moet ik mij dan al weer veel beter voelen, het is ook echt een paardenmiddel.

Vanmorgen nog wel een paar uurtjes op school geweest en met Anja het plan van aanpak besproken.
Helaas zit daar even geen stijgende lijn in, maar een pas op de plaats of zelf iets minder.
Dit vind ik erg moeilijk, ik wil zo graag weer voor de klas.

Als ik reëel ben, geeft mijn lijf nu even aan dat ik rust moet nemen.
Maar in deze fase van opbouwen zit ik hier helemaal niet op te wachten.
Ik vind dat ik nu lang genoeg ziek ben geweest en wil geen bijwerkingen van de behandelingen en medicijnen.
Alleen heb ik het helaas niet voor het zeggen en moet ik zelf naar mijn lijf luisteren.
En met vallen en opstaan gaat dat vast wel weer lukken.
En als de dokter gelijk krijgt, moet ik mij met een week al weer een stuk beter voelen.