27 en 28 februari

Lekker rustig aan, het is een troosteloze dag, Rob zou eigenlijk fietsen naar zijn zus, maar we zijn samen met de auto gegaan.'s Avonds een blog aanmaken en uitwerken, maandag verder. We zijn nu up to date. Huis doorwerken en appeltaart bakken we hebben toch echt wel iets te vieren. De eerst sport van de ladder hebben we bereikt, maar er volgen er nog heel veel.

25 februari 2011

Om 8.00 bel ik de huisarts voor een afspraak, om 8.50 kan ik terecht.Ik wil nog even met hem bespreken dat wij eigenlijk een beetje teleurgesteld zijn in handelwijze waarop je het nare bericht te horen krijgt, via een brief van het bevolkingsonderzoek. Hij vertelt dat het altijd zo gaat, ik zeg hem dat ik dit niet helemaal netjes vind want  de huisarts  krijgt de brief van het bevolkingsonderzoek 2 dagen eerder. Ze weten dan dat er iets mis is met een patiënt van hun. Als je nu net de pech heb dat je hem woensdagmiddag of vrijdag laat krijg dan kun je nergens met je angst heen, want dan is de praktijk gesloten. Hij had het zo niet bedacht, maar vond het een goede tip en zou het gaan bespreken met de rest van het team. Hopelijk worden andere patiënten voortaan ingelicht per telefoon.Hij zag wel dat ik emotioneel op en  leeg was na 4 en halve week spanning en kon al zien wanneer ik weer naar het ziekenhuis moest. Dit was pas over 2 weken bij dokter Hendriks.

Thuis heb ik Rob en  mijn mamacare gebeld en aangegeven dat dit geestelijk te zwaar was. Zij zou iets gaan proberen en gelukkig is dat haar gelukt en mogen we nu donderdag 3 maart naar dokter Hendriks.

24 februari

We hebben alle 2 nog redelijk geslapen. Om 9.00 moeten we weer in het ziekenhuis zijn.Wat zijn we gespannen en iedereen om ons heen ook, Iedereen is zo lief  en leeft zo met ons mee. Als dokter Langenhorst ons komt halen denk ik zijn gezicht lijkt wel blij te staan, zou het eindelijk goed nieuws zijn hij heeft goed en slecht nieuws zegt hij. Het goede nieuws is dat mijn lijf schoon is, geen uitzaaiingen maar de tumor is wel 5 cm. kanker en maar 1 cm voorstadium en de lymfeklieren zijn aangetast.Maar wij zijn hier zo blij mee en hij zelf ook. Hij is zo warm en menselijk, pakt mijn handen en zegt ik ga je in je nekvel grijpen en je zult me niet lief vinden, maar ik hoop je over een half jaar terug te zien, want dat betekend dat de chemo aanslaat. Het plan is nu helemaal anders, ze zijn toch bang dat er nog minuscule kleine celletjes zitten die ze niet kunnen zien. Ik krijg nu eerst minimaal 6 zware chemokuren en dan houden ze de tumor in mijn borst als marker om te kijken of die kleiner wordt. Ik ga dokter Langenhorst en het mamacareteam nu een half jaar verlaten, ik zal ze missen ze zijn zo lief en  ik ga over naar de internist voor de chemo. 'S avonds gaan we het vieren bij de Griek,we eten veel te veel, want eindelijk is die stressbal in mijn buik weg. 's Nacht kunnen we niet slapen van de pijn in ons buik.Rob heeft er ook last van de spanning komt er nu pas goed uit.

23 februari

Gezellig bij Sylvia op de thee, Marlies komt ook nog en we kletsen lekker bij.
Ondertussen worden er voebalplaatjes uitgewisseld en schrijven we nummers op die we nog niet hebben. Susanne heeft inmiddels haar boek vol, nu de andere nog. 'S avonds laat naar bed en hopelijk slapen we een nog beetje.

22 februari 2011

Om 6.00 gaat de wekker, ik ben dan al een uur wakker. Vandaag is de PET CT scan, ik moet eerst een liter water drinken voordat ik naar het ziekhuis ga. Rob gaat naar zijn werk, hij mag er toch niet bij zijn en je mag niet eens praten. De kinderen liggen nog lekker te slapen en laten straks Widok uit. Vandaag ga ik voor de eerste keer alleen. Om half 7 stap ik in de auto en om 6.55 meld ik me in de kelder van het ziekenhuis. Ik krijg een bed toegewezen en mag me even verkleden, je mag namelijk niets van ijzer in je kleding hebben, ook krijg ik incontinentiemateriaal, wat voel je ,je dan weer klein. Er wordt  een infuus aangebracht en om 7.30 komen ze daar radioactief suiker inspuiten, ik moet dan 45 minuten zo stil mogelijk blijven liggen niet bewegen en niet praten. Best lastig en je moet ook steeds nodiger plassen, maar dat wil je toch niet in je luier doen. Maar gelukkig na 45 minuten mag ik nog plassen en mag ik ook nog 2 heerlijke bekertjes Johannesbroodpitmeel drinken( wat een genot) en zelf naar de scan lopen. Daar moet ik op een tafel liggen met mijn armen omhoog, er wordt nu contrastvloeistof ingespoten, dit voelt warm aan, je krijgt een rare smaak in je mond en het lijkt of je alweer moet plassen, dit is gelukkig van korte duur. Dan weer 50 minuten zo stil mogelijk blijven liggen, met een gezellig muziekje van Marco Borsato. Weer aankleden en nog even wachten of de scan gelukt is en dan mag je weer naar huis. Nog even bij mij moeder langs en nog wat boodschappen doen en ’s middags heerlijk gewandeld met Herma, Jelle en de honden.’S Avonds ben ik bekaf, moet mijn energie beter gaan verdelen, ik wil nog te veel en dat is niet handig. Nog 2 slapeloze nachten en dan hopen we toch dat de ladder er hangt.

21 februari 2011

Vandaag moet ik heel rustig aandoen vanwege de PET CT scan van morgen. ‘S avonds nog even een cd lenen van Marco Borsato bij Margreet, die mag morgen mee. Daarna vroeg naar bed om goed uitgerust te zijn, maar slapen lukt niet erg.

15 februari 2011

Om 9.15 zitten we weer in het ziekenhuis bij dokter Langenhorst ,van iedereen kregen we de afgelopen dagen lieve berichtjes, we duimen mee. Ik denk dat heeft vast geholpen en op de echo zagen ze toch niets in de oksel, dus ik heb goede hoop. Maar helaas de uitslag  is vandaag weer negatief. Rob had er al minder vertrouwen in , omdat de dokter vorige keer vertelt had dat die plek er wel al 4 of 5 jaar kon zitten. Het plan is nu een PET CT scan van het hele lichaam te maken en hopen dat daar dan niets uit komt. We proberen Lonneke te bellen maar die neemt niet op, Susanne zit al in de les, dus maar in de pauze proberen om 11.15. Na deze uitslag mogen we weer langs de mamacare, anesthesist en afdeling opname om de operatie alvast in te plannen, maar er moet gewacht worden met opereren tot dat de uitslag van de scan binnen is, het plaatje kan dan weer heel anders worden. Om 11.00 belt  Lonneke zelf ze houdt het niet meer uit en zit even op het toilet. Ze schrikt behoorlijk en zal het in de pauze aan haar zusje vertellen. Susanne is helemaal van slag en wordt goed opgevangen door haar mentor, ze mag met haar vriendin even op het plein van de leraren zitten met een kopje thee. Wij gaan nog even langs mijn school,( jammer genoeg niet met taart) om het slechte nieuws te vertellen.Thuis staat de telefoon niet stil. Maar we kunnen geen goed nieuws melden. De ladder hangt er nog niet we kunnen nog niet uit de put klimmen, we zijn helaas nog een stukje verder gezakt. De week hierna proberen we allemaal onze ontspanning te pakken, maar het is geestelijk heel zwaar. 

10 t/m 12 februari 2011

Het weekend rollen we door met gezellig bezoek van vrienden en collega’s  een buurvrouw/ vriendin Brigit  die 50 wordt en verrast wordt met een caribbean party. Zondag komt Sylvia een hartjes slinger brengen van de klas, met lieve teksten. Rob gaat uitwaaien met Marcel  en daarna uit eten. Nog 2 nachten en die zijn het ergst en dan weten we meer. 

9 februari 2011

Gelukkig is Susanne vandaag vrij van school, ze laat Widok uit,doet de boodschappen, wast af  en gaat met de stofzuiger door het huis.Wat ben ik blij met zo grote dochter. Lonneke zit ondertussen op school te zwoegen op haar herkansing natuurkunde .De pijn in mijn borst en arm is nu niet fijn, het lijkt af en toe wel of ze er met messen insteken..Rieneke belt nog hoe het gister  is gegaan, de ingreep zelf viel ontzettend mee, maar de napijn is wat minder.

8 februari 2011

Om 12.30 moet ik in het dagziekenhuis zijn, ik krijg een pilletje om rustig te worden, paracetamol voor de pijn en een waakinfuus.
Om 13.30 wordt ik opgehaald voor de ingreep, deze vindt plaats onder plaatselijke verdoving,  Rob gaat even wat eten en na een uurtje zien we elkaar weer.

Na  nog 1 uur rustig liggen op een bed en controle van de wond en bloeddruk mogen we  weer naar huis.

Duimen voor een goede uitslag. Deze krijgen we hopelijk volgende week. Anja komt nog even langs om door te spreken wat er in de brief moet staan voor de ouders van mijn klas, zij denken nog dat ik aan mijn knie geopereerd moet worden. Gelukkig is er al een goede invalster geregeld. 'S avonds proberen we nog wat te ontspannen.

7 februari 2011

Vandaag mogen we 10.45 in het ziekenhuis zijn voor inspuiting met radioactief eiwit in mijn borst,dit voelt niet echt prettig. Daarna weer naar de mamacare, Rieneke onze vaste mamacare is ziek. Tussen door kijken we nog even voor een nieuwe wasmachine, want die is in het weekend kapot gegaan. Om 13.30 moeten we weer in het het  ziekenhuis zijn er moet nog even gekeken worden waar de poortwachterklier zich bevind,er worden weer foto,s  gemaakt en de plek waar de klier radioactief oplicht wordt gemarkeerd.

4 februari 2011

 Onze dochters gaan ’s morgens naar school en vragen of we bellen zodra we wat weten. Om 11.35 moeten we in het ziekenhuis zijn voor de uitslag, maar dokter Langenhorst loopt 1 uur uit, hij had die dag alleen maar slecht nieuwsgesprekken. Als wij aan de beurt zijn zie ik al zijn gezicht dat het niet goed is. Om 13..00 uur gaan we  aangeslagen naar huis. Onze dochters sms en we dat we nog niets weten. Lonneke begint namelijk om 13.00 met haar schoolexamen natuurkunde.Om 15.00 sms ze of we al wat weten ze heeft haar naturkunde toch verprutst. ’S middags belt de mamacare verpleegkundige voor de vervolgafspraken, ik ben dan al besproken in het hele team artsen van Alkmaar en Amsterdam.

Het weekend krijgen we veel bezoek en bloemen, iedereen leeft zo met ons mee.

maandag 31 januari 2011

Om 9.15 zijn we in het ziekenhuis voor een nieuwe mamografie, daarna een echo en daar is toch wel iets op te zien.
Er wordt een tweede arts bijgehaald en er wordt besloten tot een biopsie.
Onder plaatselijke verdoving worden er 4 stukjes weefsel uit mijn borst gehaald voor nader onderzoek.
We mogen daarna nog door naar de mamacare verpleegkundige  Rieneke, zij legt nog wat dingen uit en maakt de vervolg afspraken.  Ik ga door naar mijn werk en Rob naar huis,maar onze wereld staat even op zijn kop.

De volgende dagen zoeken we allemaal afleiding, ik op school bij de kinderen van mijn klas en op mijn vrije dagen op het strand en in het bos met onze hond Widok. Rob op de hondencclub en op zijn werk en de kinderen bij het turnen en op school met hun vriendinnen..

Donderdag 27 januari 2011

Om 8.00 bel ik de huisarts, daar kan ik om 11.30 terecht.
Er is een plek in mijn rechterborst gevonden van 6 cm. met de code BI RADS 4.
Thuis ga ik zoeken op internet en ben er niet gerust op, je kunt ook beter niet gaan zoeken.
Ik bel Anja de adjunct van de Kennemerpoort en vertel haar dat ik maandag naar het ziekenhuis moet voor foto's, ze denkt voor mijn knie(daar aan zou ik geopereerd worden)en schrikt ook als ze hoort dat het voor mijn borst is.
Het weekend proberen we nog wat leuke dingen te doen, maar we zijn zenuwachtig en gespannen  voor maandag.
Het slapen gaat bij mij moeizaam de nachten zijn erg lang.

Woensdag 26 januari 2011 het begin

Ik fiets om 15.00 naar huis vanaf school en denk ik krijg de brief van het bevolkingsonderzoek nog.
Het zal wel goed zijn anders had ik wel al wat gehoord, maar als ik de brievenbus open maak zit de brief er inderdaad in, maar daar staat in dat ik contact op moet nemen met de huisarts, er is iets gevonden dat nader onderzoek vereist.
Je denkt dan het zal wel een foute foto zijn, want er was er 1 extra gemaakt omdat er een plooi inzat.

Ik bel meteen naar Rob.

Die is al onderweg in zijn ligfiets en schrikt van het nieuws.

Hang maar op ik ben met 5 minuten thuis zegt hij.

Ook hij krijgt flash backs naar 1997.
Het jaar waarin hij de diagnose non-hodgkin kreeg.