Een leuke kleurige teamdag van de Kennemerpoort

Op het programma van vandaag stond de teamdag van de Kennemerpoort.
Deze begon om 8.30 maar dat ging mij niet lukken.
Ik moest eerst naar het ziekenhuis voor de bestraling, dus schoof ik iets later aan in de kring.
De rest van het team had toen al 1 spel gespeeld en kreeg wat uitleg over de 4 kleuren waar het vandaag allemaal om draaide.
Iedereen had thuis stellingen ingevuld.
Het waren 25 blokken met 4 stellingen, waarbij je moest aangeven wat het meest bij jou past, het minst en de 2 andere stellingen een cijfer moest geven tussen de 1 en de 5.
Hier onder staat zo blok:

Teamgericht en impulsief
Nauwkeurig en rationeel
Gelijkmatig en vriendelijk
Taakgericht en direct

En aan de hand van de ingevulde lijsten, werd je ingedeeld bij een kleur.
Zodat je, je collega's beter kan begrijpen waarom ze zo reageren.
Dit alles heeft te maken met je eigen persoonlijke gevoel.
Het was erg interessant, ik had als overheersende kleur groen en mijn duopartner Sylvia ook.
We hadden ook nog allebei dezelfde score, daarom passen we zo goed bij elkaar.

Na een heerlijke lunch vertrok de rest van het team naar het bos, om daar met de boswachter boompjes om te zagen.
Ik ging naar Claudette voor de lymfedrainage en daarna naar huis om in de tuin nog even lekker te luieren voor dat de rest van het programma volgde.

Om 16.00 stapten ik weer op de fiets om naar partycentrum de Hertenkamp te fietsen in de hout.
Daar hadden we nog een gezellig samenzijn met een borrel en een hapje, gevolgd door een warm en koud buffet.
Het was heerlijk en erg gezellig.

Kapot bestralingstoestel

Vanmorgen weer vroeg uit de veren want om 8.30 moest ik in het ziekenhuis zijn voor bestraling nummer 13.( het ongeluksgetal)
Dat ik mijn kaart in de bak deed, dacht ik al hier klopt iets niet er zaten er nog 2 in en dat gebeurt nooit.
Bij navraag door een andere mevrouw bleek bestralingstoestel 2 stuk te zijn.
Ze waren bezig om een oplossing te bedenken.
De oplossing bestond voor sommige mensen, bestralen onder een ander bestralingstoestel en sommige mensen mochten weer onverrichte zaken naar huis.
Ik mocht ook weer naar huis terug, met het verzoek om, om 16.10 weer terug te komen dan was het toestel gemaakt.
Met dit mooie weer is het gelukkig geen straf om nog een keer naar het ziekenhuis te fietsen.
Thuis gekomen de was weggestreken en de boodschappen gedaan en daarna heerlijk in de tuin gezeten.
Rond 3 uur weer op de fietst gestapt en mijn moeder nog even met een bloemetje blij gemaakt en daarna door naar het ziekenhuis.
Daar liep alles nog steeds niet mooi op schema, rond 16.40 was ik aan de beurt.
Maar het schiet nu wel al op nog maar 5 te gaan.

Aanpassing bij de bestraling door vochtophoping

Vandaag stond bestraling nummer 12 op het programma, nog maar 6 te gaan.
Gister hadden ze ook al wat moeite met de lijnen goed te richten, door de vochtophoping, dus gaven ze aan dat ze een aanpassing zouden verrichten
Hier moest dokter Uppelschoten bij aanwezig zijn, hij is de eindverantwoordelijke.
Ik moest vandaag dus wat langer dan gewoonlijk op de tafel blijven liggen voordat de lijnen weer goed waren ingesteld.
En na de bestraling moest er nog even wat worden getekend.
Hierna mocht ik nog even door, voor de wekelijkse controle bij dokter Uppelschoten.
Hij was erg tevreden, ik doe het prima volgens hem.
Mijn huid ziet er nog goed uit, alleen last van oedeem( vochtophoping).
En het aanpassen was ook geen probleem, ze houden altijd een veilige marge aan van 1 cm. en deze was nu iets kleiner geworden.
Deze marge is nodig voor de andere organen zoals longen en slokdarm, maar is nog steeds veilig.
Het liep allemaal lekker vlot dus nog even een half uurtje naar school.
Met een paar kinderen veilig en vlot geoefend.
Daarna thuis de was gedaan en de badkamer was ook hard aan een schoonmaak beurt toe.
s'Middags nog even in het zonnetje gezeten, ik had mijn collega's al lekker gemaakt.
Werken jullie maar fijn, ik ga van de zon genieten.
Maar ik denk dat niemand met mij wil ruilen, ik wel met mijn collega's.

Oma 80 jaar

Vandaag vierde we de verjaardag van Rob zijn moeder in het verpleeghuis.
Ashley, Lonneke en Susanne hadden gister tot 23.00 uur cupcakes gemaakt voor hun jarig oma.

Jacqueline en ik hadden wat andere hapjes gemaakt voor de visite die zouden komen op haar 80 ste verjaardag.
Dus zaten we vanmorgen al vroeg in de auto naar Amsterdam, Ashley had bij ons geslapen en reed met ons mee naar oma.
In het huis waar Rob zijn moeder woont, hebben ze een zolder waar de bewoners regelmatig activiteiten hebben.
Deze zolder kan ook gebruikt worden voor een verjaardag, dus de boel daar gezellig versierd en alles klaar gezet voor de visite.
Oma rond 10.30 opgehaald en toen druppelde de visite ook binnen.

Het was een gezellig samenzijn, want de zussen van oma, Afie en Riet en broer Piet zien elkaar niet zo vaak meer.




Iedereen wordt oud en gaat gebreken vertonen, het wordt hier door steeds lastiger om bij elkaar te komen.
De nichten van Rob zijn dan ook heel belangrijk voor het vervoer van hun ouders.
Maar gelukkig was dat gelukt en kon iedereen aanwezig zijn.
Het was een geslaagd familie feest, waar heel wat foto's zijn bekeken, de drie zusjes weer even Bij elkaar waren en oude liedjes werden gezongen.

Iedereen heeft volgens mij genoten, dus dit is zeker voor herhaling vatbaar.

Maar aan ieder feestje komt een einde, dus brachten de kleinkinderen oma weer terug naar haar etage, met alle cadeautjes en ruimde wij de zolder op.
Van ons had ze een foto gekregen die op hout was gedrukt, zo gaat hij niet gauw stuk.

Ze misten alleen zich zelf op de foto.
Oma had inderdaad genoten want wilde weer terug naar boven, maar het feest was afgelopen en al haar zusters en broer waren alweer naar huis.

Thuisgekomen nog even heerlijk in de tuin van het zonnetje genoten.

Lymfe drainage

Vandaag had ik weer een rustdag wat het bestralen betreft, lekker even niet naar het ziekenhuis.
Wel had ik een afspraak bij Claudette, de fysiotherapeut waar ik bij sport.
Zij had tijdens het sporten gezegd, als ik vocht vasthield dan ik dan maar een afspraak moest maken voor lymfe drainage.
En ik begin inderdaad wat vocht vast te houden in mijn arm en onder mijn oksel.
Dus dinsdag tijdens de controle bij dokter Uppelschoten , maar even gevraagd of hij het ook een goed plan vond.
Hij vond het prima, als er geen tape gebruikt werd.
's Morgens eerst even bij mijn moeder een kopje thee gedronken en toen doorgereden naar Claudette.
Zij heeft eerst op alle 2 de armen streepjes gezet om de 4 cm.
En daarna bij ieder streepje de omtrek gemeten, zo weet ze of ik meer of minder vocht ga vasthouden.
Daarna mocht ik heerlijk gaan liggen en begon Claudette met de lymfe drainage massage, dit voelt erg lekker en is heel ontspannend.


Manuele lymfedrainage is een zeer rustige en zachte massagetechniek. De masseuse past speciale zachte aanrakingstechnieken toe om de lymfeklieren te stimuleren en vocht en afvalstoffen uit je lichaam te verwijderen. De massage heeft een 'drukfase' en een 'drukloze fase’. De drukfase zorgt voor voldoende opening van de kleinste lymfevaten vlak onder de huid die met een soort verschuifbare klepjes zijn afgesloten. Hierdoor kan de lymfe in het lymfevat komen. De drukloze fase geeft de lymfevaten weer de gelegenheid zich te sluiten, waarna de lymfe verder afgevoerd kan worden.

Na de massage deed Claudette nog een ademhalingsoefening, deze moet ik ook 2 keer per dag thuis toen om het lymfe vocht af te voeren.
En we oefende nog even hoe ik zelf massage kan geven aan de lymfe.
Thuis meteen even geoefend, maar ik weet niet of ik het helemaal goed doe.
Volgende week maar even vragen.
Als ik morgen de nieuwe bestralings tijden weet dan kan ik een afspraak maken voor volgende week, dan ga ik 2 keer te masseren.

Hormoon therapie

Toch maar weer even iets schrijven, de laatste dagen was het wat rustig wat betreft het blog.
Niet dat ik niets heb meegemaakt, maar gewoon even geen zin om iets te schrijven.
Zaterdag had ik nog een verjaardag van mijn nichtje Ashley in Purmerend, erg gezellig en erg warm!
Ik weet niet of de pillen van de hormoonkuur zo snel werken, maar ik had denk echt last van opvliegers.
Vrijdag kreeg ik van Dokter Hendriks namelijk groen licht om de pillen in te gaan nemen die ik al thuis had liggen.
Uit de waardes van mijn bloed was te zien dat ik in de overgang ben.
De chemo's hebben het laatste stukje versneld.
Dus vrijdag avond gestart met de hormoonkuur.
En nu maar hopen dat ik weinig last heb van de bijwerkingen.

De dagen zijn nu iedere dag een beetje het zelfde, bestralen, helpen op school en sporten.
Of bestralen, helpen op school en het huishouden doen.
Daar tussen door loop ik dan nog een rondje met Widok in de regen of lekker in de zon.
Het bestralen gaat nog steeds goed, ik ga er nog steeds op de fiets heen en donderdag zit ik al weer op de helft.
Dus het einde van de behandeling is in zicht en dan proberen de normale draad van het leven weer op te pakken.
Ik hoop dat, dat mij snel lukt.

5 de bestraling

Na gister een rustdag (erg lekker)en even niet naar het ziekenhuis, mocht ik vanmorgen weer vroeg in het ziekenhuis zijn.
Bestraling nummer 5 stond op het programma.
Nog maar 3 en halve week te gaan, valt eigenlijk best wel mee.
En tot nu toe heb ik nog weinig last, alleen iets meer vochtophoping.
De afgelopen 4 keer liep alles mooi op tijd, maar vandaag was er door omstandigheden, een mevrouw waar de taxi niet op tijd kwam en ambulance vervoer dat voor gaat 50 minuten vertraging.
Dus maar even een beker thee en een tijdschrift gepakt.

Na de bestraling naar school gefietst en geholpen bij de rekenles.
Ik hoop dat het zo lekker blijft gaan, zodat ik gauw weer langer voor de klas kan staan.
Ik ben ook erg blij, dat het mij lukt om regelmatig heen te gaan,zo maak ik de kinderen toch vanaf het begin mee.

's Middags heerlijk met Widok door het Bergerbos gelopen, eindelijk zonder regen en wind.
Het was weer echt genieten en als je in het bos loopt zie je alle kenmerken van de herfst al.
Hopelijk krijgen we in de herfst nog een heleboel mooie dagen, waar ik samen met Widok van kan genieten.

Erfelijkheidsonderzoek

Vandaag moest ik om 9.00 uur in het ziekenhuis zijn voor de vierde bestraling.
Om half 9 de fiets gepakt en rustig naar het ziekenhuis gefietst.
Rob liep een rondje met Widok door het park en zou om 10.00 uur in het ziekenhuis zijn voor het erfelijkheidsonderzoek.
De bestraling ging weer lekker vlot, dus had ik nog wat tijd over, voor dat ik mij moest melden bij balie 39.
Even naar de Action gefietst, maar helaas hadden ze niet wat ik zocht.

In het ziekenhuis even een kopje thee uit de automaat gehaald en op Rob gewacht.
In de wachtkamer moesten we nog even wachten, de arts van het VU Medisch Centrum in Amsterdam liep iets uit.
Het erfelijkheidsonderzoek wordt namelijk uitgevoerd door een klinisch geneticus van het VU.
Wel is het heel mooi geregeld van uit het MCA dat dit gewoon in Alkmaar kan.
Thuis moest ik al een hele vragenlijst invullen, dit was best lastig.
Aangezien mijn moeder behoorlijk vergeetachtig wordt en zelf geen broers of zusters heeft en mijn vader en zijn zussen al overleden zijn.
Gelukkig had mijn nicht Mirjam nog een stamboom, waar ik de gegevens van mijn vaderskant uit kon halen.
En dat is ook de kant waar heel veel borstkanker zit.

De arts legde alles heel duidelijk uit en vond dat er wel een mogelijk aanwijzing was voor erfelijke borstkanker.
Er wordt nu in mijn DNA gezocht of ik drager ben van het BRCA 1-gen of het BRCA 2-gen.
Het eerste gen is bijna niet mogelijk want die is niet hormoongevoelig, maar het tweede gen wel.
Mocht dit zo zijn dat ik drager ben, dan worden Lonneke en Susanne vanaf hun 25ste gecontroleerd.
Als ik geen drager ben, is het risico wel hoger en worden ze vanaf hun 40ste gecontroleerd.
Nadat we bij deze arts klaar waren, ging Rob door naar zijn werk en liet ik meteen bloed afnemen voor het DNA onderzoek.
De uitslag horen we over 4 maanden.

Oude voertuigen dag in Wijchen

Vanmorgen weer vroeg uit de veren, Rob en ik deden mee in Wijchen aan de oude voertuigen dag.
Auto's, vrachtwagens, motors en brommers van voor 1981 waren welkom op deze dag.
Eerst even op buienradar gekeken wat de voorspellingen waren en die zagen er goed uit.

Dus om 8.30 in de Jaguar gestapt om naar Wijchen te rijden, daar arriveerde wij om 10.30.
De route voor de toertocht opgehaald en het rally schild aan de auto bevestigd.
Toen kon de tocht van 60 kilometer beginnen.

De tocht ging door een mooi stukje Gelderland, over dijken, langs de Maas en de Waal en door leuke dorpjes zoals Hernen waar het kasteel staat waar de film van Floris is opgenomen.
Ook bezochten we nog Agrarisch museum de Garstkamp.
Dit museum geeft een beeld van alle landbouwwerktuigen en gereedschappen die in het begin van de vorige eeuw in ons land en speciaal in deze streek, in gebruik waren.
Ook konden we hier nog een kopje koffie of thee krijgen.
Even verder reden we langs het bevrijdingsmonument in Overasselt.

"LANDINGSTERREIN PARACHUTISTEN EN GLIDERS BIJ DE BEVRIJDING VAN OVERASSELT OP ZONDAG 17 SEPTEMBER 1944'.

Rond 13.00 uur arriveerde we weer in Wijchen en mochten we de auto in de kasteeltuin neer zetten.

Onze auto kwam in het vak te staan van auto's van 1966 t/m 1970.
Rob bleef lekker in de kasteeltuin auto's bekijken en praten over auto's en ik besloot om Wijchen in te gaan.
Eerst het kasteel bekeken en meteen een toilet op gezocht en daarna het centrum in.
Daar was het erg gezellig er was een muzikantenfestival en de winkels waren open.

Op 10 podia was van alles te zien van Big band, amusementsorkest, sambaband, dweilorkest tot troubadour.




Rond 15.30 ben ik weer terug in de kasteeltuin, Rob was toen al geintervieuwd voor tv Wijchen.
Als de prijsuitreiking plaats vindt blijkt dat wij de eerste prijs hebben gewonnen.

Wij hebben de mooiste auto uit het tijdvak 1966-1970 en krijgen een beker overhandigd.
Het was een geslaagde dag die zeker voor herhaling vatbaar is.
Volgend jaar vindt de voertuigen dag en het muzikantenfestival plaats op 9 september, misschien al iets voor de agenda van 2012.

Eerste bestraling

Vanmorgen vroeg uit de veren, om 8.05 moest ik in het ziekenhuis zijn voor de eerste bestraling.
Rob zou de eerste keer meegaan, hij moest wel wachten in de wachtkamer en mocht niet mee.
Daar zat hij heerlijk een tijdschrift te lezen toen dokter Uppelschoten hem de hand kwam schudden.
Na 14 jaar kon hij Rob nog en kwam vragen hoe het met hem ging.
Bij deze dokter ben je dus echt geen nummer, ik ben blij dat het mijn radiotherapeut ook is.
Ondertussen kreeg ik wat uitleg over de gang van zaken en lieten ze de ruimte zien waar ze zelf zitten als de straling komt.
Daarna mocht ik op de bestralingstafel gaan liggen en werden alle kussentjes neergelegd, onder mijn hoofd, benen en rechterarm.
De lijnen werden met zilvernitriet weer bijgetekend en dokter Uppelschoten kwam even langs om naar de rode plek onder mijn arm te kijken.
Dit blijkt ringworm te zijn een schimmelinfectie.
Hoe ik daar nu weer aankom, geen idee.
De bestraling kon wel gewoon doorgaan en ik heb een zalfje gekregen om de infectie te lijf te gaan.
Daarna werd het apparaat ingesteld en werd ik goed neergelegd zodat de lijnen precies goed lopen.
De 2 radiotherapeutisch-laboranten gaan dan naar de ander ruimte en de bestraling kan dan beginnen.
Je hoort dan een paar keer een zoemend geluid van het bestralingstoestel, maar je merkt er niets van.
Ik werd van 4 kanten bestraald.
De bestraling zelf duurt maar een paar minuten, je bent met 10 á 15 minuten al weer klaar het neerleggen en uit en aan kleden duurt langer.
Rob had mij weer keurig thuis afgezet en ging door naar zijn werk.
Zelf ben ik naar de apotheek gefietst om het zalfje te halen, hoe eerder het over is hoe beter.
Lettie kwam gezellig op visite en we hebben het even over onze moeders gehad.
Die van haar was vorige week in het reuzenrad geweest, in december wordt ze 95!!
's Middags de was weg gewassen en gestreken en boodschappen gedaan.
Eigenlijk wilde ik ook boven nog stofzuigen en de badkamer doen, maar de energie was op.
Morgen is er weer een dag.

Ik kwam nog wel een mooie spreuk tegen:

PUT KRACHT UIT JE ZELF EN DE AANDACHT VAN DE MENSEN OM JE HEEN.

We zijn nu 8 maanden verder nadat de diagnose borstkanker is gesteld.
En die aandacht van de mensen om mijn heen is er nog steeds, dit is echt fantastisch.
Ik krijg nog steeds kaarten, mailtjes, bloemen, telefoontjes,leuke uitstapjes, cadeautjes.
Hier put ik inderdaad kracht uit en ik hoop de rest van het gezin ook.
Ik moet alles wel ondergaan, maar zij hebben het misschien nog wel veel moeilijker.

Een rode plek in mijn oksel

Vandaag weer een keer afgesproken met Wendy en Luka, Wendy redt het door haar zwangerschap niet meer om naar het losloopveld te komen met Luka.
De hond trekt te veel, dus haar vriendin kwam met Luka.
Zelf komt ze dan met de fiets, maar dat lukte vandaag ook niet.
Jammer genoeg spelen ze niet meer zo heel veel met elkaar, het snuffelen vinden ze alle 2 belangrijker.
Thuis gekomen het ziekenhuis even gebeld, ik heb een grote rode plek onder mijn oksel zitten.
Daar loopt ook precies een getekende lijn.
Talkpoeder helpt niet echt, maar ik mag er jammer genoeg niets anders op doen.
Het voelt niet echt prettig en de geur is ook niet echt aangenaam.
Ik zou vandaag nog even vertellen wat we gister hadden gekookt bij de kookworkshop.
Dit was eigenlijk een tupperware avond met kookdemonstratie's.
Viel dus een beetje tegen, ik wist niet dat het van tupperware was en de ander buren ook niet.
Susanne moest vandaag laat naar school, de eerste 2 uur uitval heeft ze dit schooljaar al weer te pakken.
En dat op de eerste lesdag.
Vandaag ook nog maar wat huishoudelijke klusjes gedaan, dan kan ik morgen weer gezellig naar school.

Naar de nieuwe groep 3

Na een rondje in de regen met Widok, het wil deze zomer echt niet lukken, naar het sporten gefietst.
Onderweg kreeg ik weer een bui op mijn kop, maar als het mij lukt probeer ik toch te fietsen en niet de auto te pakken.
Is meteen goed voor de conditie, die is nog lang niet op pijl.
Weer heerlijk bezig geweest, ging weer beter dan vorige week.
Toen door gefietst naar het ziekenhuis om bloed te prikken.
Dit onderzoek was nodig om te bepalen of ik al in de overgang ben.
Dokter Hendriks had vorige week de pillen voor geschreven voor de hormoonkuur, maar toen ik de bijsluiter gelezen had twijfelde ik of ik wel de juiste pillen had gekregen.
Dus het ziekenhuis gebeld en dokter Hendriks wist ook niet zeker of dit de juiste waren.
Het bloedonderzoek moet nu uitwijzen of ik inderdaad door de chemo's al in de overgang ben.
Dan zijn dit de goede pillen en anders krijg ik een ander soort.
En als ik in het ziekenhuis ben, dan ben ik ook bijna op school.
Daar even een broodje gegeten en daarna een uurtje in de klas geholpen.
Zo kan ik alvast aan de kinderen wennen en de kinderen aan mij.
Ik hoop straks de klas wel weer over te nemen.
Het was erg gezellig en de nieuwe groep 3 deed erg goed zijn best.
Na het eten bij een buurvrouw een kookworkshop bijgewoond.
Morgen zal ik vertellen wat we allemaal gingen maken en of het ook lekker was.

Een ziekenhuis dag

Woensdag 31 augustus

Vanmorgen werd ik om 9.00 uur verwacht op de afdeling radiotherapie.
De lijnen voor de bestraling werden op mijn lijf getekend.
Dit gebeurt in een CT-scan, je moet dan ongeveer 25 minuten zo stil mogelijk blijven liggen.
Zodat de lijnen die met speciale inkt op je lijf worden gezet ook precies op de juiste plek worden getekend.
Dit luistert behoorlijk nauw, want als ze er maar even naast zitten kunnen ook andere organen straling krijgen wat niet de bedoeling is.
Bij mij is het mogelijk dat er een stukje van de slokdarm en long wordt mee bestraald.
Deze lijnen blijven ongeveer een week zitten en moeten regelmatig worden bijgetekend.
Weer terug gefietst naar huis en daar wat huishoudelijke klusjes opgeknapt.

Om 14.00 uur kwamen Jacqueline en Ashley.
Jacqueline zou vandaag met mij mee naar de internist en de mamacare verpleegkundige.
Rob kon helaas vandaag ook niet mee, dit vind hij heel vervelend, maar gelukkig kunnen wij altijd terugvallen op familie of vrienden.
Bij de mamacare verpleegkundige waren we snel klaar, de wond is nu eindelijk dicht.
Dokter Hendriks liep ook keurig op tijd en legde alles ook nog even duidelijk uit.
Hij vond het ook jammer dat de chemo niet het effect had, wat iedereen hoopten.
Hij vertelde ook waarom hij geen PET CT scan liet maken.
Dit voegde niets toe en de behandeling zou het zelfde blijven.
Namelijk bestraling en hormoon therapie.

Bij hormoon therapie zorgen ze er voor dat ik geen oestrogeen meer aan maak, want daar groeit deze tumor op en zo krijgen de kanker cellen geen voeding meer en gaan dan uiteindelijk ook dood.
Alleen heeft dit medicijn natuurlijk ook weer veel bijwerkingen, onder andere botontkalking, stemmingswisseling,dus als ik chagrijnig ben kan ik er niets aan doen ( grapje), opvliegers, gewrichtspijnen, misselijkheid, haaruitval( heb ik toch nog niet),hoofdpijn, huiduitslag.
Er zullen er vast nog wel meer zijn, maar dit vind ik er al genoeg en hopelijk gaan ze mijn deur voorbij en heb ik nergens last van.

´s Avonds met Widok naar behendigheid geweest, normaal doet Rob dit altijd met hem, maar hij is al een paar dagen niet lekker en aan de diaree.
Voor mij was dit even een lekkere uitlaatklep, om alle ellende even te vergeten.


Donderdag 1 september

Vanmorgen was de start vergadering op school en ik had voor mij zelf besloten dat ik daar wel naar toe wilde.
Het liefst zou ik maandag gewoon weer starten met mijn nieuwe groep, maar ik ben wel realistisch genoeg dat, dat helaas niet gaat lukken.
Maar als klassenassistent kan ik vast ook heel veel betekenen voor de groep en bouw ik meteen een band op met de kinderen.
Ook kan ik dan komen en gaan wanneer ik wil.
Dit ook nog even met de bedrijfsarts doorgesproken, hij vond het prima als ik rustig aan wat deed.
Nog even lekker in de tuin van de zon genoten, Susanne deed ondertussen boodschappen voor het avondeten.