Kuur 6 is goed te doen

De laatste kuur, gaat tot nog toe heel goed.
Ik ben veel minder misselijk en lang niet zo vermoeid als kuur 3, 4 en 5.
Donderdag is normaal altijd een dag van in bed liggen en deze dag doorkomen, maar ik ben nu vandaag al 2 keer met Widok wezen wandelen.
Ik weet niet of het door de medicijnen komt die ik nu krijg, of misschien wel door de opluchting dat ik van deze gifkuren af ben.
De dexamethason die ik nu extra krijg is ook een paardenmiddel, het is zelfde als prednison, maar het werkt wel.
Dat hadden ze een paar kuren eerder ook wel aan me mogen geven.
Hopelijk ga ik nu fluitend door de laatste kuur heen en kan ik mij gaan voorbereiden op de operatie.
Dat zal wel erg fijn zijn, dan ben ik in ieder geval in een goede conditie om de volgende horde te doorstaan.
En dan zijn we al weer een stap verder naar de genezing.

Hoera de laatste chemo zit er in

Vanmorgen gingen we om 9.15 voor de laatste keer naar de dagbehandeling van oncologie.
De ellende van de chemische gif oorlog zit er gelukkig op.
Al hoewel het mij niet tegengevallen is hoe ik de 5 afgelopen kuren heb doorstaan.
Niet alle kuren waren even makkelijk, maar het was te doorstaan.
Nu maar hopen dat nummer 6 ook mee valt.
Een toepasselijk spreekwoord hierop is: Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest.
We hadden het deze keer weer voor elkaar en ik lag weer bij John en zijn vrouw Ingrid.
John had deze keer niet echt mazzel met het infuus prikken na 7 keer zat de naald er nog niet in.
Toen moest het gebeuren door de anesthesist, die deed het in 1 keer goed.
Bij mij zat het er gelukkig na 1 keer in, maar toen het infuus begon te druppelen om te spoelen voelden het niet prettig, het prikten.
Dus infuus naald eruit en opnieuw prikken, toen voelde het gelukkig wel goed.
John en Ingrid hadden deze keer taart meegenomen een heerlijk monchou taart en als grapje voor Rob een cake.
Want vorige keer had hij gezegd dat hij cake iets vond voor bij begrafenissen en crematies en hij krijgt het ook niet weg, i.v.m weinig speeksel door de bestralingen die hij 15 jaar terug heeft ondergaan.
Deze keer kreeg ik wel een lunch in het ziekenhuis, want alles liep iets uit door het moeilijke prikken.
Maar we hebben met elkaar wel weer erg veel lol gehad en gaan elkaar hierna vast nog wel eens zien.
Adressen en email adressen zijn uitgewisseld.
Om 1 uur mocht ik weg, nadat ik iedereen bedankt had voor de goede zorgen en afscheid genomen had van John en Ingrid togen we weer naar huis.
Gezellig bij Piet en Netty langs om voer te halen voor Widok en daarna lekker binnen gezeten.
In onze tuin is het met deze temperaturen niet om uit te houden.
Van de week maar eens aan de puzzels beginnen die we gekregen hebben op ons feest en waar alle gasten iets persoonlijks op hebben geschreven.
Het zal wel een hele klus worden, omdat de puzzel helemaal wit is, maar dan heb ik wat te doen en verveel ik me niet.

Een grandioos feest

Vrijdagochtend begon in de regen,daarna kwam de zon en hij eindigde voor mij met de maan en de sterren.
Wat heb ik een fantastische dag gehad.
Rob en de kinderen een fantastische avond, zij moesten eerst gewoon werken, naar school en Lonneke moest haar koffer inpakken voor Spanje want na het feest gaat die meteen door naar Schiphol.

Nadat ik met Widok nat geregend was in het park, mocht ik mij heerlijk laten verwennen bij de schoonheidsspecialiste.
Dit was een cadeautje van mijn broer Hans en schoonzus Nelleke.
In de stoel heb ik me lekker laten verwennen, het was heerlijk en ontspannend, een top cadeau.
De wekelijkse boodschappen nog even gehaald, want volgende week lukt dat weer een stuk minder.
Daarna lui op de bank om mijn op te laden voor het feest van vanavond.

Dit feest is ter ere van ons 50 ste verjaardag, dus samen honderd en vandaag zijn we 25 jaar getrouwd.
Dit vonden we wel een reden om een groot feest te geven.
Maar toen we dit gingen regelen, was ik nog niet ziek.
Gelukkig liep alles precies goed met de kuren en zat ik in mijn goede week en kon het feest gewoon doorgaan.

Nadat we ons thuis allemaal feestelijk verkleed hadden, togen we om kwart over 7 richting cafe de Swan in Heerhugowaard.
Daar was onze ceremoniemeester Herma al aanwezig en Dick Raat onze muzikant.
De laatste dingen werden nog even geregeld en de muziek getest, alles werkten prima.
Om even voor acht druppelde de eerste gasten binnen en kon het feest beginnen.
Maar wat we niet wisten was, dat iedereen een fotolijstje meebracht met een gekke, leuke of ontroerende foto van zich zelf en soms ook van ons of van de hond.

Wat hebben wij gelachen en genoten bij het uitpakken van deze leuke lijstjes, wat had iedereen ze best gedaan om er iets leuks van te maken en ons te verrassen.

DANK JULLIE WEL ALLEMAAL HET IS HELEMAAL TE GEK!!!!!!!

Na de koffie en thee en een heerlijk stuk Abraham en Sarah kon het feest echt gaan beginnen.
Dick wist de sfeer er goed in te brengen en na de openings dans van Rob en mij barstte het feestgedruis los.
Wat heeft Dick er samen met alle gasten een geweldig feest van gemaakt, helemaal top!!




Ook worden we nog verrast met een paar stukjes en dan hou ik het niet meer droog van emotie's en van het lachen.
Mijn collega's van de Kennemerpoort bijten de spits af met een fantastisch lied, daarna volgt bodybuilder Robbert, met wel 2 heel aantrekkelijke dames in een roze tutu namelijk onze buurmannen, Corine en Roeline.
Zij hadden heel lang terug met een gekke bek gezegd, dat als Rob 50 werd ze in een tutu zouden komen en ze hebben zich aan hun woord gehouden, fantastisch!!
Daarna volgde meteen het Slotenmakerkoor, wat wonen we toch in een heerlijke straat.

Tussendoor werd er flink gedanst of geschuifeld, de liefde zat in the air en daar speelden Dick dan ook meteen op in.
Dinja,Lonneke en Susanne hadden ook nog een heel mooi en gevoelig lied ingestudeerd, wat Dinja zelf had geschreven, hier werd iedereen stil van.
En als klap op de vuurpijl zong Rob het lied Avond van Boudewijn de Groot.
Toen hield ik het echt niet meer droog, nu tijdens het tikken en beluisteren van dit stukje en liedje ook niet.



Ook kregen we nog een bon voor een weekendje weg en voor een heerlijke gezonde lunch van onze meiden en Bas.
Wat zijn wij ontzettend verwend.

Maar helaas komt aan ieder feest een eind en voor sommige zat er al een lange dag op.
Na de koffie,thee en broodje ging iedereen met een zoen van ons naar huis.

Wij hebben ontzettend genoten, mede door de prima bediening van de Swan, de fantastische muziek van Dick en een te gekke ceremoniemeester, Herma bedankt.
En natuurlijk al die leuke en lieve mensen die we uitgenodigd hebben.
Met elkaar hebben jullie er een top feest van gemaakt.
Een dag die ik niet snel zal vergeten.



IEDEREEN BEDANKT, HET WAS HELEMAAL TOP!!!!

p.s Op het blog van Rob staat een filmpje en nog een heel mooi gedicht een aanrader om daar ook even te kijken en te lezen.( Bij mijn favoriete blogs aan de rechterkant, klikken op Rob Kaag )

Gezellig op visite in groep 3

Vanmorgen werd ik wakker van een smsje van Wendy, zij ging met Luka niet naar het park.
Widok moest het vanmorgen dus zonder zijn vriendinnetje doen, maar er waren gelukkig genoeg andere speelkameraadjes op het losloopveld.
Thuis gekomen eerst de stofzuiger maar eens door de kamer, want er lagen weer behoorlijk veel haren van Widok, wat kan dat beest verharen.
Om half 11 zouden er 2 ouders komen van mijn klas.
Zij hadden een gigantische bos rozen mee in een mooie glazen vaas.
Wat blijft iedereen toch aan mijn denken en met ons meeleven.
Dit doet mij zo ontzettend goed en ik weet niet hoe ik iedereen hier weer voor kan bedanken.
ALLE OUDERS BEDANKT VOOR DE SCHITTERENDE BOS BLOEMEN.
's Middags had ik met Sylvia afgesproken dat ik gezellig in de klas op visite zou komen.
Dit was al weer een hele tijd geleden dat ik de kinderen heb gezien, ik heb ze wel erg gemist.
Lekker met ze gelezen, wat doen ze het goed en wat hebben ze veel geleerd in de tijd dat ik er niet was.
Daarna gezellig de plattegrond en wat filmpjes van Artis bekeken, want daar gaan ze dinsdag op schoolreisje heen.
Ik zal voor ze duimen dat ze goed weer hebben, helaas kan ik niet mee want maandag krijg ik kuur 6 en jippie dat is de laatste.
Toen meteen maar even bloedprikken in het ziekenhuis, want dat scheelt morgen weer een ritje.
Nu was ik toch al in de buurt.
Het was een gezellig dag en wat heb ik weer genoten van de kids.

Naar de chirurg

Vanmorgen op tijd mijn bed uit, eerst een rondje met Widok in de regen en daarna naar het ziekenhuis.
Om 9.15 werden we verwacht bij dokter Langenhorst de chirurg.
In de wachtkamer kwamen we bekende tegen van de hondenclub, dus gezellig zitten praten.
Want voordat je aan de beurt bent, dokters lopen bijna altijd uit.
Dokter Langenhorst was gelukkig ook tevreden en legde het vervolg traject uit.
3 weken na de laatste chemokuur, vindt de operatie plaats.
Dat is de week van 18 juli, helaas kunnen we daardoor niet op vakantie.
Want die stond gepland van 23 juli tot 13 augustus.
Ik vind dit wel heel jammer voor de rest van het gezin, maar het is helaas zo, ik kan er niets aan veranderen.
Nadat we bij dokter Langenhorst klaar waren, moesten we nog naar de mamacare verpleegkundige.
Het was alleen ontzettend druk, dus besloten ze dat we eerst maar bij de anesthesist langs moesten gaan.
Daar krijg je dan weer de zelfde riedel vragen, die 4 maanden terug ook al gesteld zijn.
Je wordt hier toch wel erg moe van en Rob heel recalcitrant.
Ze vinden het zelf ook wel een beetje onzin, maar zo moet het nu eenmaal vanwege het protocol.
Toen weer terug naar de mamacare, daar moesten eigenlijk weer vragen worden beantwoord, maar ze had genoeg in de computer staan, toen we uitlegde dat we hier zo moe van worden.
Als laatste nog naar de opname en toen konden we na 3 uur het ziekenhuis weer verlaten.
Dit was weer een welbestede ochtend (niet echt) we snappen nu ook wel waardoor de gezondheidszorg zo duur is.
's Middags maar even wat klusjes in huis gedaan en nog even modeshow gehouden samen met de meiden.
Ze waren eindelijk ook geslaagd voor het feest van vrijdag.
Rob en ik hebben er ontzettend veel zin in en kijken er naar uit.

Hoera Lonneke geslaagd

Vanmorgen werden we al vroeg (7.00 uur) wakker gemaakt door een vrachtauto die een bak kwam brengen bij de buren.
Wat maakt zo ding een herrie!!
Lonneke dacht lekker uit te slapen, dan zat ze niet zo in de stress voor de uitslag van haar examen, maar helaas de vrachtauto gooide roet in het eten.
Van het weer buiten werd je helaas ook niet vrolijk, wat een honden weer.
Susanne dus maar even naar school gebracht, kon ze meteen haar praktische opdracht voor CKV meenemen, die was moeilijk vervoerbaar op de fiets.
Widok meteen mee en een rondje in het Bergerbos in de regen gelopen.
Thuisgekomen wat was weggewerkt en daarna taart gehaald, dit durfde ik wel aan.
Daarna Susanne weer gehaald en met Lonneke en Widok naar de fokker.
Daar heerlijk aan de thee gezeten( begint weer te smaken)en met de honden geknuffeld.
Terug gekomen in de straat hingen er al diverse vlaggen, maar Lonneke zou pas na 4 uur worden gebeld.
Bas was ondertussen ook gearriveerd en met z'n allen wachten we in spanning af.
Om 16.10 kwam het verlossende telefoontje, ze was geslaagd.
Dit moest natuurlijk gevierd worden met taart, Rob was ook lekker op tijd thuis, dus met z'n allen aan de taart.
Na het eten nog even naar school voor de cijferlijst, ze heeft het top gedaan.
We zijn ontzettend trots op haar, ondanks mijn ziekte heeft ze het toch maar mooi gedaan om te slagen en nog met een mooie cijferlijst ook.
Nu maar hopen dat ze ook wordt ingeloot voor de studie geneeskunde en dat ze volgend jaar kan gaan studeren in Amsterdam.

Met Lonneke naar de internist

Vanmorgen eerst met Widok naar het losloopveld, daar spreek ik iedere morgen af met Wendy en Luka.
De honden kunnen samen heerlijk spelen en wij zitten heerlijk op een bankje te kletsen.
Thuisgekomen even wat gegeten en toen weer op weg naar sporten, er zijn gelukkig weer wat nieuwe dames bij en straks nog een heer dus de groep wordt weer wat groter.
's Middags moest ik om 13.30 in het ziekenhuis zijn voor een controle afspraak bij dokter Hendriks, Lonneke ging deze keer mee, dan hoefde Rob niet weer vrij te nemen.
Want dinsdag 21 juni moet ik naar dokter Langenhorst de chirurg voor het vervolg traject.
Dokter Hendriks was weer goed te spreken, de tumor was weer iets kleiner geworden en de structuur was weer weker geworden.
Tijdens het gesprek gaf ik aan dat ik deze kuur geen pillen tegen de misselijkheid had genomen, aangezien ik daar volgens mij nog beroerder van werd.
Kuur 5 was ook lang niet zo erg als 3 en 4.
Hij probeert nu iets anders uit, want vond het ook niet nodig dat ik 4 dagen behoorlijk misselijk ben, omdat ik geen pillen neem.
De laatste kuur krijg ik meer dexamethason, dit helpt ook tegen misselijkheid en geeft energie.
Daarna nog even wat inkopen in de stad gedaan, voor hopelijk alle geslaagde bij ons in de buurt.
's Avonds bij de eerste geslaagde op visite, ons buurmeisje Patricia.
De andere 3 die kunnen slagen horen het morgen, dus nog even afwachten.

Rob 50 jaar

Vannacht om 12 uur werd Rob verrast door de buren met een lied.
Voor die tijd hadden Lonneke en Susanne de kamer versierd en wat drinken en hapjes neergezet om te proosten op dit heugelijke feit.
Ik had Rob naar boven gelokt, zodat ze ongestoord aan de gang konden gaan.
De buren hadden eerst gevraagd of ik dat zou redden, maar gelukkig valt deze kuur mij iets minder zwaar dan nummer 3 en 4.
Dus 's middags een tijd naar bed, om goed uitgerust te zijn voor de avond.
Lonneke, Susanne en ik hadden een mega Abraham gehuurd, je wordt tenslotte maar 1 keer 50.
's Morgens kwamen Wim en Kees, 2 fietsmaten op de koffie.
Daarna ben ik weer een paar uurtjes mijn bed ingedoken.
En 's middags kwamen Rob zijn zus, mijn broer met aanhang en mijn moeder en Bas langs.
Ook wipten Cor, Jolanda en Patricia nog even aan, ze waren net terug uit Griekenland.
We hadden met iedereen afgesproken, even een uurtje en dan weer weg, want anders was het voor mij veel te vermoeiend.
En tenslotte geven we op 24 juni een groot feest.
Maar om deze dag nu helemaal niets te doen, vond ik toch ook wel erg saai.
Naar mijn idee was het een gezellige en geslaagde dag.

Het gaat nog redelijk goed

Vanmorgen eerst Susanne naar de tandarts gebracht, zij moest terug komen om haar kiezen te laten sealen en het fietsen lukt nog niet echt goed.
Widok toen meteen een rondje in Koedijk laten lopen, want dochter lief was ongeveer een half uurtje bezig bij de tandarts.
Daarna doorgereden naar haar school in Bergen en haar daar gedropt.
Thuis gekomen even rustig de krant gelezen en toen kwam Rosetta een collega van mij gezellig op de thee.
Ben van alle nieuwtjes meteen weer op de hoogte.
's Middags kwam de verpleegkundige de Neulasta injectie geven, die kan zijn werk ook weer gaan doen en zorgen dat er weer snel witte bloedlichaampjes worden gemaakt, zodat ik minder vatbaar ben voor infectie's.
Susanne weer van school gehaald en het weblog van de klas bijgewerkt,wat schrijven die kinderen heerlijk, dit doet me zo goed.
DANK JULLIE WEL GROEP 3 !!!!!!!
Daarna rustig aan het eten begonnen, ik heb door de misselijkheid niet echt trek, maar probeer straks toch maar wat andijvie te eten voor de brood nodige vitamientjes.
Rob ging nadat hij met Susanne de afwas had gedaan, nog even voer halen bij de fokker.
En ik duik nu heerlijk mijn bed in met een boek en hoop dat ik morgen ook nog een redelijke dag heb.

Chemokuur 5 zit er in

Vanochtend mochten wij ons om 10.00 uur weer melden in het ziekenhuis voor chemo nummer 5.
We waren iets vroeger, want hadden eerst Susanne naar school gebracht, want fietsen met gekneusde ribben doet nog steeds zeer.
Het was ons weer gelukt om bij John en Ingrid op de zaal te komen en ook hadden we Vronie weer als verpleegkundige.
Het prikken ging ook weer in 1 keer goed, top Vronie.
Wel was ik al snel misselijk, dus het gebak en gevulde koeken en voor mijn een kaasbroodje ging er niet echt in.
Thuis gekomen 2 uurtjes mijn bed in gedoken.
Rob ging om 16.00 uur met Lonneke op weg naar Amsterdam, zij moest vandaag haar toets maken voor geneeskunde aan de UVA voor de tweede ronde van de decentrale selectie.
Daarna gingen zij nog even bij zijn jarige zusje en haar tante langs.
Samen met Susanne een klein beetje gegeten, door de misselijkheid heb ik niet echt trek.
En op tijd naar bed, kijken of ik beter slaap dan gisternacht.

The day before

Zo de afgelopen dagen heerlijk van het mooie weer genoten, rustig gewandeld met Widok en heerlijk in de tuin gezeten in de schaduw en af en toe in de zon.
Wat doet een zonnetje je goed, alleen hou ik het niet erg lang vol, maar dat geeft niet.
Vrijdag was een dagje van bloed prikken voor de volgende chemo en een bezoek aan de tandarts.
Hij was redelijk tevreden over mijn gebit, tandvlees zag er nog redelijk goed uit, was niet ontstoken.
Wel andere tandenstokers mee gekregen,ik kom slecht tussen mijn tanden en kiezen en daar bloed het dan snel.
Ook kreeg ik nog een gel mee, voor de droge mond die ik heb, dit helpt wel een beetje
's Middags kwamen Kitty en Julian nog even op visite en daarna had ik niet meer echt puf om boodschappen te doen, dus besloten om dit uit te stellen tot morgen.
Zaterdag met Widok weer naar trainen, het apporteren snapt hij nog niet helemaal, daar moeten we dus hard op oefenen.
Apporteren is voor een Tatra ook heel erg moeilijk, maar wie weet kan deze Tatra het wel.
De behendigheid vond hij woensdag ook erg leuk, vooral het vrouwtje wat in de kantine zat.
Zodra hij de kans kreeg, los door de tunnel, kwam hij in één rechte lijn naar mij toe.
Daarna luisterde hij goed naar Rob en hebben ze lekker samen kunnen trainen.
Na het boodschappen doen heerlijk in de tuin liggen doezelen.
Zondag was Rob al vroeg met Johan op stap naar Zandvoort naar het circuit met de Jaguar.
Daar was de viering van 50 jaar E type, jammer genoeg regende het, waardoor alles toch iets minder leuk was.
En daar door kwamen de mannen ook eerder terug dan gepland, ze zouden daar gaan barbecueën, maar besloten dat niet te gaan doen.
Dus gingen we niet met z'n drieën maar met z'n vieren naar de pizzeria.
Vanavond op tijd naar bed en morgen alweer voor de vijfde chemische gif oorlog in mijn lijf, waar ik best wel en beetje tegen op zie.
Maar het volgende spreekwoord is dan heel toepasselijk:Geen zorgen voor de dag van morgen.
Dus we zien wel weer hoe ik deze kuur doorsta, als het regent is het geen straf om lui in bed of op de bank te liggen.