Vanmorgen een heerlijk rondje met Widok in het Bergerbos gewandeld.
Wat is de natuur op het ogenblik mooi, de kleuren pracht in het bos is een lust voor het oog.
En de paddenstoelen en het mos zijn prachtig.
Het was gewoon warm in het bos, de winterjas kan weer even verruild worden voor de zomerjas deze week.
En ons mannetje zie je echt genieten in het bos, hij kan heerlijk rennen en af en toe uitrusten.
Na het bos doorgereden naar de fysio en het sporten.
Claudette vond dat de lymfe drainage d.m.v. massage niet genoeg effect had en heeft nu ook
lymftaping toegepast.
Op mijn rug heeft ze 4 banen tape aangebracht.
De werking van de tape is sturen en stimuleren: Het oedeem heeft de eigenschap om zich langs de aangebrachte tape te verplaatsen. Door de speciale wijze van aanbrengen stimuleer je de verplaatsing van het oedeem in de richting van de lymfknopen die nog wèl functioneren. Dus daarheen, waar we het graag willen hebben.
Omdat de tape een dag of vijf kan blijven zitten, ook tijdens het douchen, is er gedurende die tijd dus sprake van een 24-uurs behandeling!
Hopelijk wordt het vocht in mijn borst en oksel hier door minder.
Mijn arm heeft gelukkig nog weinig last van vocht.
Na het tapen een uurtje aan het sporten geweest en toen was ik behoorlijk moe, dus maar naar huis en niet bij de kinderen van de klas langs.
Morgen lukt het vast wel weer, dan hoef ik nergens heen.
Gister was een dag die in het teken van borstkanker stond.
Genieten, verwend worden, overpeinzingen, stralen en een lach en een traan.
Het was een dag waar ik erg van heb genoten.
Om 11.15 fietst ik samen met Ans naar Victoria plaza, wij gaan samen naar de boezemvriendinnendag.
Deze dag wordt georganiseerd door Paula Bosch, voor vrouwen die borstkanker hebben, of hebben gehad.
In de sportschool worden we hartelijke verwelkomd door Paula en heel veel vrijwilligers en maken we kennis met de andere dames.
Een aantal dames ken ik van het sporten en ook een oud collega kom ik tegen.
Ook bij de vrijwilligers zijn er een aantal mensen die ik ken, Loes een collega van mij,Paula een ouder van school en Minka de vrouw van een collega van Rob, wat is de wereld toch klein.
Na de begroeting gaan we ons omkleden voor de sportles, die is nog best pittig, ondanks dat ik iedere week sport.
Vooral het stukje balans is erg lastig, maar dat vinden heel veel andere dames ook.
Paula had vooraf ook gezegd, doe alles naar eigen vermogen en luister naar je lichaam.
Na het sporten, frissen wij ons lekker op onder de douche.
Dit is best wel even wennen, de eerste keer onder de douche met andere dames.
Maar alles went en iedereen zit in het zelfde schuitje.
Als iedereen weer lekker fris en fruitig is, mogen we naar boven voor de high tea.
Het ziet er allemaal heerlijk en mooi uit,leuke theepotten op de tafels en gezellige bloemetjes.
Lekkere sandwiches met zalm en carpaccio, hapjes met spinazie en feta en mooie cupcakes.
Wat een verwennerij!!
We beginnen met een glas prosecco en toosten op Paula en al haar vrijwilligers en op het leven.
Josje, een lotgenoot vertelt een mooi verhaal over hoe zij alles beleeft heeft.
Zij heeft ook een boek geschreven: Het heet De Eentietige Bandiet.
Een eenarmige bandiet is een gokautomaat. Ik ben dat ook, met eenmaal de diagnose kanker op zak. Ik heb twee armen. En sinds een klein jaar nog maar één tiet.
Zij vertelt alles zo herkenbaar, we zijn er stil van.
Na de high tea worden we mooi opgemaakt door de visagistes en onze haren worden gedaan door de kapsters.
Met mijn haar kunnen ze niets denk ik, maar ze gaan er toch mee aan de gang.
En wat voelt dat weer heerlijk, lekker dat gefrunnik op je hoofd.
De kleding halen we bij Denise van Manjefiek mode en dan zijn wij omgetoverd in mannequins.
Wat ziet iedereen er prachtig uit en wat stralen we allemaal.
Maar nu de modeshow nog lopen, iedereen wordt een beetje zenuwachtig.
Nadat Paula nog even uitgelegd heeft wat de bedoeling is, zijn we er allemaal klaar voor.
De zaal zit vol en de show kan beginnen.
Rob en Hendrik de man van Ans komen naar ons kijken.
Als ik aan de beurt ben, valt het eigenlijk best wel mee, volgens mij loop ik heerlijk te stralen en geniet van mijn moment.
Met z'n allen gaan we nog op de foto en dan komt er een eind aan deze leuke verwendag.
We krijgen nog een aantal tasjes mee, met bonbons,een sjaal, waardebonnen en monstertjes enz. Paula, alle vrijwilligers en sponsors bedankt voor deze heerlijke dag, ik heb er ontzettend van genoten
's Avonds ga ik samen met Rob naar theater de Beun in Heiloo, daar speelt het humoristisch drama Ontboezemingen.
Dit is een verhaal van 5 verschillende vrouwen.
Ze kennen elkaar niet,ze hebben elkaar zelfs nog nooit ontmoet.
Maar één ding hebben ze met elkaar gemeen: ze hebben alle 5 borstkanker.
Het was een schitterend stuk, met heel veel herkenbare dingen zoals de appeltaart.
En ook confronterend:zoals het gedeelte over de chemo, zonder woorden zo veelzeggend.
Ook vol humor: ik heb hier zo geen tijd voor.
Ontroerend: de muziek en tranen bij het laatste lied Mis me niet.
Ik hoop dat dit stuk de Avro toneel publieksprijs heeft gewonnen waar ze voor genomineerd zijn.
Ze verdienen het, het was in één woord ontroerend.
Vanmorgen lukte het mij om op tijd mijn bed uit te komen, dus na het ontbijt naar school gefietst.
Maandag hadden de kinderen al gevraagd of ik naar de kapper geweest was.
Het ziet er nu heel anders uit dan met pruik, de kinderen van deze groep wisten niet dat ik een pruik droeg.
Ik had ze daarom belooft dat ik mijn pruik de volgende keer dat ik kwam zou meenemen.
Dat wisten ze nog en het eerste wat ze vroegen toen ik binnen kwam was:"Heb je je pruik mee?"
De kinderen hebben de pruik allemaal goed bekeken en er aan gevoeld en ook aan hun eigen haar.
Ik moest hem ook nog een keer opzetten en één kind zei:"Zooo ben je juf Karin".
Dus soms is namaak beter.
Daarna lekker in de klas geholpen en nog een aantal kinderen getoetst.
Ook mijn gezicht met en zonder pruik nog even in groep 4 laten zien.
Daar wilde ze ook allemaal wel even voelen en hadden ze ook nog wel wat vragen.
Wat zijn ze dan heerlijk open en eerlijk.
De kinderen van de hogere groepen weten al vaak niet meer hoe ze moeten reageren, ze kijken je aan maar durven niets te zeggen.
Om 13.45 moest ik in Heerhugowaard zijn bij de Arbo Unie, na even zoeken en vragen had ik het gevonden.
Er staat namelijk niets op het gebouw van het diagnostisch centrum Heerhugowaard waar ze bij inzitten.
Met de bedrijfsarts alles rustig doorgesproken, ik had alleen nog maar telefonisch contact met hem gehad.
Hij vind het wel een goed idee als ik aan het programma herstel en balans mee ga doen.
Voor uitleg over het programma klik hier
Dus ga ik mij de komende maand even oriënteren wat de mogelijkheden zijn.
Voorlopig rustig aan doen en af en toe een paar uurtjes in de klas helpen.
Het gaat mij eigenlijk veel te langzaam, maar ik merk ook dat 2 dagen een paar uurtjes helpen genoeg is.
In de nieuwsbrief van school schreef ik: Hopelijk wil mijn lijf net zo snel als mijn hoofd.
Ik merk dat mijn hoofd nog steeds sneller wil dan mijn lijf.
Maar ik kan nu wel al beter keuzes maken en niet alles op 1 dag willen doen.
Morgen is er weer een nieuwe dag en dan maak ik wel af waar ik niet aan toe kwam.
Vanmorgen weer rustig aan opgestart,ik wilde eigenlijk wel naar school maar vond het te laat om nog te gaan.
Dus morgen proberen we het opnieuw,kijken of het mij dan lukt om eerder mijn bed uit te komen.
Dan hoef ik in ieder geval niet met de hond te lopen, dat doet Lonneke.
Om 12.30 met Ans mijn buurvrouw naar Bergen gefietst.
Bij Manjeviek mode in Bergen mochten wij onze outfit uitzoeken voor de boezemvriendinnendag van aankomende zaterdag.
Om een idee van deze dag te krijgen klik hier
We zijn allebei geslaagd en kunnen zaterdag in de modeshow meelopen.
Dit vinden we beide best wel eng, maar dat zal voor alle andere dames ook zo zijn.
Een aantal dames hebben wij al gesproken en die vonden het inderdaad ook wel spannend.
Het wordt zaterdag vast een leuke dag met z'n allen en we laten ons lekker verrassen en verwennen.
Het is al weer een week geleden dat ik wat heb geschreven en ik had belooft om iedere week nog iets te vertellen over mijn belevenissen.
De afgelopen week heerlijk rustig aan gedaan,ieder dag heerlijk uitgeslapen rond 8.30 mijn bed uit i.p.v 7.00 uur.
Eerder lukt het mij ook niet om er uit te komen,het is ook nog zo donker en mijn bed is nog zo lekker warm.
En de vermoeidheid speelt ook nog parten.
De wond in mijn oksel is gelukkig weer helemaal dicht, alleen bij het litteken is het nu erg rood.
Ik probeer het nu met de zelfde pleister die ik ook in mijn oksel heb gebruikt, maar of dat gaat lukken.
Ik heb de afgelopen week lekker veel gewandeld met Widok, hij mag nu weer heerlijk los op het strand, in het bos en bij het Geestmerambacht.
Het wandelen is meteen goed voor mijn stijve gewrichten, die stijve gewrichten zijn weer een bijwerking van de hormoon therapie
Af en toe voel ik mij wel 80 i.p.v 50.
Hopelijk wordt dit nog minder, want de komende 5 jaar zit ik vast aan de hormoon therapie.
Zaterdag zijn we gezellig naar onze vakantie vrienden in Deventer geweest en zondag hebben we nog een leuk ritje met de Jaguar gemaakt naar Edam en daar heerlijk op een terrasje van de zon genoten.
De titel zegt al genoeg, dit is een week van luieren.
Susanne kan lekker uitslapen, Lonneke helaas niet.
Haar wekker ging om 6.45, zij moest de trein van 8.00 uur hebben.
Deze week moet zij gewoon 3 dagen naar school.
Ik hoef deze week niet naar school, dus voelt het voor mij ook een klein beetje als vakantie.
Ik moet natuurlijk helemaal nog niet naar mijn werk, maar ik vind het veel te leuk om heen te gaan, de kinderen geven zo heerlijk afleiding.
Maar het hele behandel traject begint er nu toch wel een beetje in te hakken.
Dus een week even weinig moeten is toch wel erg lekker.
Rob ging vanmorgen fietsen en ik ging naar de fysio en het sporten.
Vandaag ging het weer een stuk beter.
Bij thuiskomst bleek dat Susanne heel lief bezig was geweest.
De afwas van gister had ze weggewerkt en beneden gestofzuigd, heerlijk zo grote dochter.
Na de lunch een rondje om met Widok, lekker de wind door mijn haren voelen.
Sinds zaterdag heb ik besloten om zonder pruik door het leven te gaan.
Het is nog wel kort, maar het voelt heerlijk zonder pruik.
Het was wel even een stap om te nemen, maar iedereen zei: dat het makkelijk kon, dus de stoute schoenen maar aangetrokken.
Zaterdagmorgen stond eerst de wekelijkse training van Widok weer op het programma.
Ik merk dat het mij wel steeds meer moeite kost om op tijd uit bed te gaan.
Ik heb ook op de club aangegeven, dat ik geen wekker zet en zie of ik op tijd wakker wordt.
Gelukkig was Rob op tijd thuis en liep eerst een klein rondje met Widok, kon ik mij nog even rustig aankleden en mijn dagelijkse oefeningen van de fysiotherapeut doen.
Daarna op weg naar Heerhugowaard, hij deed het vandaag een stuk beter dan vorige week.
Rob weggebracht naar Heiloo, de Jaguar kon weer opgehaald worden en zelf doorgereden naar het Maalwater.
Ondertussen Sylvia gebeld en Ella vond het wel leuk om Widok weer eens te zien, dus kwam ze met Ella ook naar het Maalwater.
Met z'n drieën gezellig een rondje gewandeld en Widok heeft zich prima vermaakt met Ella en de andere honden.
Rond 16.15 mijn moeder opgehaald, die vierde haar 80ste verjaardag bij grand cafe de Kleine Waarheid.
Rond 17.00 druppelde de eerste gasten binnen en konden we proosten op de jarige.
Het eten was heerlijk echt een aanrader en de bediening voortreffelijk.
Wij gaan hier zeker nog een keer genieten van een heerlijk diner.
Zondag
Ging de wekker voor Rob erg vroeg(5.45)ik draaide mij nog lekker even om.
Rob zou met Piet(de fokker van Widok)naar een honden show in Dortmund gaan.
Daar heeft ons mannetje het voortreffelijk gedaan, hij is bundessieger geworden.
Dat is een Duitse titel en betekend gewoon beste reu.
Ook heeft hij een internationaal punt te pakken en 2 bekers.
We mogen wel een prijzenkast voor hem aanschaffen.
Op de site van Rob staat de hele dag beschreven.
Susanne had vanmorgen voor een lekker ontbijt gezorgd en een kopje thee op bed.
Zelf heb ik vandaag niet heel veel gedaan, de vermoeidheid begint nu pas te komen denk ik.
En mijn arm wordt er ook niet echt beter op.
Hopelijk gaat dit weer snel over.
Vanmorgen kreeg ik van Rob een lekker kopje thee op bed.
Hij hoefde vanmorgen niet zo vroeg te beginnen, was laat thuis vannacht
Dus rustig opgestart en daarna met Widok naar het Geestmerambacht, wat is het daar toch mooi, volgende keer neem ik mijn fototoestel maar een keer mee.
Thuisgekomen nog even rustig gezeten en daarna door naar sporten.
Het sporten ging vandaag minder goed, ik heb behoorlijk last van mijn arm en de conditie was vandaag ook een stuk minder dan maandag.
Volgende week maar kijken of het dan weer beter gaat.
Na het sporten naar Claudette voor de lymfedrainage en fysiotherapie.
De beweeglijkheid in mijn schouder begint minder te worden, dus thuis maar hard oefenen.
Om 14.45 met Ans een buurvrouw op de fiets gestapt en naar de Waerdse Tempel gefietst.
Daar werd voor de 2 de keer de 1000 borstenbeurs gehouden.
Een informatieve entertainmentbeurs over borsten en borstkanker
De mammacare-teams van de ziekenhuizen in Noord-Holland Noord organiseren in oktober de beurs duizend Borsten. De beurs is voor iedereen die geïnteresseerd is in de gezondheid van zijn of haar borsten.
Niet alleen borstkankerpatiënten, maar ook familie, vrienden, buren, collega’s en andere belangstellenden vinden bij duizend Borsten een aantrekkelijk programma vol informatie en entertainment. Naast informatie over gezonde borsten, mastopathie, borstkanker en de behandeling van borstkanker zijn er modeshows en boeiende lezingen. Op het medisch plein staan artsen en specialisten klaar om op alle mogelijke vragen antwoord te geven. Uiteraard zijn er ook ervaringsdeskundigen aanwezig. Aandacht voor het uiterlijk en het lichaam is er door visagisten, masseurs en voedingsadviseurs. Professionele fotografen maken bijzondere portretten die de bezoekers gratis thuisgestuurd krijgen.
Het was een beurs, met heel veel leuke en interessante lezingen een fantastische modeshow met mooie lingerie, badpakken en kleding en heel veel informatie.
Ans en ik zijn ook nog samen op de foto geweest, met en zonder pruik.
Als ik de foto heb, zal ik hem op het blog plaatsen.
Hier onder volgt het programma:
PROGRAMMA
15.00 uur: Feestelijke opening door Quinty Trustfull en professor Bob Pinedo op
het hoofdpodium.
15.30 uur: Borstkanker heden en toekomst, presentatie door dr. Carolien Smorenburg in de Rode Zaal.
16.00 uur: Kanker in het gezin en kankerspoken, presentatie door psycholoog
Nel Kleverlaan in de Rode Zaal.
16.30 uur: Prachtige modeshow georganiseerd door Nelly Teensma Body Care
uit Sint Pancras, Koning Bodyfashion uit Beverwijk en Mia J.T.Engelbregt praktijk mammacare uit Hoorn op het hoofdpodium.
16.30 uur: Een nieuwe borst, lezing van professor dr. Paul van Zuijlen, plastisch chirurg in de Rode Zaal.
17.00 uur: Omgaan met tegenslag, presentatie door Olympisch Kampioen
Maarten van der Weijden in de Rode Zaal.
18.00 uur: Seks na de behandeling van borstkanker, lezing door seksuoloog
Woet Gianotten in de Rode Zaal.
19.00 uur: Kanker en Werk, hoe nu verder?, presentatie door Edith Idoe van ‘Stap Nu’
in de Rode Zaal.
19.00 uur: Prachtige modeshow georganiseerd door Nelly Teensma Body Care uit
Sint Pancras, Koning Bodyfashion uit Beverwijk en Mia Engelbregt uit Hoorn op het hoofdpodium.
19.30 uur: Omgaan met tegenslag, presentatie door Olympisch Kampioen
Maarten van der Weijden in de Rode Zaal.
20.30 uur: Feestelijke afsluiting door de souldiva’s van Big, Black & Beautiful.
Rond 20.45 stapten wij weer op de fiets,na een geslaagde en gezellige middag.
Vooral de lezing van Maarten van der Weijden sprak mij ontzettend aan, wat heeft die man veel gedaan om tot deze prestatie te komen, in één woord fantastisch.
Vanmorgen moest ik voor controle van de bestralingswond naar dokter Uppelschoten.
Hij was erg tevreden en vond dat ik het voortreffelijk gedaan had.
Hij verwacht dat de wond in mijn oksel met 10 dagen dicht is.
Ik hoop dat hij gelijk heeft, want het voelt niet echt prettig.
Ook kreeg ik van hem een formulier voor de verstrekking van de pleisters.
Deze direct opgehaald bij de apotheek, kreeg ze uiteindelijk mee.
Het was nog niet het juiste formulier.
's Middags moest ik met mijn moeder weer naar de fleboloog en kon ik haar meteen feliciteren met haar 80 ste verjaardag.
Wij vieren dit zaterdag met een etentje, maar om dit nu helemaal niet te vieren.
Lonneke was 's morgens al bij oma geweest met een cadeau en cup cakes.
En mijn broer Hans en schoonzus Nelleke kwamen rond 4 uur ook nog even langs met de rest van de cadeau's.
Zo werd mam toch nog lekker verwend.
Lonneke zou vanmorgen meegaan naar de laatste bestraling.
Susanne was gister al mee geweest en beide hebben ze uitleg gehad over de bestraling.
Rond kwart voor negen klom ik van de tafel en zei:"zo nu ben ik genezen".
Rob zei dit 14 jaar geleden ook, de verpleegkundige reageerde direct met: "dat is nog niet zeker hoor".
Waarop Rob zei: "dan ga ik wel weer liggen".
Dit verhaal had ik verteld aan de radiologische laboranten, ze wenste me veel geluk en een spoedig herstel en hoopte dat ik net zo veel geluk had als mijn man.
De bunker verlaten en met Lonneke bij Elhorst lekker iets gedronken om te vieren dat het de laatste keer was.
Hierna ging ik door naar Claudette voor de lymfedrainage en het sporten en Lonneke ging naar de opticien voor haar lenzen.
s'Middags boodschappen gedaan en voor taxi chauffeur gespeeld en nog even de verzekering en de apotheek gebeld.
Deze doen een beetje moeilijk over de pleisters.
Ze worden vergoed, maar volgens de apotheek alleen met een machtiging.
Het ziekenhuis wil deze machtiging niet geven en Univé zegt dat het niet nodig is.
Maar de apotheek geeft de pleister niet zonder machtiging.
Snap jij het, snap ik het.
Dinsdag zelf maar even vragen aan dokter Uppelschoten, ik denk dat hij de machtiging zo af geeft.
's Avonds was de jaarlijks terugkerende lampionnenoptocht van groep 3, het is altijd een heel leuk gezicht al die lichtjes en gespannen gezichtjes, want het is best spannend in het donker. Gelukkig stonden we dit jaar in vak 1 en waren we lekker snel terug ook doordat de route was ingekort vanwege het slechte weer.
Na afloop gezellig nog even wat gedronken.
Terug naar huis kreeg ik nog een lekkere stortbui, dus kwam ik drijfnat thuis.
Direct onder de douche gedoken en de strepen van de bestraling er af geboend.
Zo weer een hoofdstuk afgesloten.
Ik ben nu lang genoeg ziek geweest en wil de draad van het normale leven zo snel mogelijk weer oppakken samen met Rob en de meiden.
Hopelijk gaat ons dit snel lukken en ligt deze donker periode snel achter ons.
Alle lezers van dit blog hebben daar ook aan meegewerkt en steunde ons in de afgelopen periode.
EEN KLEIN BEETJE AANDACHT
SOMS EEN LACH EN EEN TRAAN
EEN HAND OP JE SCHOUDER
DICHT TEGEN JE AAN
DAT HEEFT IEDER NODIG
DIT KLEINE GEBAAR
HET GEEFT ZOVEEL VREUGDE
ALS JE DIT DOET VOOR ELKAAR
Dit heeft iedereen om ons heen gedaan en dit is niet in woorden uit te drukken, hoe goed ons dit heeft gedaan.
Ik zal nu misschien iets minder vaak op het blog schrijven, maar zal proberen 1 keer per week iets van mijn belevenissen op te schrijven.
Dit blog heeft mij zelf ook heel goed gedaan, om alles van mij af te schrijven.
Gelukkig kon ik vanmorgen iets langer blijven liggen, ik had om 9.10 uur de eerste afspraak in het ziekenhuis.
Ik moest eerst naar de weekcontrole en daarna bestralen.
Maar dokter Uppelschoten liep uit, dus werd ik eerst opgeroepen voor het bestralen.
Ik gaf bij de bestraling aan dat dokter Uppelschoten, gister eigenlijk al zou kijken naar de rode plek in mijn oksel.
Dit zou nou na de bestraling gebeuren, het was wel erg rood maar niet stuk.
Het bestralen kon gewoon doorgaan.
Eén keer in de week worden er ook controle foto's gemaakt en dat was vandaag ook nodig.
Maar halverwege had het apparaat er geen zin meer in.
Er werd gevraagd of ik zo stil mogelijk wilde blijven liggen, ze dachten dat ze het snel konden herstellen.
Na een minuut of 5 deed het apparaat het gelukkig weer en verliep de rest zonder storingen.
Hierna mocht ik weer plaatsnemen in de wachtkamer voor de weekcontrole.
Dokter Uppelschoten was nog steeds erg tevreden, ik doe het nog steeds erg goed.
Alleen de plek in mijn oksel was iets minder, het kwam echt door de bestraling.
Hierna mocht ik nog even naar de assistente, zij heeft een speciale pleister op de wond geplakt.
Ik moest even bij mijn verzekering navragen of deze werden vergoed.
Deze pleisters zijn namelijk een beetje duur, per doos kosten ze 140,- en er zitten er 5 in.
En daar doe ik dan 5 dagen mee
Gelukkig worden ze wel vergoed door Univé.
's Middags met Widok naar het Geestmerambacht en daarna met mijn moeder naar het nieuwe centrum van Oosterwal.
Haar been ligt weer eens open en zij moest naar de fleboloog.
Dit zal wel weer een tijd gaan duren, haar been is weer mooi ingepakt van haar tenen tot haar knie en volgende week mogen we weer terug komen.
Kijken hoelang het lukt om mee te gaan en anders schakelen we de thuiszorg in.
Waren ze daar niet zo enthousiast over, maar als het niet anders kon, dan moest het maar.
Samen met mijn moeder nog een kopje gedronken en daarna heb ik haar naar de verjaardag van mijn broer Hans gebracht.
Ik ga vanavond samen met Rob.
Zaterdagmorgen heerlijk uitgeslapen, de honden training in Heerhugowaard ging vandaag niet door.
Dus voor de verandering niet om 7.00 uur mijn bed uit, maar rond 9.45 uur.
Ik merk dat ik de laatste dagen steeds moeilijker mijn bed uit kom en aangezien ik bijna altijd vroeg in het ziekenhuis moet zijn gaat de wekker iedere dag rond 7.00 uur.
Ook begin ik van de hormoon therapie steeds stijvere gewrichten te krijgen, dus echt soepel stap ik niet meer uit mijn bed.
Met Rob nog even naar Heiloo gereden, de Jaguar moest naar de garage voor het jaarlijkse onderhoud.
Daarna heerlijk in de tuin genoten van het mooie weer.
's Avonds Gitte en Jan Kees opgehaald en naar de Zilte Zoen in Schoorl gereden, waar we gezellig hebben gekletst onder het genot van een heerlijk 3 gangen diner.
Zondagmorgen mocht Rob uitslapen en was het mijn beurt om een Widok uit te laten.
Dit is absoluut geen straf, ik vind het heerlijk om 's morgens vroeg met hem buiten te zijn.
En met dit weer is het helemaal fantastisch en zo lekker rustig, echt genieten.
Na een ontbijt met z'n drieën, Susanne was bij een vriendin blijven slapen, mijn boek uitgelezen.
Daarna met Widok naar het Geestmerambacht, vanaf 1 oktober mogen de honden daar weer los.
Maar aan de kant waar ik normaal mijn auto altijd parkeer was het wel erg druk en ook in de baai.
Dus maar even naar de andere kant gereden waar de honden het hele jaar los mogen.
Om Widok nu over de handdoeken te laten rennen, leek mij niet zo goed idee.
Heerlijk in de tuin gegeten, wie had dat nog gedacht op 2 oktober.
