Laatste bestraling en lampionnenoptocht

Lonneke zou vanmorgen meegaan naar de laatste bestraling.
Susanne was gister al mee geweest en beide hebben ze uitleg gehad over de bestraling.
Rond kwart voor negen klom ik van de tafel en zei:"zo nu ben ik genezen".
Rob zei dit 14 jaar geleden ook, de verpleegkundige reageerde direct met: "dat is nog niet zeker hoor".
Waarop Rob zei: "dan ga ik wel weer liggen".
Dit verhaal had ik verteld aan de radiologische laboranten, ze wenste me veel geluk en een spoedig herstel en hoopte dat ik net zo veel geluk had als mijn man.
De bunker verlaten en met Lonneke bij Elhorst lekker iets gedronken om te vieren dat het de laatste keer was.

Hierna ging ik door naar Claudette voor de lymfedrainage en het sporten en Lonneke ging naar de opticien voor haar lenzen.
s'Middags boodschappen gedaan en voor taxi chauffeur gespeeld en nog even de verzekering en de apotheek gebeld.
Deze doen een beetje moeilijk over de pleisters.
Ze worden vergoed, maar volgens de apotheek alleen met een machtiging.
Het ziekenhuis wil deze machtiging niet geven en Univé zegt dat het niet nodig is.
Maar de apotheek geeft de pleister niet zonder machtiging.
Snap jij het, snap ik het.
Dinsdag zelf maar even vragen aan dokter Uppelschoten, ik denk dat hij de machtiging zo af geeft.

's Avonds was de jaarlijks terugkerende lampionnenoptocht van groep 3, het is altijd een heel leuk gezicht al die lichtjes en gespannen gezichtjes, want het is best spannend in het donker. Gelukkig stonden we dit jaar in vak 1 en waren we lekker snel terug ook doordat de route was ingekort vanwege het slechte weer.
Na afloop gezellig nog even wat gedronken.
Terug naar huis kreeg ik nog een lekkere stortbui, dus kwam ik drijfnat thuis.
Direct onder de douche gedoken en de strepen van de bestraling er af geboend.
Zo weer een hoofdstuk afgesloten.
Ik ben nu lang genoeg ziek geweest en wil de draad van het normale leven zo snel mogelijk weer oppakken samen met Rob en de meiden.
Hopelijk gaat ons dit snel lukken en ligt deze donker periode snel achter ons.
Alle lezers van dit blog hebben daar ook aan meegewerkt en steunde ons in de afgelopen periode.

EEN KLEIN BEETJE AANDACHT
SOMS EEN LACH EN EEN TRAAN
EEN HAND OP JE SCHOUDER
DICHT TEGEN JE AAN
DAT HEEFT IEDER NODIG
DIT KLEINE GEBAAR
HET GEEFT ZOVEEL VREUGDE
ALS JE DIT DOET VOOR ELKAAR

Dit heeft iedereen om ons heen gedaan en dit is niet in woorden uit te drukken, hoe goed ons dit heeft gedaan.
Ik zal nu misschien iets minder vaak op het blog schrijven, maar zal proberen 1 keer per week iets van mijn belevenissen op te schrijven.
Dit blog heeft mij zelf ook heel goed gedaan, om alles van mij af te schrijven.