Vandaag een rustig dagje, kon ook niet erg veel.
Zit heerlijk onder de blauwe plekken.
Op de trap gleed mijn ene voet weg en zat ik al snel halverwege de trap.
Gevolg een blauwe arm, een blauwe kont en wat blauwe plekken op mijn been.
Gelukkig viel de schade nog mee, niets gebroken en zit er vet genoeg op mijn billen.
Maar morgen zal ik nog wel stijver zijn.
Ik ben de laatste tijd niet voor het geluk geboren.
Zaterdag na het trainen met Widok, naar de flat van mijn moeder.
Hans en Nelleke waren al begonnen met het uitruimen van de flat.
Rob kon helaas niet helpen, hij had de hele dag een bijscholingscursus van zijn werk.
We schieten al erg op maar er moet nog veel worden afgevoerd, maandag komen ze alle kleding, gordijnen, beddegoed ophalen.
Om 16.00 uur richting huis en toen was ik ook behoorlijk moe.
Gelukkig was Susanne heel lief geweest om het huis thuis op orde te brengen.
's Avonds heerlijk in bad liggen dobberen.
P.s Mijn longen klonken gelukkig nog steeds goed, ik heb wel een antibioticakuur gekregen en ik merk dat die wel helpt.
zondag 18 december 2011
dinsdag 13 december 2011
Lonneke 19 jaar op 13-12-11
Vandaag is onze oudste dochter jarig, dit hadden we zondag al gevierd.
Zij was vandaag met haar vriend Matthijs aan het schaatsen en ik was vanmiddag weer een middagje met mijn moeder op stap.
Eerst samen even boodschappen doen in de Mare, zij weet nog niet alles te vinden in haar nieuwe omgeving.
Daarna naar de fleboloog voor controle, daar hoeven we gelukkig niet meer terug te komen.
Alles zag er goed uit, alleen een zalfje voor het eczeem op haar benen en nog een paar nieuwe steunkousen.
Toen door naar haar oude flat voor de laatste spullen die zij nog wilde hebben.
Dit was wel moeilijk voor haar, ze wil meer mee, dan er in haar nieuwe huis past.
Afscheid nemen van spullen die je al jaren om je heen vergaard, is ook best lastig.
Hopelijk gaat ze straks een fijne tijd in het Rekerheem tegemoet, ze heeft daar nu nog een hard hoofd in.
Met mij gaat het ondanks alle drukte redelijk goed, alleen de longen willen nog niet zo als ik het zou willen.
Ik hoest nu al 3 weken en echt loskomen doet het niet echt, morgen dokter Hendriks toch maar eens bellen.
Zij was vandaag met haar vriend Matthijs aan het schaatsen en ik was vanmiddag weer een middagje met mijn moeder op stap.
Eerst samen even boodschappen doen in de Mare, zij weet nog niet alles te vinden in haar nieuwe omgeving.
Daarna naar de fleboloog voor controle, daar hoeven we gelukkig niet meer terug te komen.
Alles zag er goed uit, alleen een zalfje voor het eczeem op haar benen en nog een paar nieuwe steunkousen.
Toen door naar haar oude flat voor de laatste spullen die zij nog wilde hebben.
Dit was wel moeilijk voor haar, ze wil meer mee, dan er in haar nieuwe huis past.
Afscheid nemen van spullen die je al jaren om je heen vergaard, is ook best lastig.
Hopelijk gaat ze straks een fijne tijd in het Rekerheem tegemoet, ze heeft daar nu nog een hard hoofd in.
Met mij gaat het ondanks alle drukte redelijk goed, alleen de longen willen nog niet zo als ik het zou willen.
Ik hoest nu al 3 weken en echt loskomen doet het niet echt, morgen dokter Hendriks toch maar eens bellen.
dinsdag 6 december 2011
Een drukke week
De afgelopen week moest er veel geregeld worden voor de verhuizing van mij moeder naar het Rekerheem.
Zaterdag hebben wij nog wel gezellig in Purmerend Sinterklaas gevierd met Andy, Jacqueline en Ashley.
Met weer veel gedichten, sommige kon ik niet met droge ogen lezen en een paar surprise's.
Ik ben altijd degene die surprise's maakt,vind dit namelijk erg leuk om te doen, maar had er nu iets minder tijd voor.
Zondag met z'n allen de grote spullen van mijn moeder verhuisd, het kamertje is erg gezellig geworden.
Niet te grote dingen en niet te veel.
Maandag na het sporten, naar mijn moeder om nog wat spullen samen met Nelleke uit te zoeken.
Tussen door even naar de fysio, ik ,mocht gelukkig even bij Josien langs komen voor de lymfetaping.
Claudette was helaas ziek en de taping was er net af en dan zit er volgende week weer veel vocht.
Het gaat nu door de taping juist zo goed.
Dus was ik heel blij met Josien.
's Aonds heerlijk aan de kaasfondue en daarna het laatste deel van Harry Potter gekeken.
Het was tenslotte Sinterklaasavond.
Vandaag weer op tijd naar mijn moeder, we hadden een intake gesprek met Natascha de verzorgende van mijn moeder.
Er moeten nog een paar dingen worden geregeld wat betreft de zorg.
Een nieuwe huisarts, apotheek en tandarts.
Daarna nog even wat dingen oplaten hangen door de klusjesman, nu kan ze er morgen wonen.
Zaterdag hebben wij nog wel gezellig in Purmerend Sinterklaas gevierd met Andy, Jacqueline en Ashley.
Met weer veel gedichten, sommige kon ik niet met droge ogen lezen en een paar surprise's.
Ik ben altijd degene die surprise's maakt,vind dit namelijk erg leuk om te doen, maar had er nu iets minder tijd voor.
Zondag met z'n allen de grote spullen van mijn moeder verhuisd, het kamertje is erg gezellig geworden.
Niet te grote dingen en niet te veel.
Maandag na het sporten, naar mijn moeder om nog wat spullen samen met Nelleke uit te zoeken.
Tussen door even naar de fysio, ik ,mocht gelukkig even bij Josien langs komen voor de lymfetaping.
Claudette was helaas ziek en de taping was er net af en dan zit er volgende week weer veel vocht.
Het gaat nu door de taping juist zo goed.
Dus was ik heel blij met Josien.
's Aonds heerlijk aan de kaasfondue en daarna het laatste deel van Harry Potter gekeken.
Het was tenslotte Sinterklaasavond.
Vandaag weer op tijd naar mijn moeder, we hadden een intake gesprek met Natascha de verzorgende van mijn moeder.
Er moeten nog een paar dingen worden geregeld wat betreft de zorg.
Een nieuwe huisarts, apotheek en tandarts.
Daarna nog even wat dingen oplaten hangen door de klusjesman, nu kan ze er morgen wonen.
donderdag 1 december 2011
Spullen uitzoeken bij mijn moeder
Vandaag zou ik rond 16.30 door de internist gebeld worden voor de uitslag van de longfoto.
Maar om 9.30 gaat de telefoon en hangt dokter Hendriks al aan de telefoon.
Ik schrik een beetje en denk het is toch wel goed of moet ik voor nog een onderzoek omdat hij al zo vroeg belt.
Maar gelukkig kan hij mij geruststellen, dat de foto er goed uit zag en dus een gewone luchtweg infectie.
Mocht het erger worden dan moet ik weer aan de bel trekken.
Gister hadden we ook nog even over de gewrichtspijnen gesproken en dokter Hendriks vond het beter dat ik Arimidex bleef slikken, met iets er bij voor de pijn.
Deze hormoonkuur was voor mij effectiever dan de Tamoxifen.
Dus gaan we nog 3 maanden dezelfde pillen slikken en hopen dat het beter wordt.
Ik wil ook niet dat het terug komt, dus toch voor deze optie gekozen.
Ik had om 10.00 uur afgesproken met mijn moeder, maar toen ik daar aankwam, was zij op weg naar haar vriendin.
Ze was alles al weer vergeten wat we gister afgesproken hadden.
Haar daar opgehaald en terug naar haar huis, waar we net op tijd waren voor de trombose dienst.
Toen samen met Nelleke de kleding uitgezocht die naar het Rekerheem kon.
Met Lonneke die s'middags heen gebracht en meteen de sleutel gehaald
Morgen kunnen Hans en Nelleke behangen.
Maar om 9.30 gaat de telefoon en hangt dokter Hendriks al aan de telefoon.
Ik schrik een beetje en denk het is toch wel goed of moet ik voor nog een onderzoek omdat hij al zo vroeg belt.
Maar gelukkig kan hij mij geruststellen, dat de foto er goed uit zag en dus een gewone luchtweg infectie.
Mocht het erger worden dan moet ik weer aan de bel trekken.
Gister hadden we ook nog even over de gewrichtspijnen gesproken en dokter Hendriks vond het beter dat ik Arimidex bleef slikken, met iets er bij voor de pijn.
Deze hormoonkuur was voor mij effectiever dan de Tamoxifen.
Dus gaan we nog 3 maanden dezelfde pillen slikken en hopen dat het beter wordt.
Ik wil ook niet dat het terug komt, dus toch voor deze optie gekozen.
Ik had om 10.00 uur afgesproken met mijn moeder, maar toen ik daar aankwam, was zij op weg naar haar vriendin.
Ze was alles al weer vergeten wat we gister afgesproken hadden.
Haar daar opgehaald en terug naar haar huis, waar we net op tijd waren voor de trombose dienst.
Toen samen met Nelleke de kleding uitgezocht die naar het Rekerheem kon.
Met Lonneke die s'middags heen gebracht en meteen de sleutel gehaald
Morgen kunnen Hans en Nelleke behangen.
woensdag 30 november 2011
Controle bij de internist
's Ochtends eerst bij mijn moeder langs om even wat door te spreken over het Rekerheem, zij heeft een kamer toegewezen gekregen.
Maar nu gaat het wel heel snel en moet ik haar even bewerken dat we dit toch echt gaan doen.
Zelf denkt ze dat ze toch nog wel even in haar oude huis kan blijven, met wat meer hulp.
Na de thee bij mijn moeder naar school toe.
Ik heb een gesprek met Anja over werk hervatting.
Afgesproken dat ik in de maand december niet zo vaak kom, er heerst veel op school (ziektekiemen)
En de komende weken krijg ik het ook druk genoeg met de verhuizing van mijn moeder.
Na de kerstvakantie ga ik dan dagen maken van 8.00-13.00 uur.
Om 13.30 wordt ik opgehaald door mijn broer Hans en gaan we met mijn moeder en schoonzus Nelleke naar het Rekerheem.
We hebben daar een gesprek en bekijken de kamer waar mijn moeder komt te wonen.
Halverwege het gesprek ga ik er vandoor.
Rob komt mij ophalen, want er staat een controle bij de internist te wachten.
Dokter Hendriks loopt vandaag een half uurtje uit, gebeurt hem niet vaak.
De uitslag van de DEXA scan is binnen en er is een voorstadium van botontkalking te zien.
Hier had ik al op gerekend, mijn moeder heeft namelijk ook last van botontkalking.
Dus mag ik aan de zelfde medicijnen als mijn moeder van 80.
Calcium tabletten en vitamine D dagelijks en Fosamax één keer in de week.
Het bloedonderzoek was goed, daar kwam alleen een vitamine D te kort uit.
Daarna heb ik nog even aangegeven dat ik een vervelende hoest heb, dus na het beluisteren van mijn longen (die niet helemaal goed klonken)mocht ik direct even een longfoto laten maken
Morgen belt dokter Hendriks voor de uitslag.
Nog even met mijn broer het één en ander doorgesproken voor mijn moeder want 7 december zit zij al in het Rekerheem.
Dat wordt een druk weekend voor ons.
Maar nu gaat het wel heel snel en moet ik haar even bewerken dat we dit toch echt gaan doen.
Zelf denkt ze dat ze toch nog wel even in haar oude huis kan blijven, met wat meer hulp.
Na de thee bij mijn moeder naar school toe.
Ik heb een gesprek met Anja over werk hervatting.
Afgesproken dat ik in de maand december niet zo vaak kom, er heerst veel op school (ziektekiemen)
En de komende weken krijg ik het ook druk genoeg met de verhuizing van mijn moeder.
Na de kerstvakantie ga ik dan dagen maken van 8.00-13.00 uur.
Om 13.30 wordt ik opgehaald door mijn broer Hans en gaan we met mijn moeder en schoonzus Nelleke naar het Rekerheem.
We hebben daar een gesprek en bekijken de kamer waar mijn moeder komt te wonen.
Halverwege het gesprek ga ik er vandoor.
Rob komt mij ophalen, want er staat een controle bij de internist te wachten.
Dokter Hendriks loopt vandaag een half uurtje uit, gebeurt hem niet vaak.
De uitslag van de DEXA scan is binnen en er is een voorstadium van botontkalking te zien.
Hier had ik al op gerekend, mijn moeder heeft namelijk ook last van botontkalking.
Dus mag ik aan de zelfde medicijnen als mijn moeder van 80.
Calcium tabletten en vitamine D dagelijks en Fosamax één keer in de week.
Het bloedonderzoek was goed, daar kwam alleen een vitamine D te kort uit.
Daarna heb ik nog even aangegeven dat ik een vervelende hoest heb, dus na het beluisteren van mijn longen (die niet helemaal goed klonken)mocht ik direct even een longfoto laten maken
Morgen belt dokter Hendriks voor de uitslag.
Nog even met mijn broer het één en ander doorgesproken voor mijn moeder want 7 december zit zij al in het Rekerheem.
Dat wordt een druk weekend voor ons.
donderdag 24 november 2011
Een medisch dagje
Vandaag was een dag die in het teken stond van dokters en ziekenhuis.
Vanmorgen eerst bij de huisarts langs vanwege een behoorlijke dikke en pijnlijke knie.
Widok had mij gister in zijn enthousiasme om ver gelopen en aangezien ik door de stijve gewrichten niet zo heel stabiel meer sta, lig je al snel omver.
Met als gevolg een pijnlijke knie.
Daarna door naar het ziekenhuis voor een DEXA-scan.
Met een DEXA-scan kan worden vastgesteld of je botontkalking (osteoporose) hebt. Een DEXA- scan wordt gemaakt met behulp van röntgenstralen. Dit onderzoek wordt ook vaak botdichtheidsmeting genoemd; hierbij wordt gemeten in welke mate het bot de röntgenstralen tegenhoudt. Voor deze meting wordt standaard de wervelkolom en/of de heup gebruikt. Als er sprake is van botontkalking, bevatten de botten minder kalk en laten meer röntgenstralen door.
De uitslag van dit onderzoek krijg ik volgende week van de internist.
Na de DEXA-scan direct door naar de bloedafname om even wat buisjes bloed af te laten nemen.
Thuis even een broodje gegeten en een klein rondje met Widok, want lopen gaat echt moeizaam.
Met de auto naar Heerhugowaard gereden voor een bezoek aan de bedrijfsarts.
Na de kerstvakantie gaan we proberen het uren aantal op te voeren.
Ook ga ik dan beginnen met Herstel en Balans en dat zag hij ook als werk.
Bij de apotheek nog even de ontstekingsremmers opgehaald voor mijn knie en dat waren weer genoeg medische dingen voor vandaag.
Morgen is weer een dag van fysiotherapie.
Lymfedrainage en een intake gesprek bij Herstel en Balans.
Vanmorgen eerst bij de huisarts langs vanwege een behoorlijke dikke en pijnlijke knie.
Widok had mij gister in zijn enthousiasme om ver gelopen en aangezien ik door de stijve gewrichten niet zo heel stabiel meer sta, lig je al snel omver.
Met als gevolg een pijnlijke knie.
Daarna door naar het ziekenhuis voor een DEXA-scan.
Met een DEXA-scan kan worden vastgesteld of je botontkalking (osteoporose) hebt. Een DEXA- scan wordt gemaakt met behulp van röntgenstralen. Dit onderzoek wordt ook vaak botdichtheidsmeting genoemd; hierbij wordt gemeten in welke mate het bot de röntgenstralen tegenhoudt. Voor deze meting wordt standaard de wervelkolom en/of de heup gebruikt. Als er sprake is van botontkalking, bevatten de botten minder kalk en laten meer röntgenstralen door.
De uitslag van dit onderzoek krijg ik volgende week van de internist.
Na de DEXA-scan direct door naar de bloedafname om even wat buisjes bloed af te laten nemen.
Thuis even een broodje gegeten en een klein rondje met Widok, want lopen gaat echt moeizaam.
Met de auto naar Heerhugowaard gereden voor een bezoek aan de bedrijfsarts.
Na de kerstvakantie gaan we proberen het uren aantal op te voeren.
Ook ga ik dan beginnen met Herstel en Balans en dat zag hij ook als werk.
Bij de apotheek nog even de ontstekingsremmers opgehaald voor mijn knie en dat waren weer genoeg medische dingen voor vandaag.
Morgen is weer een dag van fysiotherapie.
Lymfedrainage en een intake gesprek bij Herstel en Balans.
maandag 21 november 2011
Controle bij de radiotherapeut
Vanmorgen rustig aangedaan en om 10.30 op de fiets richting het sporten.
Na het sporten door naar Claudette voor de lymfedrainage.
Er zat nu weer meer vocht in mijn borst, ik had de pleisters er zaterdagmorgen vanaf getrokken en de andere keren deed ik dit altijd zaterdagavond.
Dus het weekend wat meer last van vocht.
Ze heeft de pleisters nu niet op mijn rug maar op mijn borst geplakt.
Zo kan mijn rug even tot rust komen, die was bij de bestraalde huid iets rood door de pleisters.
Om 16.00 uur moesten we in de bunker zijn bij dokter Uppelschoten.
Hij was tevreden over de huid en vroeg hoe het nu met de arimidex (hormoonkuur) ging.
Aangegeven dat de gewrichtsklachten behoorlijk heftig waren, dus waarschijnlijk over op een ander hormoonkuur.
Dit moet ik volgende week maar even overleggen met dokter Hendriks.
Ik hoop dat er iets anders mogelijk is, want of ik dit 5 jaar vol hou!
En een optie om helemaal te stoppen is er eigenlijk niet, de kans is dan veel te groot dat het terug komt en daar heb ik niet echt behoefte aan.
Na het sporten door naar Claudette voor de lymfedrainage.
Er zat nu weer meer vocht in mijn borst, ik had de pleisters er zaterdagmorgen vanaf getrokken en de andere keren deed ik dit altijd zaterdagavond.
Dus het weekend wat meer last van vocht.
Ze heeft de pleisters nu niet op mijn rug maar op mijn borst geplakt.
Zo kan mijn rug even tot rust komen, die was bij de bestraalde huid iets rood door de pleisters.
Om 16.00 uur moesten we in de bunker zijn bij dokter Uppelschoten.
Hij was tevreden over de huid en vroeg hoe het nu met de arimidex (hormoonkuur) ging.
Aangegeven dat de gewrichtsklachten behoorlijk heftig waren, dus waarschijnlijk over op een ander hormoonkuur.
Dit moet ik volgende week maar even overleggen met dokter Hendriks.
Ik hoop dat er iets anders mogelijk is, want of ik dit 5 jaar vol hou!
En een optie om helemaal te stoppen is er eigenlijk niet, de kans is dan veel te groot dat het terug komt en daar heb ik niet echt behoefte aan.
zaterdag 19 november 2011
Susanne 17 jaar
Vrijdag 18 november werd onze jongste spruit al weer 17 jaar.
Wat gaat de tijd toch snel.
Donderdag en vrijdag was ik druk bezig geweest om allerlei tapas achtige gerechten te maken.
Dit wilde ze graag eten op haar verjaardag.
Volgens mij was het aardig gelukt, we hadden gehaktballetjes in een tomatensaus, champignons met knoflook, grote garnalen met knoflook, patatas Bravas, salade, paprikaprutje en natuurlijk olijven chorizo, Spaanse ham, stokbrood met tapenade en aioli.
Zelf had ze haar eigen verjaardagstaart gemaakt, een taart die bestond uit 3 lagen.
De taart zag er fantastisch uit en smaakten ook erg lekker, de volgende keer moet er alleen nog iets van slagroom of crème tussen.
Het was dus gister een gezellige en drukke dag, maar gelukkig was de visite heerlijk verdeeld over de middag en avond.
De energie begint gelukkig weer heel goed terug te komen, s'morgens mijn bed uitkomen lukt weer steeds beter.
Woensdag was het mij zelf gelukt om de studiedag over het motiveren van leerlingen bij het NLP in Limmen de hele dag vol te houden.
Het was best een lange dag van 9.30-17.30 maar ik heb het volgehouden.
Dus dit gaat de goede kant op, nu nog wat minder last van stijve en pijnlijke gewrichten en een pijnlijke schouder en romp en dan voel ik mij weer helemaal top.
Hopelijk vallen de volgende 2 weken de uitslagen bij de radiotherapeut en de internist ook niet tegen en ben ik alweer een heel stuk uit de put geklommen en zie ik de rand alweer.
P.s Hier nog een foto van de modeshow met de hele groep, andere kan ik nog niet plaatsen zit copyright op van de fotograaf.
Zodra ik er nog meer heb zal ik ze plaatsen.
Wat gaat de tijd toch snel.
Donderdag en vrijdag was ik druk bezig geweest om allerlei tapas achtige gerechten te maken.
Dit wilde ze graag eten op haar verjaardag.
Volgens mij was het aardig gelukt, we hadden gehaktballetjes in een tomatensaus, champignons met knoflook, grote garnalen met knoflook, patatas Bravas, salade, paprikaprutje en natuurlijk olijven chorizo, Spaanse ham, stokbrood met tapenade en aioli.
Zelf had ze haar eigen verjaardagstaart gemaakt, een taart die bestond uit 3 lagen.
De taart zag er fantastisch uit en smaakten ook erg lekker, de volgende keer moet er alleen nog iets van slagroom of crème tussen.
Het was dus gister een gezellige en drukke dag, maar gelukkig was de visite heerlijk verdeeld over de middag en avond.
De energie begint gelukkig weer heel goed terug te komen, s'morgens mijn bed uitkomen lukt weer steeds beter.
Woensdag was het mij zelf gelukt om de studiedag over het motiveren van leerlingen bij het NLP in Limmen de hele dag vol te houden.
Het was best een lange dag van 9.30-17.30 maar ik heb het volgehouden.
Dus dit gaat de goede kant op, nu nog wat minder last van stijve en pijnlijke gewrichten en een pijnlijke schouder en romp en dan voel ik mij weer helemaal top.
Hopelijk vallen de volgende 2 weken de uitslagen bij de radiotherapeut en de internist ook niet tegen en ben ik alweer een heel stuk uit de put geklommen en zie ik de rand alweer.
P.s Hier nog een foto van de modeshow met de hele groep, andere kan ik nog niet plaatsen zit copyright op van de fotograaf.
Zodra ik er nog meer heb zal ik ze plaatsen.
vrijdag 11 november 2011
11-11-11
Op deze bijzondere datum moet ik maar weer iets schrijven op het blog.
Deze maand staat voor Rob in het teken van het laten groeien van zijn snor.
Hij doet mee aan de actie MOVEMBER
Wij vinden het allemaal niet echt mooi staan, maar ja het is voor het goede doel en in december gaat hij er gewoon weer af.
Het is Movember, de maand die vroeger bekend stond als November en die nu bestemd is om snorren te laten groeien, bewustzijn te creëren en geld in te zamelen voor de gezondheid van de man, in het bijzonder voor prostaatkanker. Ik stel mijn bovenlip gedurende 30 dagen ter beschikking om gezondheid en welzijn van mannen onder de aandacht te brengen. Mijn Mo (Snor) zal het onderwerp van gesprek zijn en zal ongetwijfeld lachsalvo’s opwekken, dit alles om mensen bewust te maken en om geld in te zamelen voor onderzoek naar prostaatkanker.
Waarom ben ik zo betrokken bij de gezondheid van de man?
• Elke 4 uur sterft in Nederland een man aan prostaatkanker
• In Nederland is prostaatkanker bij mannen de meest voorkomende vorm van kanker
• In Nederland krijgen jaarlijks 9500 mannen te horen dat ze prostaatkanker hebben
• In Nederland leven 73000 mannen met prostaatkanker
• In Nederland sterven elk jaar 2500 mannen aan prostaatkanker
• En natuurlijk onze eigen situatie
Ik nodig je uit om mee te doen: door je te registreren via deze link en je snor te laten groeien of door voor mijn snorgroei online een gift te doen op http://mobro.co/Robbedoes
Geld dat via Movember ingezameld wordt maakt een tastbaar verschil voor de levens van anderen, dankzij de Movember Stichting en onze gezondheidspartner, het NKI.
Indien je meer wilt weten over hoe je kan helpen om Movember te steunen, neem een kijkje op de Movember website www.facebook.com/MovemberNetherlands/posts/137713122965317.
Bij voorbaat dank dat je mij wilt helpen om gezondheid en welzijn van mannen onder de aandacht te brengen.
De afgelopen week is een week geweest van vallen en opstaan de energie begint weer iets terug te komen, maar de gewrichtspijnen worden helaas niet minder, zelfs iets meer.
Mijn knieën en handen toen behoorlijk zeer vooral 's morgens en 's avonds.
Woensdagavond mocht Widok naar zijn vriendin Halna, die was loops en mocht gedekt worden.
Woensdag hebben ze heerlijk gespeeld en was ze er nog niet klaar voor.
Dus donderdag weer met het mannetje heen, in de ochtend lukte het nog niet, maar 's middags was het raak.
Vrijdag heeft Netty de fokster Widok nog een keer opgehaald en was het weer raak.
Dus nu maar afwachten of het is gelukt en Halna zwanger wordt.
In januari hebben we dan foto's van de pups van Halna en Widok.
Deze maand staat voor Rob in het teken van het laten groeien van zijn snor.
Hij doet mee aan de actie MOVEMBER
Wij vinden het allemaal niet echt mooi staan, maar ja het is voor het goede doel en in december gaat hij er gewoon weer af.
Het is Movember, de maand die vroeger bekend stond als November en die nu bestemd is om snorren te laten groeien, bewustzijn te creëren en geld in te zamelen voor de gezondheid van de man, in het bijzonder voor prostaatkanker. Ik stel mijn bovenlip gedurende 30 dagen ter beschikking om gezondheid en welzijn van mannen onder de aandacht te brengen. Mijn Mo (Snor) zal het onderwerp van gesprek zijn en zal ongetwijfeld lachsalvo’s opwekken, dit alles om mensen bewust te maken en om geld in te zamelen voor onderzoek naar prostaatkanker.
Waarom ben ik zo betrokken bij de gezondheid van de man?
• Elke 4 uur sterft in Nederland een man aan prostaatkanker
• In Nederland is prostaatkanker bij mannen de meest voorkomende vorm van kanker
• In Nederland krijgen jaarlijks 9500 mannen te horen dat ze prostaatkanker hebben
• In Nederland leven 73000 mannen met prostaatkanker
• In Nederland sterven elk jaar 2500 mannen aan prostaatkanker
• En natuurlijk onze eigen situatie
Ik nodig je uit om mee te doen: door je te registreren via deze link en je snor te laten groeien of door voor mijn snorgroei online een gift te doen op http://mobro.co/Robbedoes
Geld dat via Movember ingezameld wordt maakt een tastbaar verschil voor de levens van anderen, dankzij de Movember Stichting en onze gezondheidspartner, het NKI.
Indien je meer wilt weten over hoe je kan helpen om Movember te steunen, neem een kijkje op de Movember website www.facebook.com/MovemberNetherlands/posts/137713122965317.
Bij voorbaat dank dat je mij wilt helpen om gezondheid en welzijn van mannen onder de aandacht te brengen.
De afgelopen week is een week geweest van vallen en opstaan de energie begint weer iets terug te komen, maar de gewrichtspijnen worden helaas niet minder, zelfs iets meer.
Mijn knieën en handen toen behoorlijk zeer vooral 's morgens en 's avonds.
Woensdagavond mocht Widok naar zijn vriendin Halna, die was loops en mocht gedekt worden.
Woensdag hebben ze heerlijk gespeeld en was ze er nog niet klaar voor.
Dus donderdag weer met het mannetje heen, in de ochtend lukte het nog niet, maar 's middags was het raak.
Vrijdag heeft Netty de fokster Widok nog een keer opgehaald en was het weer raak.
Dus nu maar afwachten of het is gelukt en Halna zwanger wordt.
In januari hebben we dan foto's van de pups van Halna en Widok.
woensdag 2 november 2011
Met mijn moeder en broer naar het Rekerheem
Vandaag weer een paar uurtjes naar school, wat geniet ik van die kinderen.
Het kost mij helaas steeds meer moeite om heen te gaan.
Ik wil zo graag weer lekker helpen, maar merk dat de energie op een dag beperkt is.
Te veel dingen op 1 dag lukt momenteel niet, ik hoop dat het snel wel weer gaat lukken.
Om 13.00 uur mijn moeder opgehaald,ik ging samen met mijn moeder en broer een kijkje nemen in het Rekerheem.
Eerst met mijn moeder even de Mare in en daarna naar het verzorgingshuis.
Ik dacht: Dan ziet ze alvast hoe dichtbij de Mare is en hoe ze er moet komen vanuit het Rekerheem.
De lift bij van Haren was eerst nog even uitzoeken hoe hij werkte, maar dat hadden we al snel door.
Na een boodschapje bij Deen gingen we weer richting het Rekerheem waar Hans al zat te wachten.
Wij werden vriendelijk te woord gestaan door medewerkster van het Rekerheem en alles werd doorgesproken.
Ook kregen we nog een rondleiding door het huis en mochten we een kamer van een bewoonster bekijken.
Het zag er allemaal mooi en verzorgd uit.
We krijgen nog even bedenktijd, of we mijn moeder ook op een drempel lijst willen zetten, ze is dan nog sneller aan de beurt.
Je moet dan wel zorgen dat ze er binnen 13 dagen zit.
Dat gaat ons vast wel lukken.
Nu maar hopen dat ze er snel terecht kan.
Het kost mij helaas steeds meer moeite om heen te gaan.
Ik wil zo graag weer lekker helpen, maar merk dat de energie op een dag beperkt is.
Te veel dingen op 1 dag lukt momenteel niet, ik hoop dat het snel wel weer gaat lukken.
Om 13.00 uur mijn moeder opgehaald,ik ging samen met mijn moeder en broer een kijkje nemen in het Rekerheem.
Eerst met mijn moeder even de Mare in en daarna naar het verzorgingshuis.
Ik dacht: Dan ziet ze alvast hoe dichtbij de Mare is en hoe ze er moet komen vanuit het Rekerheem.
De lift bij van Haren was eerst nog even uitzoeken hoe hij werkte, maar dat hadden we al snel door.
Na een boodschapje bij Deen gingen we weer richting het Rekerheem waar Hans al zat te wachten.
Wij werden vriendelijk te woord gestaan door medewerkster van het Rekerheem en alles werd doorgesproken.
Ook kregen we nog een rondleiding door het huis en mochten we een kamer van een bewoonster bekijken.
Het zag er allemaal mooi en verzorgd uit.
We krijgen nog even bedenktijd, of we mijn moeder ook op een drempel lijst willen zetten, ze is dan nog sneller aan de beurt.
Je moet dan wel zorgen dat ze er binnen 13 dagen zit.
Dat gaat ons vast wel lukken.
Nu maar hopen dat ze er snel terecht kan.
maandag 31 oktober 2011
Een mooie herfstdag
Vanmorgen een heerlijk rondje met Widok in het Bergerbos gewandeld.
Wat is de natuur op het ogenblik mooi, de kleuren pracht in het bos is een lust voor het oog.
En de paddenstoelen en het mos zijn prachtig.
Het was gewoon warm in het bos, de winterjas kan weer even verruild worden voor de zomerjas deze week.
En ons mannetje zie je echt genieten in het bos, hij kan heerlijk rennen en af en toe uitrusten.
Na het bos doorgereden naar de fysio en het sporten.
Claudette vond dat de lymfe drainage d.m.v. massage niet genoeg effect had en heeft nu ook
lymftaping toegepast.
Op mijn rug heeft ze 4 banen tape aangebracht.
De werking van de tape is sturen en stimuleren: Het oedeem heeft de eigenschap om zich langs de aangebrachte tape te verplaatsen. Door de speciale wijze van aanbrengen stimuleer je de verplaatsing van het oedeem in de richting van de lymfknopen die nog wèl functioneren. Dus daarheen, waar we het graag willen hebben.
Omdat de tape een dag of vijf kan blijven zitten, ook tijdens het douchen, is er gedurende die tijd dus sprake van een 24-uurs behandeling!
Hopelijk wordt het vocht in mijn borst en oksel hier door minder.
Mijn arm heeft gelukkig nog weinig last van vocht.
Na het tapen een uurtje aan het sporten geweest en toen was ik behoorlijk moe, dus maar naar huis en niet bij de kinderen van de klas langs.
Morgen lukt het vast wel weer, dan hoef ik nergens heen.
Wat is de natuur op het ogenblik mooi, de kleuren pracht in het bos is een lust voor het oog.
En de paddenstoelen en het mos zijn prachtig.
Het was gewoon warm in het bos, de winterjas kan weer even verruild worden voor de zomerjas deze week.
En ons mannetje zie je echt genieten in het bos, hij kan heerlijk rennen en af en toe uitrusten.
Na het bos doorgereden naar de fysio en het sporten.
Claudette vond dat de lymfe drainage d.m.v. massage niet genoeg effect had en heeft nu ook
lymftaping toegepast.
Op mijn rug heeft ze 4 banen tape aangebracht.
De werking van de tape is sturen en stimuleren: Het oedeem heeft de eigenschap om zich langs de aangebrachte tape te verplaatsen. Door de speciale wijze van aanbrengen stimuleer je de verplaatsing van het oedeem in de richting van de lymfknopen die nog wèl functioneren. Dus daarheen, waar we het graag willen hebben.
Omdat de tape een dag of vijf kan blijven zitten, ook tijdens het douchen, is er gedurende die tijd dus sprake van een 24-uurs behandeling!
Hopelijk wordt het vocht in mijn borst en oksel hier door minder.
Mijn arm heeft gelukkig nog weinig last van vocht.
Na het tapen een uurtje aan het sporten geweest en toen was ik behoorlijk moe, dus maar naar huis en niet bij de kinderen van de klas langs.
Morgen lukt het vast wel weer, dan hoef ik nergens heen.
zondag 30 oktober 2011
Boezemvriendinnendag en Ontboezemingen.
Gister was een dag die in het teken van borstkanker stond.
Genieten, verwend worden, overpeinzingen, stralen en een lach en een traan.
Het was een dag waar ik erg van heb genoten.
Om 11.15 fietst ik samen met Ans naar Victoria plaza, wij gaan samen naar de boezemvriendinnendag.
Deze dag wordt georganiseerd door Paula Bosch, voor vrouwen die borstkanker hebben, of hebben gehad.
In de sportschool worden we hartelijke verwelkomd door Paula en heel veel vrijwilligers en maken we kennis met de andere dames.
Een aantal dames ken ik van het sporten en ook een oud collega kom ik tegen.
Ook bij de vrijwilligers zijn er een aantal mensen die ik ken, Loes een collega van mij,Paula een ouder van school en Minka de vrouw van een collega van Rob, wat is de wereld toch klein.
Na de begroeting gaan we ons omkleden voor de sportles, die is nog best pittig, ondanks dat ik iedere week sport.
Vooral het stukje balans is erg lastig, maar dat vinden heel veel andere dames ook.
Paula had vooraf ook gezegd, doe alles naar eigen vermogen en luister naar je lichaam.
Na het sporten, frissen wij ons lekker op onder de douche.
Dit is best wel even wennen, de eerste keer onder de douche met andere dames.
Maar alles went en iedereen zit in het zelfde schuitje.
Als iedereen weer lekker fris en fruitig is, mogen we naar boven voor de high tea.
Het ziet er allemaal heerlijk en mooi uit,leuke theepotten op de tafels en gezellige bloemetjes.
Lekkere sandwiches met zalm en carpaccio, hapjes met spinazie en feta en mooie cupcakes.
Wat een verwennerij!!
We beginnen met een glas prosecco en toosten op Paula en al haar vrijwilligers en op het leven.
Josje, een lotgenoot vertelt een mooi verhaal over hoe zij alles beleeft heeft.
Zij heeft ook een boek geschreven: Het heet De Eentietige Bandiet.
Een eenarmige bandiet is een gokautomaat. Ik ben dat ook, met eenmaal de diagnose kanker op zak. Ik heb twee armen. En sinds een klein jaar nog maar één tiet.
Zij vertelt alles zo herkenbaar, we zijn er stil van.
Na de high tea worden we mooi opgemaakt door de visagistes en onze haren worden gedaan door de kapsters.
Met mijn haar kunnen ze niets denk ik, maar ze gaan er toch mee aan de gang.
En wat voelt dat weer heerlijk, lekker dat gefrunnik op je hoofd.
De kleding halen we bij Denise van Manjefiek mode en dan zijn wij omgetoverd in mannequins.
Wat ziet iedereen er prachtig uit en wat stralen we allemaal.
Maar nu de modeshow nog lopen, iedereen wordt een beetje zenuwachtig.
Nadat Paula nog even uitgelegd heeft wat de bedoeling is, zijn we er allemaal klaar voor.
De zaal zit vol en de show kan beginnen.
Rob en Hendrik de man van Ans komen naar ons kijken.
Als ik aan de beurt ben, valt het eigenlijk best wel mee, volgens mij loop ik heerlijk te stralen en geniet van mijn moment.
Met z'n allen gaan we nog op de foto en dan komt er een eind aan deze leuke verwendag.
We krijgen nog een aantal tasjes mee, met bonbons,een sjaal, waardebonnen en monstertjes enz.
Paula, alle vrijwilligers en sponsors bedankt voor deze heerlijke dag, ik heb er ontzettend van genoten
's Avonds ga ik samen met Rob naar theater de Beun in Heiloo, daar speelt het humoristisch drama Ontboezemingen.
Dit is een verhaal van 5 verschillende vrouwen.
Ze kennen elkaar niet,ze hebben elkaar zelfs nog nooit ontmoet.
Maar één ding hebben ze met elkaar gemeen: ze hebben alle 5 borstkanker.
Het was een schitterend stuk, met heel veel herkenbare dingen zoals de appeltaart.
En ook confronterend:zoals het gedeelte over de chemo, zonder woorden zo veelzeggend.
Ook vol humor: ik heb hier zo geen tijd voor.
Ontroerend: de muziek en tranen bij het laatste lied Mis me niet.
Ik hoop dat dit stuk de Avro toneel publieksprijs heeft gewonnen waar ze voor genomineerd zijn.
Ze verdienen het, het was in één woord ontroerend.
Genieten, verwend worden, overpeinzingen, stralen en een lach en een traan.
Het was een dag waar ik erg van heb genoten.
Om 11.15 fietst ik samen met Ans naar Victoria plaza, wij gaan samen naar de boezemvriendinnendag.
Deze dag wordt georganiseerd door Paula Bosch, voor vrouwen die borstkanker hebben, of hebben gehad.
In de sportschool worden we hartelijke verwelkomd door Paula en heel veel vrijwilligers en maken we kennis met de andere dames.
Een aantal dames ken ik van het sporten en ook een oud collega kom ik tegen.
Ook bij de vrijwilligers zijn er een aantal mensen die ik ken, Loes een collega van mij,Paula een ouder van school en Minka de vrouw van een collega van Rob, wat is de wereld toch klein.
Na de begroeting gaan we ons omkleden voor de sportles, die is nog best pittig, ondanks dat ik iedere week sport.
Vooral het stukje balans is erg lastig, maar dat vinden heel veel andere dames ook.
Paula had vooraf ook gezegd, doe alles naar eigen vermogen en luister naar je lichaam.
Na het sporten, frissen wij ons lekker op onder de douche.
Dit is best wel even wennen, de eerste keer onder de douche met andere dames.
Maar alles went en iedereen zit in het zelfde schuitje.
Als iedereen weer lekker fris en fruitig is, mogen we naar boven voor de high tea.
Het ziet er allemaal heerlijk en mooi uit,leuke theepotten op de tafels en gezellige bloemetjes.
Lekkere sandwiches met zalm en carpaccio, hapjes met spinazie en feta en mooie cupcakes.
Wat een verwennerij!!
We beginnen met een glas prosecco en toosten op Paula en al haar vrijwilligers en op het leven.
Josje, een lotgenoot vertelt een mooi verhaal over hoe zij alles beleeft heeft.
Zij heeft ook een boek geschreven: Het heet De Eentietige Bandiet.
Een eenarmige bandiet is een gokautomaat. Ik ben dat ook, met eenmaal de diagnose kanker op zak. Ik heb twee armen. En sinds een klein jaar nog maar één tiet.
Zij vertelt alles zo herkenbaar, we zijn er stil van.
Na de high tea worden we mooi opgemaakt door de visagistes en onze haren worden gedaan door de kapsters.
Met mijn haar kunnen ze niets denk ik, maar ze gaan er toch mee aan de gang.
En wat voelt dat weer heerlijk, lekker dat gefrunnik op je hoofd.
De kleding halen we bij Denise van Manjefiek mode en dan zijn wij omgetoverd in mannequins.
Wat ziet iedereen er prachtig uit en wat stralen we allemaal.
Maar nu de modeshow nog lopen, iedereen wordt een beetje zenuwachtig.
Nadat Paula nog even uitgelegd heeft wat de bedoeling is, zijn we er allemaal klaar voor.
De zaal zit vol en de show kan beginnen.
Rob en Hendrik de man van Ans komen naar ons kijken.
Als ik aan de beurt ben, valt het eigenlijk best wel mee, volgens mij loop ik heerlijk te stralen en geniet van mijn moment.
Met z'n allen gaan we nog op de foto en dan komt er een eind aan deze leuke verwendag.
We krijgen nog een aantal tasjes mee, met bonbons,een sjaal, waardebonnen en monstertjes enz.
Paula, alle vrijwilligers en sponsors bedankt voor deze heerlijke dag, ik heb er ontzettend van genoten
's Avonds ga ik samen met Rob naar theater de Beun in Heiloo, daar speelt het humoristisch drama Ontboezemingen.
Dit is een verhaal van 5 verschillende vrouwen.
Ze kennen elkaar niet,ze hebben elkaar zelfs nog nooit ontmoet.
Maar één ding hebben ze met elkaar gemeen: ze hebben alle 5 borstkanker.
Het was een schitterend stuk, met heel veel herkenbare dingen zoals de appeltaart.
En ook confronterend:zoals het gedeelte over de chemo, zonder woorden zo veelzeggend.
Ook vol humor: ik heb hier zo geen tijd voor.
Ontroerend: de muziek en tranen bij het laatste lied Mis me niet.
Ik hoop dat dit stuk de Avro toneel publieksprijs heeft gewonnen waar ze voor genomineerd zijn.
Ze verdienen het, het was in één woord ontroerend.
donderdag 27 oktober 2011
Soms is namaak beter
Vanmorgen lukte het mij om op tijd mijn bed uit te komen, dus na het ontbijt naar school gefietst.
Maandag hadden de kinderen al gevraagd of ik naar de kapper geweest was.
Het ziet er nu heel anders uit dan met pruik, de kinderen van deze groep wisten niet dat ik een pruik droeg.
Ik had ze daarom belooft dat ik mijn pruik de volgende keer dat ik kwam zou meenemen.
Dat wisten ze nog en het eerste wat ze vroegen toen ik binnen kwam was:"Heb je je pruik mee?"
De kinderen hebben de pruik allemaal goed bekeken en er aan gevoeld en ook aan hun eigen haar.
Ik moest hem ook nog een keer opzetten en één kind zei:"Zooo ben je juf Karin".
Dus soms is namaak beter.
Daarna lekker in de klas geholpen en nog een aantal kinderen getoetst.
Ook mijn gezicht met en zonder pruik nog even in groep 4 laten zien.
Daar wilde ze ook allemaal wel even voelen en hadden ze ook nog wel wat vragen.
Wat zijn ze dan heerlijk open en eerlijk.
De kinderen van de hogere groepen weten al vaak niet meer hoe ze moeten reageren, ze kijken je aan maar durven niets te zeggen.
Om 13.45 moest ik in Heerhugowaard zijn bij de Arbo Unie, na even zoeken en vragen had ik het gevonden.
Er staat namelijk niets op het gebouw van het diagnostisch centrum Heerhugowaard waar ze bij inzitten.
Met de bedrijfsarts alles rustig doorgesproken, ik had alleen nog maar telefonisch contact met hem gehad.
Hij vind het wel een goed idee als ik aan het programma herstel en balans mee ga doen.
Voor uitleg over het programma klik hier
Dus ga ik mij de komende maand even oriënteren wat de mogelijkheden zijn.
Voorlopig rustig aan doen en af en toe een paar uurtjes in de klas helpen.
Het gaat mij eigenlijk veel te langzaam, maar ik merk ook dat 2 dagen een paar uurtjes helpen genoeg is.
In de nieuwsbrief van school schreef ik: Hopelijk wil mijn lijf net zo snel als mijn hoofd.
Ik merk dat mijn hoofd nog steeds sneller wil dan mijn lijf.
Maar ik kan nu wel al beter keuzes maken en niet alles op 1 dag willen doen.
Morgen is er weer een nieuwe dag en dan maak ik wel af waar ik niet aan toe kwam.
Maandag hadden de kinderen al gevraagd of ik naar de kapper geweest was.
Het ziet er nu heel anders uit dan met pruik, de kinderen van deze groep wisten niet dat ik een pruik droeg.
Ik had ze daarom belooft dat ik mijn pruik de volgende keer dat ik kwam zou meenemen.
Dat wisten ze nog en het eerste wat ze vroegen toen ik binnen kwam was:"Heb je je pruik mee?"
De kinderen hebben de pruik allemaal goed bekeken en er aan gevoeld en ook aan hun eigen haar.
Ik moest hem ook nog een keer opzetten en één kind zei:"Zooo ben je juf Karin".
Dus soms is namaak beter.
Daarna lekker in de klas geholpen en nog een aantal kinderen getoetst.
Ook mijn gezicht met en zonder pruik nog even in groep 4 laten zien.
Daar wilde ze ook allemaal wel even voelen en hadden ze ook nog wel wat vragen.
Wat zijn ze dan heerlijk open en eerlijk.
De kinderen van de hogere groepen weten al vaak niet meer hoe ze moeten reageren, ze kijken je aan maar durven niets te zeggen.
Om 13.45 moest ik in Heerhugowaard zijn bij de Arbo Unie, na even zoeken en vragen had ik het gevonden.
Er staat namelijk niets op het gebouw van het diagnostisch centrum Heerhugowaard waar ze bij inzitten.
Met de bedrijfsarts alles rustig doorgesproken, ik had alleen nog maar telefonisch contact met hem gehad.
Hij vind het wel een goed idee als ik aan het programma herstel en balans mee ga doen.
Voor uitleg over het programma klik hier
Dus ga ik mij de komende maand even oriënteren wat de mogelijkheden zijn.
Voorlopig rustig aan doen en af en toe een paar uurtjes in de klas helpen.
Het gaat mij eigenlijk veel te langzaam, maar ik merk ook dat 2 dagen een paar uurtjes helpen genoeg is.
In de nieuwsbrief van school schreef ik: Hopelijk wil mijn lijf net zo snel als mijn hoofd.
Ik merk dat mijn hoofd nog steeds sneller wil dan mijn lijf.
Maar ik kan nu wel al beter keuzes maken en niet alles op 1 dag willen doen.
Morgen is er weer een nieuwe dag en dan maak ik wel af waar ik niet aan toe kwam.
woensdag 26 oktober 2011
Kleding uitzoeken voor de modeshow
Vanmorgen weer rustig aan opgestart,ik wilde eigenlijk wel naar school maar vond het te laat om nog te gaan.
Dus morgen proberen we het opnieuw,kijken of het mij dan lukt om eerder mijn bed uit te komen.
Dan hoef ik in ieder geval niet met de hond te lopen, dat doet Lonneke.
Om 12.30 met Ans mijn buurvrouw naar Bergen gefietst.
Bij Manjeviek mode in Bergen mochten wij onze outfit uitzoeken voor de boezemvriendinnendag van aankomende zaterdag.
Om een idee van deze dag te krijgen klik hier
We zijn allebei geslaagd en kunnen zaterdag in de modeshow meelopen.
Dit vinden we beide best wel eng, maar dat zal voor alle andere dames ook zo zijn.
Een aantal dames hebben wij al gesproken en die vonden het inderdaad ook wel spannend.
Het wordt zaterdag vast een leuke dag met z'n allen en we laten ons lekker verrassen en verwennen.
Dus morgen proberen we het opnieuw,kijken of het mij dan lukt om eerder mijn bed uit te komen.
Dan hoef ik in ieder geval niet met de hond te lopen, dat doet Lonneke.
Om 12.30 met Ans mijn buurvrouw naar Bergen gefietst.
Bij Manjeviek mode in Bergen mochten wij onze outfit uitzoeken voor de boezemvriendinnendag van aankomende zaterdag.
Om een idee van deze dag te krijgen klik hier
We zijn allebei geslaagd en kunnen zaterdag in de modeshow meelopen.
Dit vinden we beide best wel eng, maar dat zal voor alle andere dames ook zo zijn.
Een aantal dames hebben wij al gesproken en die vonden het inderdaad ook wel spannend.
Het wordt zaterdag vast een leuke dag met z'n allen en we laten ons lekker verrassen en verwennen.
maandag 24 oktober 2011
Een rustig weekje
Het is al weer een week geleden dat ik wat heb geschreven en ik had belooft om iedere week nog iets te vertellen over mijn belevenissen.
De afgelopen week heerlijk rustig aan gedaan,ieder dag heerlijk uitgeslapen rond 8.30 mijn bed uit i.p.v 7.00 uur.
Eerder lukt het mij ook niet om er uit te komen,het is ook nog zo donker en mijn bed is nog zo lekker warm.
En de vermoeidheid speelt ook nog parten.
De wond in mijn oksel is gelukkig weer helemaal dicht, alleen bij het litteken is het nu erg rood.
Ik probeer het nu met de zelfde pleister die ik ook in mijn oksel heb gebruikt, maar of dat gaat lukken.
Ik heb de afgelopen week lekker veel gewandeld met Widok, hij mag nu weer heerlijk los op het strand, in het bos en bij het Geestmerambacht.
Het wandelen is meteen goed voor mijn stijve gewrichten, die stijve gewrichten zijn weer een bijwerking van de hormoon therapie
Af en toe voel ik mij wel 80 i.p.v 50.
Hopelijk wordt dit nog minder, want de komende 5 jaar zit ik vast aan de hormoon therapie.
Zaterdag zijn we gezellig naar onze vakantie vrienden in Deventer geweest en zondag hebben we nog een leuk ritje met de Jaguar gemaakt naar Edam en daar heerlijk op een terrasje van de zon genoten.
De afgelopen week heerlijk rustig aan gedaan,ieder dag heerlijk uitgeslapen rond 8.30 mijn bed uit i.p.v 7.00 uur.
Eerder lukt het mij ook niet om er uit te komen,het is ook nog zo donker en mijn bed is nog zo lekker warm.
En de vermoeidheid speelt ook nog parten.
De wond in mijn oksel is gelukkig weer helemaal dicht, alleen bij het litteken is het nu erg rood.
Ik probeer het nu met de zelfde pleister die ik ook in mijn oksel heb gebruikt, maar of dat gaat lukken.
Ik heb de afgelopen week lekker veel gewandeld met Widok, hij mag nu weer heerlijk los op het strand, in het bos en bij het Geestmerambacht.
Het wandelen is meteen goed voor mijn stijve gewrichten, die stijve gewrichten zijn weer een bijwerking van de hormoon therapie
Af en toe voel ik mij wel 80 i.p.v 50.
Hopelijk wordt dit nog minder, want de komende 5 jaar zit ik vast aan de hormoon therapie.
Zaterdag zijn we gezellig naar onze vakantie vrienden in Deventer geweest en zondag hebben we nog een leuk ritje met de Jaguar gemaakt naar Edam en daar heerlijk op een terrasje van de zon genoten.
maandag 17 oktober 2011
Herfstvakantie
De titel zegt al genoeg, dit is een week van luieren.
Susanne kan lekker uitslapen, Lonneke helaas niet.
Haar wekker ging om 6.45, zij moest de trein van 8.00 uur hebben.
Deze week moet zij gewoon 3 dagen naar school.
Ik hoef deze week niet naar school, dus voelt het voor mij ook een klein beetje als vakantie.
Ik moet natuurlijk helemaal nog niet naar mijn werk, maar ik vind het veel te leuk om heen te gaan, de kinderen geven zo heerlijk afleiding.
Maar het hele behandel traject begint er nu toch wel een beetje in te hakken.
Dus een week even weinig moeten is toch wel erg lekker.
Rob ging vanmorgen fietsen en ik ging naar de fysio en het sporten.
Vandaag ging het weer een stuk beter.
Bij thuiskomst bleek dat Susanne heel lief bezig was geweest.
De afwas van gister had ze weggewerkt en beneden gestofzuigd, heerlijk zo grote dochter.
Na de lunch een rondje om met Widok, lekker de wind door mijn haren voelen.
Sinds zaterdag heb ik besloten om zonder pruik door het leven te gaan.
Het is nog wel kort, maar het voelt heerlijk zonder pruik.
Het was wel even een stap om te nemen, maar iedereen zei: dat het makkelijk kon, dus de stoute schoenen maar aangetrokken.
Susanne kan lekker uitslapen, Lonneke helaas niet.
Haar wekker ging om 6.45, zij moest de trein van 8.00 uur hebben.
Deze week moet zij gewoon 3 dagen naar school.
Ik hoef deze week niet naar school, dus voelt het voor mij ook een klein beetje als vakantie.
Ik moet natuurlijk helemaal nog niet naar mijn werk, maar ik vind het veel te leuk om heen te gaan, de kinderen geven zo heerlijk afleiding.
Maar het hele behandel traject begint er nu toch wel een beetje in te hakken.
Dus een week even weinig moeten is toch wel erg lekker.
Rob ging vanmorgen fietsen en ik ging naar de fysio en het sporten.
Vandaag ging het weer een stuk beter.
Bij thuiskomst bleek dat Susanne heel lief bezig was geweest.
De afwas van gister had ze weggewerkt en beneden gestofzuigd, heerlijk zo grote dochter.
Na de lunch een rondje om met Widok, lekker de wind door mijn haren voelen.
Sinds zaterdag heb ik besloten om zonder pruik door het leven te gaan.
Het is nog wel kort, maar het voelt heerlijk zonder pruik.
Het was wel even een stap om te nemen, maar iedereen zei: dat het makkelijk kon, dus de stoute schoenen maar aangetrokken.
zondag 16 oktober 2011
Widok bundessieger
Zaterdagmorgen stond eerst de wekelijkse training van Widok weer op het programma.
Ik merk dat het mij wel steeds meer moeite kost om op tijd uit bed te gaan.
Ik heb ook op de club aangegeven, dat ik geen wekker zet en zie of ik op tijd wakker wordt.
Gelukkig was Rob op tijd thuis en liep eerst een klein rondje met Widok, kon ik mij nog even rustig aankleden en mijn dagelijkse oefeningen van de fysiotherapeut doen.
Daarna op weg naar Heerhugowaard, hij deed het vandaag een stuk beter dan vorige week.
Rob weggebracht naar Heiloo, de Jaguar kon weer opgehaald worden en zelf doorgereden naar het Maalwater.
Ondertussen Sylvia gebeld en Ella vond het wel leuk om Widok weer eens te zien, dus kwam ze met Ella ook naar het Maalwater.
Met z'n drieën gezellig een rondje gewandeld en Widok heeft zich prima vermaakt met Ella en de andere honden.
Rond 16.15 mijn moeder opgehaald, die vierde haar 80ste verjaardag bij grand cafe de Kleine Waarheid.
Rond 17.00 druppelde de eerste gasten binnen en konden we proosten op de jarige.
Het eten was heerlijk echt een aanrader en de bediening voortreffelijk.
Wij gaan hier zeker nog een keer genieten van een heerlijk diner.
Zondag
Ging de wekker voor Rob erg vroeg(5.45)ik draaide mij nog lekker even om.
Rob zou met Piet(de fokker van Widok)naar een honden show in Dortmund gaan.
Daar heeft ons mannetje het voortreffelijk gedaan, hij is bundessieger geworden.
Dat is een Duitse titel en betekend gewoon beste reu.
Ook heeft hij een internationaal punt te pakken en 2 bekers.
We mogen wel een prijzenkast voor hem aanschaffen.
Op de site van Rob staat de hele dag beschreven.
Susanne had vanmorgen voor een lekker ontbijt gezorgd en een kopje thee op bed.
Zelf heb ik vandaag niet heel veel gedaan, de vermoeidheid begint nu pas te komen denk ik.
En mijn arm wordt er ook niet echt beter op.
Hopelijk gaat dit weer snel over.
Ik merk dat het mij wel steeds meer moeite kost om op tijd uit bed te gaan.
Ik heb ook op de club aangegeven, dat ik geen wekker zet en zie of ik op tijd wakker wordt.
Gelukkig was Rob op tijd thuis en liep eerst een klein rondje met Widok, kon ik mij nog even rustig aankleden en mijn dagelijkse oefeningen van de fysiotherapeut doen.
Daarna op weg naar Heerhugowaard, hij deed het vandaag een stuk beter dan vorige week.
Rob weggebracht naar Heiloo, de Jaguar kon weer opgehaald worden en zelf doorgereden naar het Maalwater.
Ondertussen Sylvia gebeld en Ella vond het wel leuk om Widok weer eens te zien, dus kwam ze met Ella ook naar het Maalwater.
Met z'n drieën gezellig een rondje gewandeld en Widok heeft zich prima vermaakt met Ella en de andere honden.
Rond 16.15 mijn moeder opgehaald, die vierde haar 80ste verjaardag bij grand cafe de Kleine Waarheid.
Rond 17.00 druppelde de eerste gasten binnen en konden we proosten op de jarige.
Het eten was heerlijk echt een aanrader en de bediening voortreffelijk.
Wij gaan hier zeker nog een keer genieten van een heerlijk diner.
Zondag
Ging de wekker voor Rob erg vroeg(5.45)ik draaide mij nog lekker even om.
Rob zou met Piet(de fokker van Widok)naar een honden show in Dortmund gaan.
Daar heeft ons mannetje het voortreffelijk gedaan, hij is bundessieger geworden.
Dat is een Duitse titel en betekend gewoon beste reu.
Ook heeft hij een internationaal punt te pakken en 2 bekers.
We mogen wel een prijzenkast voor hem aanschaffen.
Op de site van Rob staat de hele dag beschreven.
Susanne had vanmorgen voor een lekker ontbijt gezorgd en een kopje thee op bed.
Zelf heb ik vandaag niet heel veel gedaan, de vermoeidheid begint nu pas te komen denk ik.
En mijn arm wordt er ook niet echt beter op.
Hopelijk gaat dit weer snel over.
vrijdag 14 oktober 2011
1000 borstenbeurs
Vanmorgen kreeg ik van Rob een lekker kopje thee op bed.
Hij hoefde vanmorgen niet zo vroeg te beginnen, was laat thuis vannacht
Dus rustig opgestart en daarna met Widok naar het Geestmerambacht, wat is het daar toch mooi, volgende keer neem ik mijn fototoestel maar een keer mee.
Thuisgekomen nog even rustig gezeten en daarna door naar sporten.
Het sporten ging vandaag minder goed, ik heb behoorlijk last van mijn arm en de conditie was vandaag ook een stuk minder dan maandag.
Volgende week maar kijken of het dan weer beter gaat.
Na het sporten naar Claudette voor de lymfedrainage en fysiotherapie.
De beweeglijkheid in mijn schouder begint minder te worden, dus thuis maar hard oefenen.
Om 14.45 met Ans een buurvrouw op de fiets gestapt en naar de Waerdse Tempel gefietst.
Daar werd voor de 2 de keer de 1000 borstenbeurs gehouden.
Een informatieve entertainmentbeurs over borsten en borstkanker
De mammacare-teams van de ziekenhuizen in Noord-Holland Noord organiseren in oktober de beurs duizend Borsten. De beurs is voor iedereen die geïnteresseerd is in de gezondheid van zijn of haar borsten.
Niet alleen borstkankerpatiënten, maar ook familie, vrienden, buren, collega’s en andere belangstellenden vinden bij duizend Borsten een aantrekkelijk programma vol informatie en entertainment. Naast informatie over gezonde borsten, mastopathie, borstkanker en de behandeling van borstkanker zijn er modeshows en boeiende lezingen. Op het medisch plein staan artsen en specialisten klaar om op alle mogelijke vragen antwoord te geven. Uiteraard zijn er ook ervaringsdeskundigen aanwezig. Aandacht voor het uiterlijk en het lichaam is er door visagisten, masseurs en voedingsadviseurs. Professionele fotografen maken bijzondere portretten die de bezoekers gratis thuisgestuurd krijgen.
Het was een beurs, met heel veel leuke en interessante lezingen een fantastische modeshow met mooie lingerie, badpakken en kleding en heel veel informatie.
Ans en ik zijn ook nog samen op de foto geweest, met en zonder pruik.
Als ik de foto heb, zal ik hem op het blog plaatsen.
Hier onder volgt het programma:
PROGRAMMA
15.00 uur: Feestelijke opening door Quinty Trustfull en professor Bob Pinedo op
het hoofdpodium.
15.30 uur: Borstkanker heden en toekomst, presentatie door dr. Carolien Smorenburg in de Rode Zaal.
16.00 uur: Kanker in het gezin en kankerspoken, presentatie door psycholoog
Nel Kleverlaan in de Rode Zaal.
16.30 uur: Prachtige modeshow georganiseerd door Nelly Teensma Body Care
uit Sint Pancras, Koning Bodyfashion uit Beverwijk en Mia J.T.Engelbregt praktijk mammacare uit Hoorn op het hoofdpodium.
16.30 uur: Een nieuwe borst, lezing van professor dr. Paul van Zuijlen, plastisch chirurg in de Rode Zaal.
17.00 uur: Omgaan met tegenslag, presentatie door Olympisch Kampioen
Maarten van der Weijden in de Rode Zaal.
18.00 uur: Seks na de behandeling van borstkanker, lezing door seksuoloog
Woet Gianotten in de Rode Zaal.
19.00 uur: Kanker en Werk, hoe nu verder?, presentatie door Edith Idoe van ‘Stap Nu’
in de Rode Zaal.
19.00 uur: Prachtige modeshow georganiseerd door Nelly Teensma Body Care uit
Sint Pancras, Koning Bodyfashion uit Beverwijk en Mia Engelbregt uit Hoorn op het hoofdpodium.
19.30 uur: Omgaan met tegenslag, presentatie door Olympisch Kampioen
Maarten van der Weijden in de Rode Zaal.
20.30 uur: Feestelijke afsluiting door de souldiva’s van Big, Black & Beautiful.
Rond 20.45 stapten wij weer op de fiets,na een geslaagde en gezellige middag.
Vooral de lezing van Maarten van der Weijden sprak mij ontzettend aan, wat heeft die man veel gedaan om tot deze prestatie te komen, in één woord fantastisch.
Hij hoefde vanmorgen niet zo vroeg te beginnen, was laat thuis vannacht
Dus rustig opgestart en daarna met Widok naar het Geestmerambacht, wat is het daar toch mooi, volgende keer neem ik mijn fototoestel maar een keer mee.
Thuisgekomen nog even rustig gezeten en daarna door naar sporten.
Het sporten ging vandaag minder goed, ik heb behoorlijk last van mijn arm en de conditie was vandaag ook een stuk minder dan maandag.
Volgende week maar kijken of het dan weer beter gaat.
Na het sporten naar Claudette voor de lymfedrainage en fysiotherapie.
De beweeglijkheid in mijn schouder begint minder te worden, dus thuis maar hard oefenen.
Om 14.45 met Ans een buurvrouw op de fiets gestapt en naar de Waerdse Tempel gefietst.
Daar werd voor de 2 de keer de 1000 borstenbeurs gehouden.
Een informatieve entertainmentbeurs over borsten en borstkanker
De mammacare-teams van de ziekenhuizen in Noord-Holland Noord organiseren in oktober de beurs duizend Borsten. De beurs is voor iedereen die geïnteresseerd is in de gezondheid van zijn of haar borsten.
Niet alleen borstkankerpatiënten, maar ook familie, vrienden, buren, collega’s en andere belangstellenden vinden bij duizend Borsten een aantrekkelijk programma vol informatie en entertainment. Naast informatie over gezonde borsten, mastopathie, borstkanker en de behandeling van borstkanker zijn er modeshows en boeiende lezingen. Op het medisch plein staan artsen en specialisten klaar om op alle mogelijke vragen antwoord te geven. Uiteraard zijn er ook ervaringsdeskundigen aanwezig. Aandacht voor het uiterlijk en het lichaam is er door visagisten, masseurs en voedingsadviseurs. Professionele fotografen maken bijzondere portretten die de bezoekers gratis thuisgestuurd krijgen.
Het was een beurs, met heel veel leuke en interessante lezingen een fantastische modeshow met mooie lingerie, badpakken en kleding en heel veel informatie.
Ans en ik zijn ook nog samen op de foto geweest, met en zonder pruik.
Als ik de foto heb, zal ik hem op het blog plaatsen.
Hier onder volgt het programma:
PROGRAMMA
15.00 uur: Feestelijke opening door Quinty Trustfull en professor Bob Pinedo op
het hoofdpodium.
15.30 uur: Borstkanker heden en toekomst, presentatie door dr. Carolien Smorenburg in de Rode Zaal.
16.00 uur: Kanker in het gezin en kankerspoken, presentatie door psycholoog
Nel Kleverlaan in de Rode Zaal.
16.30 uur: Prachtige modeshow georganiseerd door Nelly Teensma Body Care
uit Sint Pancras, Koning Bodyfashion uit Beverwijk en Mia J.T.Engelbregt praktijk mammacare uit Hoorn op het hoofdpodium.
16.30 uur: Een nieuwe borst, lezing van professor dr. Paul van Zuijlen, plastisch chirurg in de Rode Zaal.
17.00 uur: Omgaan met tegenslag, presentatie door Olympisch Kampioen
Maarten van der Weijden in de Rode Zaal.
18.00 uur: Seks na de behandeling van borstkanker, lezing door seksuoloog
Woet Gianotten in de Rode Zaal.
19.00 uur: Kanker en Werk, hoe nu verder?, presentatie door Edith Idoe van ‘Stap Nu’
in de Rode Zaal.
19.00 uur: Prachtige modeshow georganiseerd door Nelly Teensma Body Care uit
Sint Pancras, Koning Bodyfashion uit Beverwijk en Mia Engelbregt uit Hoorn op het hoofdpodium.
19.30 uur: Omgaan met tegenslag, presentatie door Olympisch Kampioen
Maarten van der Weijden in de Rode Zaal.
20.30 uur: Feestelijke afsluiting door de souldiva’s van Big, Black & Beautiful.
Rond 20.45 stapten wij weer op de fiets,na een geslaagde en gezellige middag.
Vooral de lezing van Maarten van der Weijden sprak mij ontzettend aan, wat heeft die man veel gedaan om tot deze prestatie te komen, in één woord fantastisch.
dinsdag 11 oktober 2011
Mam 80 jaar
Vanmorgen moest ik voor controle van de bestralingswond naar dokter Uppelschoten.
Hij was erg tevreden en vond dat ik het voortreffelijk gedaan had.
Hij verwacht dat de wond in mijn oksel met 10 dagen dicht is.
Ik hoop dat hij gelijk heeft, want het voelt niet echt prettig.
Ook kreeg ik van hem een formulier voor de verstrekking van de pleisters.
Deze direct opgehaald bij de apotheek, kreeg ze uiteindelijk mee.
Het was nog niet het juiste formulier.
's Middags moest ik met mijn moeder weer naar de fleboloog en kon ik haar meteen feliciteren met haar 80 ste verjaardag.
Wij vieren dit zaterdag met een etentje, maar om dit nu helemaal niet te vieren.
Lonneke was 's morgens al bij oma geweest met een cadeau en cup cakes.
En mijn broer Hans en schoonzus Nelleke kwamen rond 4 uur ook nog even langs met de rest van de cadeau's.
Zo werd mam toch nog lekker verwend.
Hij was erg tevreden en vond dat ik het voortreffelijk gedaan had.
Hij verwacht dat de wond in mijn oksel met 10 dagen dicht is.
Ik hoop dat hij gelijk heeft, want het voelt niet echt prettig.
Ook kreeg ik van hem een formulier voor de verstrekking van de pleisters.
Deze direct opgehaald bij de apotheek, kreeg ze uiteindelijk mee.
Het was nog niet het juiste formulier.
's Middags moest ik met mijn moeder weer naar de fleboloog en kon ik haar meteen feliciteren met haar 80 ste verjaardag.
Wij vieren dit zaterdag met een etentje, maar om dit nu helemaal niet te vieren.
Lonneke was 's morgens al bij oma geweest met een cadeau en cup cakes.
En mijn broer Hans en schoonzus Nelleke kwamen rond 4 uur ook nog even langs met de rest van de cadeau's.
Zo werd mam toch nog lekker verwend.
vrijdag 7 oktober 2011
Laatste bestraling en lampionnenoptocht
Lonneke zou vanmorgen meegaan naar de laatste bestraling.
Susanne was gister al mee geweest en beide hebben ze uitleg gehad over de bestraling.
Rond kwart voor negen klom ik van de tafel en zei:"zo nu ben ik genezen".
Rob zei dit 14 jaar geleden ook, de verpleegkundige reageerde direct met: "dat is nog niet zeker hoor".
Waarop Rob zei: "dan ga ik wel weer liggen".
Dit verhaal had ik verteld aan de radiologische laboranten, ze wenste me veel geluk en een spoedig herstel en hoopte dat ik net zo veel geluk had als mijn man.
De bunker verlaten en met Lonneke bij Elhorst lekker iets gedronken om te vieren dat het de laatste keer was.
Hierna ging ik door naar Claudette voor de lymfedrainage en het sporten en Lonneke ging naar de opticien voor haar lenzen.
s'Middags boodschappen gedaan en voor taxi chauffeur gespeeld en nog even de verzekering en de apotheek gebeld.
Deze doen een beetje moeilijk over de pleisters.
Ze worden vergoed, maar volgens de apotheek alleen met een machtiging.
Het ziekenhuis wil deze machtiging niet geven en Univé zegt dat het niet nodig is.
Maar de apotheek geeft de pleister niet zonder machtiging.
Snap jij het, snap ik het.
Dinsdag zelf maar even vragen aan dokter Uppelschoten, ik denk dat hij de machtiging zo af geeft.
's Avonds was de jaarlijks terugkerende lampionnenoptocht van groep 3, het is altijd een heel leuk gezicht al die lichtjes en gespannen gezichtjes, want het is best spannend in het donker. Gelukkig stonden we dit jaar in vak 1 en waren we lekker snel terug ook doordat de route was ingekort vanwege het slechte weer.
Na afloop gezellig nog even wat gedronken.
Terug naar huis kreeg ik nog een lekkere stortbui, dus kwam ik drijfnat thuis.
Direct onder de douche gedoken en de strepen van de bestraling er af geboend.
Zo weer een hoofdstuk afgesloten.
Ik ben nu lang genoeg ziek geweest en wil de draad van het normale leven zo snel mogelijk weer oppakken samen met Rob en de meiden.
Hopelijk gaat ons dit snel lukken en ligt deze donker periode snel achter ons.
Alle lezers van dit blog hebben daar ook aan meegewerkt en steunde ons in de afgelopen periode.
EEN KLEIN BEETJE AANDACHT
SOMS EEN LACH EN EEN TRAAN
EEN HAND OP JE SCHOUDER
DICHT TEGEN JE AAN
DAT HEEFT IEDER NODIG
DIT KLEINE GEBAAR
HET GEEFT ZOVEEL VREUGDE
ALS JE DIT DOET VOOR ELKAAR
Dit heeft iedereen om ons heen gedaan en dit is niet in woorden uit te drukken, hoe goed ons dit heeft gedaan.
Ik zal nu misschien iets minder vaak op het blog schrijven, maar zal proberen 1 keer per week iets van mijn belevenissen op te schrijven.
Dit blog heeft mij zelf ook heel goed gedaan, om alles van mij af te schrijven.
Susanne was gister al mee geweest en beide hebben ze uitleg gehad over de bestraling.
Rond kwart voor negen klom ik van de tafel en zei:"zo nu ben ik genezen".
Rob zei dit 14 jaar geleden ook, de verpleegkundige reageerde direct met: "dat is nog niet zeker hoor".
Waarop Rob zei: "dan ga ik wel weer liggen".
Dit verhaal had ik verteld aan de radiologische laboranten, ze wenste me veel geluk en een spoedig herstel en hoopte dat ik net zo veel geluk had als mijn man.
De bunker verlaten en met Lonneke bij Elhorst lekker iets gedronken om te vieren dat het de laatste keer was.
Hierna ging ik door naar Claudette voor de lymfedrainage en het sporten en Lonneke ging naar de opticien voor haar lenzen.
s'Middags boodschappen gedaan en voor taxi chauffeur gespeeld en nog even de verzekering en de apotheek gebeld.
Deze doen een beetje moeilijk over de pleisters.
Ze worden vergoed, maar volgens de apotheek alleen met een machtiging.
Het ziekenhuis wil deze machtiging niet geven en Univé zegt dat het niet nodig is.
Maar de apotheek geeft de pleister niet zonder machtiging.
Snap jij het, snap ik het.
Dinsdag zelf maar even vragen aan dokter Uppelschoten, ik denk dat hij de machtiging zo af geeft.
's Avonds was de jaarlijks terugkerende lampionnenoptocht van groep 3, het is altijd een heel leuk gezicht al die lichtjes en gespannen gezichtjes, want het is best spannend in het donker. Gelukkig stonden we dit jaar in vak 1 en waren we lekker snel terug ook doordat de route was ingekort vanwege het slechte weer.
Na afloop gezellig nog even wat gedronken.
Terug naar huis kreeg ik nog een lekkere stortbui, dus kwam ik drijfnat thuis.
Direct onder de douche gedoken en de strepen van de bestraling er af geboend.
Zo weer een hoofdstuk afgesloten.
Ik ben nu lang genoeg ziek geweest en wil de draad van het normale leven zo snel mogelijk weer oppakken samen met Rob en de meiden.
Hopelijk gaat ons dit snel lukken en ligt deze donker periode snel achter ons.
Alle lezers van dit blog hebben daar ook aan meegewerkt en steunde ons in de afgelopen periode.
EEN KLEIN BEETJE AANDACHT
SOMS EEN LACH EN EEN TRAAN
EEN HAND OP JE SCHOUDER
DICHT TEGEN JE AAN
DAT HEEFT IEDER NODIG
DIT KLEINE GEBAAR
HET GEEFT ZOVEEL VREUGDE
ALS JE DIT DOET VOOR ELKAAR
Dit heeft iedereen om ons heen gedaan en dit is niet in woorden uit te drukken, hoe goed ons dit heeft gedaan.
Ik zal nu misschien iets minder vaak op het blog schrijven, maar zal proberen 1 keer per week iets van mijn belevenissen op te schrijven.
Dit blog heeft mij zelf ook heel goed gedaan, om alles van mij af te schrijven.
dinsdag 4 oktober 2011
Een bestralingswond
Gelukkig kon ik vanmorgen iets langer blijven liggen, ik had om 9.10 uur de eerste afspraak in het ziekenhuis.
Ik moest eerst naar de weekcontrole en daarna bestralen.
Maar dokter Uppelschoten liep uit, dus werd ik eerst opgeroepen voor het bestralen.
Ik gaf bij de bestraling aan dat dokter Uppelschoten, gister eigenlijk al zou kijken naar de rode plek in mijn oksel.
Dit zou nou na de bestraling gebeuren, het was wel erg rood maar niet stuk.
Het bestralen kon gewoon doorgaan.
Eén keer in de week worden er ook controle foto's gemaakt en dat was vandaag ook nodig.
Maar halverwege had het apparaat er geen zin meer in.
Er werd gevraagd of ik zo stil mogelijk wilde blijven liggen, ze dachten dat ze het snel konden herstellen.
Na een minuut of 5 deed het apparaat het gelukkig weer en verliep de rest zonder storingen.
Hierna mocht ik weer plaatsnemen in de wachtkamer voor de weekcontrole.
Dokter Uppelschoten was nog steeds erg tevreden, ik doe het nog steeds erg goed.
Alleen de plek in mijn oksel was iets minder, het kwam echt door de bestraling.
Hierna mocht ik nog even naar de assistente, zij heeft een speciale pleister op de wond geplakt.
Ik moest even bij mijn verzekering navragen of deze werden vergoed.
Deze pleisters zijn namelijk een beetje duur, per doos kosten ze 140,- en er zitten er 5 in.
En daar doe ik dan 5 dagen mee
Gelukkig worden ze wel vergoed door Univé.
's Middags met Widok naar het Geestmerambacht en daarna met mijn moeder naar het nieuwe centrum van Oosterwal.
Haar been ligt weer eens open en zij moest naar de fleboloog.
Dit zal wel weer een tijd gaan duren, haar been is weer mooi ingepakt van haar tenen tot haar knie en volgende week mogen we weer terug komen.
Kijken hoelang het lukt om mee te gaan en anders schakelen we de thuiszorg in.
Waren ze daar niet zo enthousiast over, maar als het niet anders kon, dan moest het maar.
Samen met mijn moeder nog een kopje gedronken en daarna heb ik haar naar de verjaardag van mijn broer Hans gebracht.
Ik ga vanavond samen met Rob.
Ik moest eerst naar de weekcontrole en daarna bestralen.
Maar dokter Uppelschoten liep uit, dus werd ik eerst opgeroepen voor het bestralen.
Ik gaf bij de bestraling aan dat dokter Uppelschoten, gister eigenlijk al zou kijken naar de rode plek in mijn oksel.
Dit zou nou na de bestraling gebeuren, het was wel erg rood maar niet stuk.
Het bestralen kon gewoon doorgaan.
Eén keer in de week worden er ook controle foto's gemaakt en dat was vandaag ook nodig.
Maar halverwege had het apparaat er geen zin meer in.
Er werd gevraagd of ik zo stil mogelijk wilde blijven liggen, ze dachten dat ze het snel konden herstellen.
Na een minuut of 5 deed het apparaat het gelukkig weer en verliep de rest zonder storingen.
Hierna mocht ik weer plaatsnemen in de wachtkamer voor de weekcontrole.
Dokter Uppelschoten was nog steeds erg tevreden, ik doe het nog steeds erg goed.
Alleen de plek in mijn oksel was iets minder, het kwam echt door de bestraling.
Hierna mocht ik nog even naar de assistente, zij heeft een speciale pleister op de wond geplakt.
Ik moest even bij mijn verzekering navragen of deze werden vergoed.
Deze pleisters zijn namelijk een beetje duur, per doos kosten ze 140,- en er zitten er 5 in.
En daar doe ik dan 5 dagen mee
Gelukkig worden ze wel vergoed door Univé.
's Middags met Widok naar het Geestmerambacht en daarna met mijn moeder naar het nieuwe centrum van Oosterwal.
Haar been ligt weer eens open en zij moest naar de fleboloog.
Dit zal wel weer een tijd gaan duren, haar been is weer mooi ingepakt van haar tenen tot haar knie en volgende week mogen we weer terug komen.
Kijken hoelang het lukt om mee te gaan en anders schakelen we de thuiszorg in.
Waren ze daar niet zo enthousiast over, maar als het niet anders kon, dan moest het maar.
Samen met mijn moeder nog een kopje gedronken en daarna heb ik haar naar de verjaardag van mijn broer Hans gebracht.
Ik ga vanavond samen met Rob.
zondag 2 oktober 2011
Genieten van een zonnig weekend
Zaterdagmorgen heerlijk uitgeslapen, de honden training in Heerhugowaard ging vandaag niet door.
Dus voor de verandering niet om 7.00 uur mijn bed uit, maar rond 9.45 uur.
Ik merk dat ik de laatste dagen steeds moeilijker mijn bed uit kom en aangezien ik bijna altijd vroeg in het ziekenhuis moet zijn gaat de wekker iedere dag rond 7.00 uur.
Ook begin ik van de hormoon therapie steeds stijvere gewrichten te krijgen, dus echt soepel stap ik niet meer uit mijn bed.
Met Rob nog even naar Heiloo gereden, de Jaguar moest naar de garage voor het jaarlijkse onderhoud.
Daarna heerlijk in de tuin genoten van het mooie weer.
's Avonds Gitte en Jan Kees opgehaald en naar de Zilte Zoen in Schoorl gereden, waar we gezellig hebben gekletst onder het genot van een heerlijk 3 gangen diner.
Zondagmorgen mocht Rob uitslapen en was het mijn beurt om een Widok uit te laten.
Dit is absoluut geen straf, ik vind het heerlijk om 's morgens vroeg met hem buiten te zijn.
En met dit weer is het helemaal fantastisch en zo lekker rustig, echt genieten.
Na een ontbijt met z'n drieën, Susanne was bij een vriendin blijven slapen, mijn boek uitgelezen.
Daarna met Widok naar het Geestmerambacht, vanaf 1 oktober mogen de honden daar weer los.
Maar aan de kant waar ik normaal mijn auto altijd parkeer was het wel erg druk en ook in de baai.
Dus maar even naar de andere kant gereden waar de honden het hele jaar los mogen.
Om Widok nu over de handdoeken te laten rennen, leek mij niet zo goed idee.
Heerlijk in de tuin gegeten, wie had dat nog gedacht op 2 oktober.
Dus voor de verandering niet om 7.00 uur mijn bed uit, maar rond 9.45 uur.
Ik merk dat ik de laatste dagen steeds moeilijker mijn bed uit kom en aangezien ik bijna altijd vroeg in het ziekenhuis moet zijn gaat de wekker iedere dag rond 7.00 uur.
Ook begin ik van de hormoon therapie steeds stijvere gewrichten te krijgen, dus echt soepel stap ik niet meer uit mijn bed.
Met Rob nog even naar Heiloo gereden, de Jaguar moest naar de garage voor het jaarlijkse onderhoud.
Daarna heerlijk in de tuin genoten van het mooie weer.
's Avonds Gitte en Jan Kees opgehaald en naar de Zilte Zoen in Schoorl gereden, waar we gezellig hebben gekletst onder het genot van een heerlijk 3 gangen diner.
Zondagmorgen mocht Rob uitslapen en was het mijn beurt om een Widok uit te laten.
Dit is absoluut geen straf, ik vind het heerlijk om 's morgens vroeg met hem buiten te zijn.
En met dit weer is het helemaal fantastisch en zo lekker rustig, echt genieten.
Na een ontbijt met z'n drieën, Susanne was bij een vriendin blijven slapen, mijn boek uitgelezen.
Daarna met Widok naar het Geestmerambacht, vanaf 1 oktober mogen de honden daar weer los.
Maar aan de kant waar ik normaal mijn auto altijd parkeer was het wel erg druk en ook in de baai.
Dus maar even naar de andere kant gereden waar de honden het hele jaar los mogen.
Om Widok nu over de handdoeken te laten rennen, leek mij niet zo goed idee.
Heerlijk in de tuin gegeten, wie had dat nog gedacht op 2 oktober.
vrijdag 30 september 2011
Een leuke kleurige teamdag van de Kennemerpoort
Op het programma van vandaag stond de teamdag van de Kennemerpoort.
Deze begon om 8.30 maar dat ging mij niet lukken.
Ik moest eerst naar het ziekenhuis voor de bestraling, dus schoof ik iets later aan in de kring.
De rest van het team had toen al 1 spel gespeeld en kreeg wat uitleg over de 4 kleuren waar het vandaag allemaal om draaide.
Iedereen had thuis stellingen ingevuld.
Het waren 25 blokken met 4 stellingen, waarbij je moest aangeven wat het meest bij jou past, het minst en de 2 andere stellingen een cijfer moest geven tussen de 1 en de 5.
Hier onder staat zo blok:
Teamgericht en impulsief
Nauwkeurig en rationeel
Gelijkmatig en vriendelijk
Taakgericht en direct
En aan de hand van de ingevulde lijsten, werd je ingedeeld bij een kleur.
Zodat je, je collega's beter kan begrijpen waarom ze zo reageren.
Dit alles heeft te maken met je eigen persoonlijke gevoel.
Het was erg interessant, ik had als overheersende kleur groen en mijn duopartner Sylvia ook.
We hadden ook nog allebei dezelfde score, daarom passen we zo goed bij elkaar.
Na een heerlijke lunch vertrok de rest van het team naar het bos, om daar met de boswachter boompjes om te zagen.
Ik ging naar Claudette voor de lymfedrainage en daarna naar huis om in de tuin nog even lekker te luieren voor dat de rest van het programma volgde.
Om 16.00 stapten ik weer op de fiets om naar partycentrum de Hertenkamp te fietsen in de hout.
Daar hadden we nog een gezellig samenzijn met een borrel en een hapje, gevolgd door een warm en koud buffet.
Het was heerlijk en erg gezellig.
Deze begon om 8.30 maar dat ging mij niet lukken.
Ik moest eerst naar het ziekenhuis voor de bestraling, dus schoof ik iets later aan in de kring.
De rest van het team had toen al 1 spel gespeeld en kreeg wat uitleg over de 4 kleuren waar het vandaag allemaal om draaide.
Iedereen had thuis stellingen ingevuld.
Het waren 25 blokken met 4 stellingen, waarbij je moest aangeven wat het meest bij jou past, het minst en de 2 andere stellingen een cijfer moest geven tussen de 1 en de 5.
Hier onder staat zo blok:
Teamgericht en impulsief
Nauwkeurig en rationeel
Gelijkmatig en vriendelijk
Taakgericht en direct
En aan de hand van de ingevulde lijsten, werd je ingedeeld bij een kleur.
Zodat je, je collega's beter kan begrijpen waarom ze zo reageren.
Dit alles heeft te maken met je eigen persoonlijke gevoel.
Het was erg interessant, ik had als overheersende kleur groen en mijn duopartner Sylvia ook.
We hadden ook nog allebei dezelfde score, daarom passen we zo goed bij elkaar.
Na een heerlijke lunch vertrok de rest van het team naar het bos, om daar met de boswachter boompjes om te zagen.
Ik ging naar Claudette voor de lymfedrainage en daarna naar huis om in de tuin nog even lekker te luieren voor dat de rest van het programma volgde.
Om 16.00 stapten ik weer op de fiets om naar partycentrum de Hertenkamp te fietsen in de hout.
Daar hadden we nog een gezellig samenzijn met een borrel en een hapje, gevolgd door een warm en koud buffet.
Het was heerlijk en erg gezellig.
donderdag 29 september 2011
Kapot bestralingstoestel
Vanmorgen weer vroeg uit de veren want om 8.30 moest ik in het ziekenhuis zijn voor bestraling nummer 13.( het ongeluksgetal)
Dat ik mijn kaart in de bak deed, dacht ik al hier klopt iets niet er zaten er nog 2 in en dat gebeurt nooit.
Bij navraag door een andere mevrouw bleek bestralingstoestel 2 stuk te zijn.
Ze waren bezig om een oplossing te bedenken.
De oplossing bestond voor sommige mensen, bestralen onder een ander bestralingstoestel en sommige mensen mochten weer onverrichte zaken naar huis.
Ik mocht ook weer naar huis terug, met het verzoek om, om 16.10 weer terug te komen dan was het toestel gemaakt.
Met dit mooie weer is het gelukkig geen straf om nog een keer naar het ziekenhuis te fietsen.
Thuis gekomen de was weggestreken en de boodschappen gedaan en daarna heerlijk in de tuin gezeten.
Rond 3 uur weer op de fietst gestapt en mijn moeder nog even met een bloemetje blij gemaakt en daarna door naar het ziekenhuis.
Daar liep alles nog steeds niet mooi op schema, rond 16.40 was ik aan de beurt.
Maar het schiet nu wel al op nog maar 5 te gaan.
Dat ik mijn kaart in de bak deed, dacht ik al hier klopt iets niet er zaten er nog 2 in en dat gebeurt nooit.
Bij navraag door een andere mevrouw bleek bestralingstoestel 2 stuk te zijn.
Ze waren bezig om een oplossing te bedenken.
De oplossing bestond voor sommige mensen, bestralen onder een ander bestralingstoestel en sommige mensen mochten weer onverrichte zaken naar huis.
Ik mocht ook weer naar huis terug, met het verzoek om, om 16.10 weer terug te komen dan was het toestel gemaakt.
Met dit mooie weer is het gelukkig geen straf om nog een keer naar het ziekenhuis te fietsen.
Thuis gekomen de was weggestreken en de boodschappen gedaan en daarna heerlijk in de tuin gezeten.
Rond 3 uur weer op de fietst gestapt en mijn moeder nog even met een bloemetje blij gemaakt en daarna door naar het ziekenhuis.
Daar liep alles nog steeds niet mooi op schema, rond 16.40 was ik aan de beurt.
Maar het schiet nu wel al op nog maar 5 te gaan.
dinsdag 27 september 2011
Aanpassing bij de bestraling door vochtophoping
Vandaag stond bestraling nummer 12 op het programma, nog maar 6 te gaan.
Gister hadden ze ook al wat moeite met de lijnen goed te richten, door de vochtophoping, dus gaven ze aan dat ze een aanpassing zouden verrichten
Hier moest dokter Uppelschoten bij aanwezig zijn, hij is de eindverantwoordelijke.
Ik moest vandaag dus wat langer dan gewoonlijk op de tafel blijven liggen voordat de lijnen weer goed waren ingesteld.
En na de bestraling moest er nog even wat worden getekend.
Hierna mocht ik nog even door, voor de wekelijkse controle bij dokter Uppelschoten.
Hij was erg tevreden, ik doe het prima volgens hem.
Mijn huid ziet er nog goed uit, alleen last van oedeem( vochtophoping).
En het aanpassen was ook geen probleem, ze houden altijd een veilige marge aan van 1 cm. en deze was nu iets kleiner geworden.
Deze marge is nodig voor de andere organen zoals longen en slokdarm, maar is nog steeds veilig.
Het liep allemaal lekker vlot dus nog even een half uurtje naar school.
Met een paar kinderen veilig en vlot geoefend.
Daarna thuis de was gedaan en de badkamer was ook hard aan een schoonmaak beurt toe.
s'Middags nog even in het zonnetje gezeten, ik had mijn collega's al lekker gemaakt.
Werken jullie maar fijn, ik ga van de zon genieten.
Maar ik denk dat niemand met mij wil ruilen, ik wel met mijn collega's.
Gister hadden ze ook al wat moeite met de lijnen goed te richten, door de vochtophoping, dus gaven ze aan dat ze een aanpassing zouden verrichten
Hier moest dokter Uppelschoten bij aanwezig zijn, hij is de eindverantwoordelijke.
Ik moest vandaag dus wat langer dan gewoonlijk op de tafel blijven liggen voordat de lijnen weer goed waren ingesteld.
En na de bestraling moest er nog even wat worden getekend.
Hierna mocht ik nog even door, voor de wekelijkse controle bij dokter Uppelschoten.
Hij was erg tevreden, ik doe het prima volgens hem.
Mijn huid ziet er nog goed uit, alleen last van oedeem( vochtophoping).
En het aanpassen was ook geen probleem, ze houden altijd een veilige marge aan van 1 cm. en deze was nu iets kleiner geworden.
Deze marge is nodig voor de andere organen zoals longen en slokdarm, maar is nog steeds veilig.
Het liep allemaal lekker vlot dus nog even een half uurtje naar school.
Met een paar kinderen veilig en vlot geoefend.
Daarna thuis de was gedaan en de badkamer was ook hard aan een schoonmaak beurt toe.
s'Middags nog even in het zonnetje gezeten, ik had mijn collega's al lekker gemaakt.
Werken jullie maar fijn, ik ga van de zon genieten.
Maar ik denk dat niemand met mij wil ruilen, ik wel met mijn collega's.
zaterdag 24 september 2011
Oma 80 jaar
Vandaag vierde we de verjaardag van Rob zijn moeder in het verpleeghuis.
Ashley, Lonneke en Susanne hadden gister tot 23.00 uur cupcakes gemaakt voor hun jarig oma.
Jacqueline en ik hadden wat andere hapjes gemaakt voor de visite die zouden komen op haar 80 ste verjaardag.
Dus zaten we vanmorgen al vroeg in de auto naar Amsterdam, Ashley had bij ons geslapen en reed met ons mee naar oma.
In het huis waar Rob zijn moeder woont, hebben ze een zolder waar de bewoners regelmatig activiteiten hebben.
Deze zolder kan ook gebruikt worden voor een verjaardag, dus de boel daar gezellig versierd en alles klaar gezet voor de visite.
Oma rond 10.30 opgehaald en toen druppelde de visite ook binnen.
Het was een gezellig samenzijn, want de zussen van oma, Afie en Riet en broer Piet zien elkaar niet zo vaak meer.
Iedereen wordt oud en gaat gebreken vertonen, het wordt hier door steeds lastiger om bij elkaar te komen.
De nichten van Rob zijn dan ook heel belangrijk voor het vervoer van hun ouders.
Maar gelukkig was dat gelukt en kon iedereen aanwezig zijn.
Het was een geslaagd familie feest, waar heel wat foto's zijn bekeken, de drie zusjes weer even Bij elkaar waren en oude liedjes werden gezongen.
Iedereen heeft volgens mij genoten, dus dit is zeker voor herhaling vatbaar.
Maar aan ieder feestje komt een einde, dus brachten de kleinkinderen oma weer terug naar haar etage, met alle cadeautjes en ruimde wij de zolder op.
Van ons had ze een foto gekregen die op hout was gedrukt, zo gaat hij niet gauw stuk.
Ze misten alleen zich zelf op de foto.
Oma had inderdaad genoten want wilde weer terug naar boven, maar het feest was afgelopen en al haar zusters en broer waren alweer naar huis.
Thuisgekomen nog even heerlijk in de tuin van het zonnetje genoten.
Ashley, Lonneke en Susanne hadden gister tot 23.00 uur cupcakes gemaakt voor hun jarig oma.
Jacqueline en ik hadden wat andere hapjes gemaakt voor de visite die zouden komen op haar 80 ste verjaardag.
Dus zaten we vanmorgen al vroeg in de auto naar Amsterdam, Ashley had bij ons geslapen en reed met ons mee naar oma.
In het huis waar Rob zijn moeder woont, hebben ze een zolder waar de bewoners regelmatig activiteiten hebben.
Deze zolder kan ook gebruikt worden voor een verjaardag, dus de boel daar gezellig versierd en alles klaar gezet voor de visite.
Oma rond 10.30 opgehaald en toen druppelde de visite ook binnen.
Het was een gezellig samenzijn, want de zussen van oma, Afie en Riet en broer Piet zien elkaar niet zo vaak meer.
Iedereen wordt oud en gaat gebreken vertonen, het wordt hier door steeds lastiger om bij elkaar te komen.
De nichten van Rob zijn dan ook heel belangrijk voor het vervoer van hun ouders.
Maar gelukkig was dat gelukt en kon iedereen aanwezig zijn.
Het was een geslaagd familie feest, waar heel wat foto's zijn bekeken, de drie zusjes weer even Bij elkaar waren en oude liedjes werden gezongen.
Iedereen heeft volgens mij genoten, dus dit is zeker voor herhaling vatbaar.
Maar aan ieder feestje komt een einde, dus brachten de kleinkinderen oma weer terug naar haar etage, met alle cadeautjes en ruimde wij de zolder op.
Van ons had ze een foto gekregen die op hout was gedrukt, zo gaat hij niet gauw stuk.
Ze misten alleen zich zelf op de foto.
Oma had inderdaad genoten want wilde weer terug naar boven, maar het feest was afgelopen en al haar zusters en broer waren alweer naar huis.
Thuisgekomen nog even heerlijk in de tuin van het zonnetje genoten.
woensdag 21 september 2011
Lymfe drainage
Vandaag had ik weer een rustdag wat het bestralen betreft, lekker even niet naar het ziekenhuis.
Wel had ik een afspraak bij Claudette, de fysiotherapeut waar ik bij sport.
Zij had tijdens het sporten gezegd, als ik vocht vasthield dan ik dan maar een afspraak moest maken voor lymfe drainage.
En ik begin inderdaad wat vocht vast te houden in mijn arm en onder mijn oksel.
Dus dinsdag tijdens de controle bij dokter Uppelschoten , maar even gevraagd of hij het ook een goed plan vond.
Hij vond het prima, als er geen tape gebruikt werd.
's Morgens eerst even bij mijn moeder een kopje thee gedronken en toen doorgereden naar Claudette.
Zij heeft eerst op alle 2 de armen streepjes gezet om de 4 cm.
En daarna bij ieder streepje de omtrek gemeten, zo weet ze of ik meer of minder vocht ga vasthouden.
Daarna mocht ik heerlijk gaan liggen en begon Claudette met de lymfe drainage massage, dit voelt erg lekker en is heel ontspannend.
Manuele lymfedrainage is een zeer rustige en zachte massagetechniek. De masseuse past speciale zachte aanrakingstechnieken toe om de lymfeklieren te stimuleren en vocht en afvalstoffen uit je lichaam te verwijderen. De massage heeft een 'drukfase' en een 'drukloze fase’. De drukfase zorgt voor voldoende opening van de kleinste lymfevaten vlak onder de huid die met een soort verschuifbare klepjes zijn afgesloten. Hierdoor kan de lymfe in het lymfevat komen. De drukloze fase geeft de lymfevaten weer de gelegenheid zich te sluiten, waarna de lymfe verder afgevoerd kan worden.
Na de massage deed Claudette nog een ademhalingsoefening, deze moet ik ook 2 keer per dag thuis toen om het lymfe vocht af te voeren.
En we oefende nog even hoe ik zelf massage kan geven aan de lymfe.
Thuis meteen even geoefend, maar ik weet niet of ik het helemaal goed doe.
Volgende week maar even vragen.
Als ik morgen de nieuwe bestralings tijden weet dan kan ik een afspraak maken voor volgende week, dan ga ik 2 keer te masseren.
Wel had ik een afspraak bij Claudette, de fysiotherapeut waar ik bij sport.
Zij had tijdens het sporten gezegd, als ik vocht vasthield dan ik dan maar een afspraak moest maken voor lymfe drainage.
En ik begin inderdaad wat vocht vast te houden in mijn arm en onder mijn oksel.
Dus dinsdag tijdens de controle bij dokter Uppelschoten , maar even gevraagd of hij het ook een goed plan vond.
Hij vond het prima, als er geen tape gebruikt werd.
's Morgens eerst even bij mijn moeder een kopje thee gedronken en toen doorgereden naar Claudette.
Zij heeft eerst op alle 2 de armen streepjes gezet om de 4 cm.
En daarna bij ieder streepje de omtrek gemeten, zo weet ze of ik meer of minder vocht ga vasthouden.
Daarna mocht ik heerlijk gaan liggen en begon Claudette met de lymfe drainage massage, dit voelt erg lekker en is heel ontspannend.
Manuele lymfedrainage is een zeer rustige en zachte massagetechniek. De masseuse past speciale zachte aanrakingstechnieken toe om de lymfeklieren te stimuleren en vocht en afvalstoffen uit je lichaam te verwijderen. De massage heeft een 'drukfase' en een 'drukloze fase’. De drukfase zorgt voor voldoende opening van de kleinste lymfevaten vlak onder de huid die met een soort verschuifbare klepjes zijn afgesloten. Hierdoor kan de lymfe in het lymfevat komen. De drukloze fase geeft de lymfevaten weer de gelegenheid zich te sluiten, waarna de lymfe verder afgevoerd kan worden.
Na de massage deed Claudette nog een ademhalingsoefening, deze moet ik ook 2 keer per dag thuis toen om het lymfe vocht af te voeren.
En we oefende nog even hoe ik zelf massage kan geven aan de lymfe.
Thuis meteen even geoefend, maar ik weet niet of ik het helemaal goed doe.
Volgende week maar even vragen.
Als ik morgen de nieuwe bestralings tijden weet dan kan ik een afspraak maken voor volgende week, dan ga ik 2 keer te masseren.
maandag 19 september 2011
Hormoon therapie
Toch maar weer even iets schrijven, de laatste dagen was het wat rustig wat betreft het blog.
Niet dat ik niets heb meegemaakt, maar gewoon even geen zin om iets te schrijven.
Zaterdag had ik nog een verjaardag van mijn nichtje Ashley in Purmerend, erg gezellig en erg warm!
Ik weet niet of de pillen van de hormoonkuur zo snel werken, maar ik had denk echt last van opvliegers.
Vrijdag kreeg ik van Dokter Hendriks namelijk groen licht om de pillen in te gaan nemen die ik al thuis had liggen.
Uit de waardes van mijn bloed was te zien dat ik in de overgang ben.
De chemo's hebben het laatste stukje versneld.
Dus vrijdag avond gestart met de hormoonkuur.
En nu maar hopen dat ik weinig last heb van de bijwerkingen.
De dagen zijn nu iedere dag een beetje het zelfde, bestralen, helpen op school en sporten.
Of bestralen, helpen op school en het huishouden doen.
Daar tussen door loop ik dan nog een rondje met Widok in de regen of lekker in de zon.
Het bestralen gaat nog steeds goed, ik ga er nog steeds op de fiets heen en donderdag zit ik al weer op de helft.
Dus het einde van de behandeling is in zicht en dan proberen de normale draad van het leven weer op te pakken.
Ik hoop dat, dat mij snel lukt.
Niet dat ik niets heb meegemaakt, maar gewoon even geen zin om iets te schrijven.
Zaterdag had ik nog een verjaardag van mijn nichtje Ashley in Purmerend, erg gezellig en erg warm!
Ik weet niet of de pillen van de hormoonkuur zo snel werken, maar ik had denk echt last van opvliegers.
Vrijdag kreeg ik van Dokter Hendriks namelijk groen licht om de pillen in te gaan nemen die ik al thuis had liggen.
Uit de waardes van mijn bloed was te zien dat ik in de overgang ben.
De chemo's hebben het laatste stukje versneld.
Dus vrijdag avond gestart met de hormoonkuur.
En nu maar hopen dat ik weinig last heb van de bijwerkingen.
De dagen zijn nu iedere dag een beetje het zelfde, bestralen, helpen op school en sporten.
Of bestralen, helpen op school en het huishouden doen.
Daar tussen door loop ik dan nog een rondje met Widok in de regen of lekker in de zon.
Het bestralen gaat nog steeds goed, ik ga er nog steeds op de fiets heen en donderdag zit ik al weer op de helft.
Dus het einde van de behandeling is in zicht en dan proberen de normale draad van het leven weer op te pakken.
Ik hoop dat, dat mij snel lukt.
donderdag 15 september 2011
5 de bestraling
Na gister een rustdag (erg lekker)en even niet naar het ziekenhuis, mocht ik vanmorgen weer vroeg in het ziekenhuis zijn.
Bestraling nummer 5 stond op het programma.
Nog maar 3 en halve week te gaan, valt eigenlijk best wel mee.
En tot nu toe heb ik nog weinig last, alleen iets meer vochtophoping.
De afgelopen 4 keer liep alles mooi op tijd, maar vandaag was er door omstandigheden, een mevrouw waar de taxi niet op tijd kwam en ambulance vervoer dat voor gaat 50 minuten vertraging.
Dus maar even een beker thee en een tijdschrift gepakt.
Na de bestraling naar school gefietst en geholpen bij de rekenles.
Ik hoop dat het zo lekker blijft gaan, zodat ik gauw weer langer voor de klas kan staan.
Ik ben ook erg blij, dat het mij lukt om regelmatig heen te gaan,zo maak ik de kinderen toch vanaf het begin mee.
's Middags heerlijk met Widok door het Bergerbos gelopen, eindelijk zonder regen en wind.
Het was weer echt genieten en als je in het bos loopt zie je alle kenmerken van de herfst al.
Hopelijk krijgen we in de herfst nog een heleboel mooie dagen, waar ik samen met Widok van kan genieten.
Bestraling nummer 5 stond op het programma.
Nog maar 3 en halve week te gaan, valt eigenlijk best wel mee.
En tot nu toe heb ik nog weinig last, alleen iets meer vochtophoping.
De afgelopen 4 keer liep alles mooi op tijd, maar vandaag was er door omstandigheden, een mevrouw waar de taxi niet op tijd kwam en ambulance vervoer dat voor gaat 50 minuten vertraging.
Dus maar even een beker thee en een tijdschrift gepakt.
Na de bestraling naar school gefietst en geholpen bij de rekenles.
Ik hoop dat het zo lekker blijft gaan, zodat ik gauw weer langer voor de klas kan staan.
Ik ben ook erg blij, dat het mij lukt om regelmatig heen te gaan,zo maak ik de kinderen toch vanaf het begin mee.
's Middags heerlijk met Widok door het Bergerbos gelopen, eindelijk zonder regen en wind.
Het was weer echt genieten en als je in het bos loopt zie je alle kenmerken van de herfst al.
Hopelijk krijgen we in de herfst nog een heleboel mooie dagen, waar ik samen met Widok van kan genieten.
dinsdag 13 september 2011
Erfelijkheidsonderzoek
Vandaag moest ik om 9.00 uur in het ziekenhuis zijn voor de vierde bestraling.
Om half 9 de fiets gepakt en rustig naar het ziekenhuis gefietst.
Rob liep een rondje met Widok door het park en zou om 10.00 uur in het ziekenhuis zijn voor het erfelijkheidsonderzoek.
De bestraling ging weer lekker vlot, dus had ik nog wat tijd over, voor dat ik mij moest melden bij balie 39.
Even naar de Action gefietst, maar helaas hadden ze niet wat ik zocht.
In het ziekenhuis even een kopje thee uit de automaat gehaald en op Rob gewacht.
In de wachtkamer moesten we nog even wachten, de arts van het VU Medisch Centrum in Amsterdam liep iets uit.
Het erfelijkheidsonderzoek wordt namelijk uitgevoerd door een klinisch geneticus van het VU.
Wel is het heel mooi geregeld van uit het MCA dat dit gewoon in Alkmaar kan.
Thuis moest ik al een hele vragenlijst invullen, dit was best lastig.
Aangezien mijn moeder behoorlijk vergeetachtig wordt en zelf geen broers of zusters heeft en mijn vader en zijn zussen al overleden zijn.
Gelukkig had mijn nicht Mirjam nog een stamboom, waar ik de gegevens van mijn vaderskant uit kon halen.
En dat is ook de kant waar heel veel borstkanker zit.
De arts legde alles heel duidelijk uit en vond dat er wel een mogelijk aanwijzing was voor erfelijke borstkanker.
Er wordt nu in mijn DNA gezocht of ik drager ben van het BRCA 1-gen of het BRCA 2-gen.
Het eerste gen is bijna niet mogelijk want die is niet hormoongevoelig, maar het tweede gen wel.
Mocht dit zo zijn dat ik drager ben, dan worden Lonneke en Susanne vanaf hun 25ste gecontroleerd.
Als ik geen drager ben, is het risico wel hoger en worden ze vanaf hun 40ste gecontroleerd.
Nadat we bij deze arts klaar waren, ging Rob door naar zijn werk en liet ik meteen bloed afnemen voor het DNA onderzoek.
De uitslag horen we over 4 maanden.
Om half 9 de fiets gepakt en rustig naar het ziekenhuis gefietst.
Rob liep een rondje met Widok door het park en zou om 10.00 uur in het ziekenhuis zijn voor het erfelijkheidsonderzoek.
De bestraling ging weer lekker vlot, dus had ik nog wat tijd over, voor dat ik mij moest melden bij balie 39.
Even naar de Action gefietst, maar helaas hadden ze niet wat ik zocht.
In het ziekenhuis even een kopje thee uit de automaat gehaald en op Rob gewacht.
In de wachtkamer moesten we nog even wachten, de arts van het VU Medisch Centrum in Amsterdam liep iets uit.
Het erfelijkheidsonderzoek wordt namelijk uitgevoerd door een klinisch geneticus van het VU.
Wel is het heel mooi geregeld van uit het MCA dat dit gewoon in Alkmaar kan.
Thuis moest ik al een hele vragenlijst invullen, dit was best lastig.
Aangezien mijn moeder behoorlijk vergeetachtig wordt en zelf geen broers of zusters heeft en mijn vader en zijn zussen al overleden zijn.
Gelukkig had mijn nicht Mirjam nog een stamboom, waar ik de gegevens van mijn vaderskant uit kon halen.
En dat is ook de kant waar heel veel borstkanker zit.
De arts legde alles heel duidelijk uit en vond dat er wel een mogelijk aanwijzing was voor erfelijke borstkanker.
Er wordt nu in mijn DNA gezocht of ik drager ben van het BRCA 1-gen of het BRCA 2-gen.
Het eerste gen is bijna niet mogelijk want die is niet hormoongevoelig, maar het tweede gen wel.
Mocht dit zo zijn dat ik drager ben, dan worden Lonneke en Susanne vanaf hun 25ste gecontroleerd.
Als ik geen drager ben, is het risico wel hoger en worden ze vanaf hun 40ste gecontroleerd.
Nadat we bij deze arts klaar waren, ging Rob door naar zijn werk en liet ik meteen bloed afnemen voor het DNA onderzoek.
De uitslag horen we over 4 maanden.
zondag 11 september 2011
Oude voertuigen dag in Wijchen
Vanmorgen weer vroeg uit de veren, Rob en ik deden mee in Wijchen aan de oude voertuigen dag.
Auto's, vrachtwagens, motors en brommers van voor 1981 waren welkom op deze dag.
Eerst even op buienradar gekeken wat de voorspellingen waren en die zagen er goed uit.
Dus om 8.30 in de Jaguar gestapt om naar Wijchen te rijden, daar arriveerde wij om 10.30.
De route voor de toertocht opgehaald en het rally schild aan de auto bevestigd.
Toen kon de tocht van 60 kilometer beginnen.
De tocht ging door een mooi stukje Gelderland, over dijken, langs de Maas en de Waal en door leuke dorpjes zoals Hernen waar het kasteel staat waar de film van Floris is opgenomen.
Ook bezochten we nog Agrarisch museum de Garstkamp.
Dit museum geeft een beeld van alle landbouwwerktuigen en gereedschappen die in het begin van de vorige eeuw in ons land en speciaal in deze streek, in gebruik waren.
Ook konden we hier nog een kopje koffie of thee krijgen.
Even verder reden we langs het bevrijdingsmonument in Overasselt.
"LANDINGSTERREIN PARACHUTISTEN EN GLIDERS BIJ DE BEVRIJDING VAN OVERASSELT OP ZONDAG 17 SEPTEMBER 1944'.
Rond 13.00 uur arriveerde we weer in Wijchen en mochten we de auto in de kasteeltuin neer zetten.
Onze auto kwam in het vak te staan van auto's van 1966 t/m 1970.
Rob bleef lekker in de kasteeltuin auto's bekijken en praten over auto's en ik besloot om Wijchen in te gaan.
Eerst het kasteel bekeken en meteen een toilet op gezocht en daarna het centrum in.
Daar was het erg gezellig er was een muzikantenfestival en de winkels waren open.
Op 10 podia was van alles te zien van Big band, amusementsorkest, sambaband, dweilorkest tot troubadour.
Rond 15.30 ben ik weer terug in de kasteeltuin, Rob was toen al geintervieuwd voor tv Wijchen.
Als de prijsuitreiking plaats vindt blijkt dat wij de eerste prijs hebben gewonnen.
Wij hebben de mooiste auto uit het tijdvak 1966-1970 en krijgen een beker overhandigd.
Het was een geslaagde dag die zeker voor herhaling vatbaar is.
Volgend jaar vindt de voertuigen dag en het muzikantenfestival plaats op 9 september, misschien al iets voor de agenda van 2012.
Auto's, vrachtwagens, motors en brommers van voor 1981 waren welkom op deze dag.
Eerst even op buienradar gekeken wat de voorspellingen waren en die zagen er goed uit.
Dus om 8.30 in de Jaguar gestapt om naar Wijchen te rijden, daar arriveerde wij om 10.30.
De route voor de toertocht opgehaald en het rally schild aan de auto bevestigd.
Toen kon de tocht van 60 kilometer beginnen.
De tocht ging door een mooi stukje Gelderland, over dijken, langs de Maas en de Waal en door leuke dorpjes zoals Hernen waar het kasteel staat waar de film van Floris is opgenomen.
Ook bezochten we nog Agrarisch museum de Garstkamp.
Dit museum geeft een beeld van alle landbouwwerktuigen en gereedschappen die in het begin van de vorige eeuw in ons land en speciaal in deze streek, in gebruik waren.
Ook konden we hier nog een kopje koffie of thee krijgen.
Even verder reden we langs het bevrijdingsmonument in Overasselt.
"LANDINGSTERREIN PARACHUTISTEN EN GLIDERS BIJ DE BEVRIJDING VAN OVERASSELT OP ZONDAG 17 SEPTEMBER 1944'.
Rond 13.00 uur arriveerde we weer in Wijchen en mochten we de auto in de kasteeltuin neer zetten.
Onze auto kwam in het vak te staan van auto's van 1966 t/m 1970.
Rob bleef lekker in de kasteeltuin auto's bekijken en praten over auto's en ik besloot om Wijchen in te gaan.
Eerst het kasteel bekeken en meteen een toilet op gezocht en daarna het centrum in.
Daar was het erg gezellig er was een muzikantenfestival en de winkels waren open.
Op 10 podia was van alles te zien van Big band, amusementsorkest, sambaband, dweilorkest tot troubadour.
Rond 15.30 ben ik weer terug in de kasteeltuin, Rob was toen al geintervieuwd voor tv Wijchen.
Als de prijsuitreiking plaats vindt blijkt dat wij de eerste prijs hebben gewonnen.
Wij hebben de mooiste auto uit het tijdvak 1966-1970 en krijgen een beker overhandigd.
Het was een geslaagde dag die zeker voor herhaling vatbaar is.
Volgend jaar vindt de voertuigen dag en het muzikantenfestival plaats op 9 september, misschien al iets voor de agenda van 2012.
donderdag 8 september 2011
Eerste bestraling
Vanmorgen vroeg uit de veren, om 8.05 moest ik in het ziekenhuis zijn voor de eerste bestraling.
Rob zou de eerste keer meegaan, hij moest wel wachten in de wachtkamer en mocht niet mee.
Daar zat hij heerlijk een tijdschrift te lezen toen dokter Uppelschoten hem de hand kwam schudden.
Na 14 jaar kon hij Rob nog en kwam vragen hoe het met hem ging.
Bij deze dokter ben je dus echt geen nummer, ik ben blij dat het mijn radiotherapeut ook is.
Ondertussen kreeg ik wat uitleg over de gang van zaken en lieten ze de ruimte zien waar ze zelf zitten als de straling komt.
Daarna mocht ik op de bestralingstafel gaan liggen en werden alle kussentjes neergelegd, onder mijn hoofd, benen en rechterarm.
De lijnen werden met zilvernitriet weer bijgetekend en dokter Uppelschoten kwam even langs om naar de rode plek onder mijn arm te kijken.
Dit blijkt ringworm te zijn een schimmelinfectie.
Hoe ik daar nu weer aankom, geen idee.
De bestraling kon wel gewoon doorgaan en ik heb een zalfje gekregen om de infectie te lijf te gaan.
Daarna werd het apparaat ingesteld en werd ik goed neergelegd zodat de lijnen precies goed lopen.
De 2 radiotherapeutisch-laboranten gaan dan naar de ander ruimte en de bestraling kan dan beginnen.
Je hoort dan een paar keer een zoemend geluid van het bestralingstoestel, maar je merkt er niets van.
Ik werd van 4 kanten bestraald.
De bestraling zelf duurt maar een paar minuten, je bent met 10 á 15 minuten al weer klaar het neerleggen en uit en aan kleden duurt langer.
Rob had mij weer keurig thuis afgezet en ging door naar zijn werk.
Zelf ben ik naar de apotheek gefietst om het zalfje te halen, hoe eerder het over is hoe beter.
Lettie kwam gezellig op visite en we hebben het even over onze moeders gehad.
Die van haar was vorige week in het reuzenrad geweest, in december wordt ze 95!!
's Middags de was weg gewassen en gestreken en boodschappen gedaan.
Eigenlijk wilde ik ook boven nog stofzuigen en de badkamer doen, maar de energie was op.
Morgen is er weer een dag.
Ik kwam nog wel een mooie spreuk tegen:
PUT KRACHT UIT JE ZELF EN DE AANDACHT VAN DE MENSEN OM JE HEEN.
We zijn nu 8 maanden verder nadat de diagnose borstkanker is gesteld.
En die aandacht van de mensen om mijn heen is er nog steeds, dit is echt fantastisch.
Ik krijg nog steeds kaarten, mailtjes, bloemen, telefoontjes,leuke uitstapjes, cadeautjes.
Hier put ik inderdaad kracht uit en ik hoop de rest van het gezin ook.
Ik moet alles wel ondergaan, maar zij hebben het misschien nog wel veel moeilijker.
Rob zou de eerste keer meegaan, hij moest wel wachten in de wachtkamer en mocht niet mee.
Daar zat hij heerlijk een tijdschrift te lezen toen dokter Uppelschoten hem de hand kwam schudden.
Na 14 jaar kon hij Rob nog en kwam vragen hoe het met hem ging.
Bij deze dokter ben je dus echt geen nummer, ik ben blij dat het mijn radiotherapeut ook is.
Ondertussen kreeg ik wat uitleg over de gang van zaken en lieten ze de ruimte zien waar ze zelf zitten als de straling komt.
Daarna mocht ik op de bestralingstafel gaan liggen en werden alle kussentjes neergelegd, onder mijn hoofd, benen en rechterarm.
De lijnen werden met zilvernitriet weer bijgetekend en dokter Uppelschoten kwam even langs om naar de rode plek onder mijn arm te kijken.
Dit blijkt ringworm te zijn een schimmelinfectie.
Hoe ik daar nu weer aankom, geen idee.
De bestraling kon wel gewoon doorgaan en ik heb een zalfje gekregen om de infectie te lijf te gaan.
Daarna werd het apparaat ingesteld en werd ik goed neergelegd zodat de lijnen precies goed lopen.
De 2 radiotherapeutisch-laboranten gaan dan naar de ander ruimte en de bestraling kan dan beginnen.
Je hoort dan een paar keer een zoemend geluid van het bestralingstoestel, maar je merkt er niets van.
Ik werd van 4 kanten bestraald.
De bestraling zelf duurt maar een paar minuten, je bent met 10 á 15 minuten al weer klaar het neerleggen en uit en aan kleden duurt langer.
Rob had mij weer keurig thuis afgezet en ging door naar zijn werk.
Zelf ben ik naar de apotheek gefietst om het zalfje te halen, hoe eerder het over is hoe beter.
Lettie kwam gezellig op visite en we hebben het even over onze moeders gehad.
Die van haar was vorige week in het reuzenrad geweest, in december wordt ze 95!!
's Middags de was weg gewassen en gestreken en boodschappen gedaan.
Eigenlijk wilde ik ook boven nog stofzuigen en de badkamer doen, maar de energie was op.
Morgen is er weer een dag.
Ik kwam nog wel een mooie spreuk tegen:
PUT KRACHT UIT JE ZELF EN DE AANDACHT VAN DE MENSEN OM JE HEEN.
We zijn nu 8 maanden verder nadat de diagnose borstkanker is gesteld.
En die aandacht van de mensen om mijn heen is er nog steeds, dit is echt fantastisch.
Ik krijg nog steeds kaarten, mailtjes, bloemen, telefoontjes,leuke uitstapjes, cadeautjes.
Hier put ik inderdaad kracht uit en ik hoop de rest van het gezin ook.
Ik moet alles wel ondergaan, maar zij hebben het misschien nog wel veel moeilijker.
dinsdag 6 september 2011
Een rode plek in mijn oksel
Vandaag weer een keer afgesproken met Wendy en Luka, Wendy redt het door haar zwangerschap niet meer om naar het losloopveld te komen met Luka.
De hond trekt te veel, dus haar vriendin kwam met Luka.
Zelf komt ze dan met de fiets, maar dat lukte vandaag ook niet.
Jammer genoeg spelen ze niet meer zo heel veel met elkaar, het snuffelen vinden ze alle 2 belangrijker.
Thuis gekomen het ziekenhuis even gebeld, ik heb een grote rode plek onder mijn oksel zitten.
Daar loopt ook precies een getekende lijn.
Talkpoeder helpt niet echt, maar ik mag er jammer genoeg niets anders op doen.
Het voelt niet echt prettig en de geur is ook niet echt aangenaam.
Ik zou vandaag nog even vertellen wat we gister hadden gekookt bij de kookworkshop.
Dit was eigenlijk een tupperware avond met kookdemonstratie's.
Viel dus een beetje tegen, ik wist niet dat het van tupperware was en de ander buren ook niet.
Susanne moest vandaag laat naar school, de eerste 2 uur uitval heeft ze dit schooljaar al weer te pakken.
En dat op de eerste lesdag.
Vandaag ook nog maar wat huishoudelijke klusjes gedaan, dan kan ik morgen weer gezellig naar school.
De hond trekt te veel, dus haar vriendin kwam met Luka.
Zelf komt ze dan met de fiets, maar dat lukte vandaag ook niet.
Jammer genoeg spelen ze niet meer zo heel veel met elkaar, het snuffelen vinden ze alle 2 belangrijker.
Thuis gekomen het ziekenhuis even gebeld, ik heb een grote rode plek onder mijn oksel zitten.
Daar loopt ook precies een getekende lijn.
Talkpoeder helpt niet echt, maar ik mag er jammer genoeg niets anders op doen.
Het voelt niet echt prettig en de geur is ook niet echt aangenaam.
Ik zou vandaag nog even vertellen wat we gister hadden gekookt bij de kookworkshop.
Dit was eigenlijk een tupperware avond met kookdemonstratie's.
Viel dus een beetje tegen, ik wist niet dat het van tupperware was en de ander buren ook niet.
Susanne moest vandaag laat naar school, de eerste 2 uur uitval heeft ze dit schooljaar al weer te pakken.
En dat op de eerste lesdag.
Vandaag ook nog maar wat huishoudelijke klusjes gedaan, dan kan ik morgen weer gezellig naar school.
maandag 5 september 2011
Naar de nieuwe groep 3
Na een rondje in de regen met Widok, het wil deze zomer echt niet lukken, naar het sporten gefietst.
Onderweg kreeg ik weer een bui op mijn kop, maar als het mij lukt probeer ik toch te fietsen en niet de auto te pakken.
Is meteen goed voor de conditie, die is nog lang niet op pijl.
Weer heerlijk bezig geweest, ging weer beter dan vorige week.
Toen door gefietst naar het ziekenhuis om bloed te prikken.
Dit onderzoek was nodig om te bepalen of ik al in de overgang ben.
Dokter Hendriks had vorige week de pillen voor geschreven voor de hormoonkuur, maar toen ik de bijsluiter gelezen had twijfelde ik of ik wel de juiste pillen had gekregen.
Dus het ziekenhuis gebeld en dokter Hendriks wist ook niet zeker of dit de juiste waren.
Het bloedonderzoek moet nu uitwijzen of ik inderdaad door de chemo's al in de overgang ben.
Dan zijn dit de goede pillen en anders krijg ik een ander soort.
En als ik in het ziekenhuis ben, dan ben ik ook bijna op school.
Daar even een broodje gegeten en daarna een uurtje in de klas geholpen.
Zo kan ik alvast aan de kinderen wennen en de kinderen aan mij.
Ik hoop straks de klas wel weer over te nemen.
Het was erg gezellig en de nieuwe groep 3 deed erg goed zijn best.
Na het eten bij een buurvrouw een kookworkshop bijgewoond.
Morgen zal ik vertellen wat we allemaal gingen maken en of het ook lekker was.
Onderweg kreeg ik weer een bui op mijn kop, maar als het mij lukt probeer ik toch te fietsen en niet de auto te pakken.
Is meteen goed voor de conditie, die is nog lang niet op pijl.
Weer heerlijk bezig geweest, ging weer beter dan vorige week.
Toen door gefietst naar het ziekenhuis om bloed te prikken.
Dit onderzoek was nodig om te bepalen of ik al in de overgang ben.
Dokter Hendriks had vorige week de pillen voor geschreven voor de hormoonkuur, maar toen ik de bijsluiter gelezen had twijfelde ik of ik wel de juiste pillen had gekregen.
Dus het ziekenhuis gebeld en dokter Hendriks wist ook niet zeker of dit de juiste waren.
Het bloedonderzoek moet nu uitwijzen of ik inderdaad door de chemo's al in de overgang ben.
Dan zijn dit de goede pillen en anders krijg ik een ander soort.
En als ik in het ziekenhuis ben, dan ben ik ook bijna op school.
Daar even een broodje gegeten en daarna een uurtje in de klas geholpen.
Zo kan ik alvast aan de kinderen wennen en de kinderen aan mij.
Ik hoop straks de klas wel weer over te nemen.
Het was erg gezellig en de nieuwe groep 3 deed erg goed zijn best.
Na het eten bij een buurvrouw een kookworkshop bijgewoond.
Morgen zal ik vertellen wat we allemaal gingen maken en of het ook lekker was.
donderdag 1 september 2011
Een ziekenhuis dag
Woensdag 31 augustus
Vanmorgen werd ik om 9.00 uur verwacht op de afdeling radiotherapie.
De lijnen voor de bestraling werden op mijn lijf getekend.
Dit gebeurt in een CT-scan, je moet dan ongeveer 25 minuten zo stil mogelijk blijven liggen.
Zodat de lijnen die met speciale inkt op je lijf worden gezet ook precies op de juiste plek worden getekend.
Dit luistert behoorlijk nauw, want als ze er maar even naast zitten kunnen ook andere organen straling krijgen wat niet de bedoeling is.
Bij mij is het mogelijk dat er een stukje van de slokdarm en long wordt mee bestraald.
Deze lijnen blijven ongeveer een week zitten en moeten regelmatig worden bijgetekend.
Weer terug gefietst naar huis en daar wat huishoudelijke klusjes opgeknapt.
Om 14.00 uur kwamen Jacqueline en Ashley.
Jacqueline zou vandaag met mij mee naar de internist en de mamacare verpleegkundige.
Rob kon helaas vandaag ook niet mee, dit vind hij heel vervelend, maar gelukkig kunnen wij altijd terugvallen op familie of vrienden.
Bij de mamacare verpleegkundige waren we snel klaar, de wond is nu eindelijk dicht.
Dokter Hendriks liep ook keurig op tijd en legde alles ook nog even duidelijk uit.
Hij vond het ook jammer dat de chemo niet het effect had, wat iedereen hoopten.
Hij vertelde ook waarom hij geen PET CT scan liet maken.
Dit voegde niets toe en de behandeling zou het zelfde blijven.
Namelijk bestraling en hormoon therapie.
Bij hormoon therapie zorgen ze er voor dat ik geen oestrogeen meer aan maak, want daar groeit deze tumor op en zo krijgen de kanker cellen geen voeding meer en gaan dan uiteindelijk ook dood.
Alleen heeft dit medicijn natuurlijk ook weer veel bijwerkingen, onder andere botontkalking, stemmingswisseling,dus als ik chagrijnig ben kan ik er niets aan doen ( grapje), opvliegers, gewrichtspijnen, misselijkheid, haaruitval( heb ik toch nog niet),hoofdpijn, huiduitslag.
Er zullen er vast nog wel meer zijn, maar dit vind ik er al genoeg en hopelijk gaan ze mijn deur voorbij en heb ik nergens last van.
´s Avonds met Widok naar behendigheid geweest, normaal doet Rob dit altijd met hem, maar hij is al een paar dagen niet lekker en aan de diaree.
Voor mij was dit even een lekkere uitlaatklep, om alle ellende even te vergeten.
Donderdag 1 september
Vanmorgen was de start vergadering op school en ik had voor mij zelf besloten dat ik daar wel naar toe wilde.
Het liefst zou ik maandag gewoon weer starten met mijn nieuwe groep, maar ik ben wel realistisch genoeg dat, dat helaas niet gaat lukken.
Maar als klassenassistent kan ik vast ook heel veel betekenen voor de groep en bouw ik meteen een band op met de kinderen.
Ook kan ik dan komen en gaan wanneer ik wil.
Dit ook nog even met de bedrijfsarts doorgesproken, hij vond het prima als ik rustig aan wat deed.
Nog even lekker in de tuin van de zon genoten, Susanne deed ondertussen boodschappen voor het avondeten.
Vanmorgen werd ik om 9.00 uur verwacht op de afdeling radiotherapie.
De lijnen voor de bestraling werden op mijn lijf getekend.
Dit gebeurt in een CT-scan, je moet dan ongeveer 25 minuten zo stil mogelijk blijven liggen.
Zodat de lijnen die met speciale inkt op je lijf worden gezet ook precies op de juiste plek worden getekend.
Dit luistert behoorlijk nauw, want als ze er maar even naast zitten kunnen ook andere organen straling krijgen wat niet de bedoeling is.
Bij mij is het mogelijk dat er een stukje van de slokdarm en long wordt mee bestraald.
Deze lijnen blijven ongeveer een week zitten en moeten regelmatig worden bijgetekend.
Weer terug gefietst naar huis en daar wat huishoudelijke klusjes opgeknapt.
Om 14.00 uur kwamen Jacqueline en Ashley.
Jacqueline zou vandaag met mij mee naar de internist en de mamacare verpleegkundige.
Rob kon helaas vandaag ook niet mee, dit vind hij heel vervelend, maar gelukkig kunnen wij altijd terugvallen op familie of vrienden.
Bij de mamacare verpleegkundige waren we snel klaar, de wond is nu eindelijk dicht.
Dokter Hendriks liep ook keurig op tijd en legde alles ook nog even duidelijk uit.
Hij vond het ook jammer dat de chemo niet het effect had, wat iedereen hoopten.
Hij vertelde ook waarom hij geen PET CT scan liet maken.
Dit voegde niets toe en de behandeling zou het zelfde blijven.
Namelijk bestraling en hormoon therapie.
Bij hormoon therapie zorgen ze er voor dat ik geen oestrogeen meer aan maak, want daar groeit deze tumor op en zo krijgen de kanker cellen geen voeding meer en gaan dan uiteindelijk ook dood.
Alleen heeft dit medicijn natuurlijk ook weer veel bijwerkingen, onder andere botontkalking, stemmingswisseling,dus als ik chagrijnig ben kan ik er niets aan doen ( grapje), opvliegers, gewrichtspijnen, misselijkheid, haaruitval( heb ik toch nog niet),hoofdpijn, huiduitslag.
Er zullen er vast nog wel meer zijn, maar dit vind ik er al genoeg en hopelijk gaan ze mijn deur voorbij en heb ik nergens last van.
´s Avonds met Widok naar behendigheid geweest, normaal doet Rob dit altijd met hem, maar hij is al een paar dagen niet lekker en aan de diaree.
Voor mij was dit even een lekkere uitlaatklep, om alle ellende even te vergeten.
Donderdag 1 september
Vanmorgen was de start vergadering op school en ik had voor mij zelf besloten dat ik daar wel naar toe wilde.
Het liefst zou ik maandag gewoon weer starten met mijn nieuwe groep, maar ik ben wel realistisch genoeg dat, dat helaas niet gaat lukken.
Maar als klassenassistent kan ik vast ook heel veel betekenen voor de groep en bouw ik meteen een band op met de kinderen.
Ook kan ik dan komen en gaan wanneer ik wil.
Dit ook nog even met de bedrijfsarts doorgesproken, hij vond het prima als ik rustig aan wat deed.
Nog even lekker in de tuin van de zon genoten, Susanne deed ondertussen boodschappen voor het avondeten.
dinsdag 30 augustus 2011
Gesprek bij de radiotherapeut
Maandag 29 augustus
Vanmorgen al weer vroeg uit de veren, ons mannetje heeft een beetje last van zijn hormonen.
Dus liep ik om 6 uur al met Widok in het park, ik dacht dat hij buikkramp had maar dat was dus niet zo.
Lonneke was ondertussen ook al aangekleed, zij begint vandaag met haar nieuwe studie en moest om 9 uur in het AMC zijn.
Samen even gekeken of ze alle spullen mee had, want vanavond gaat ze door naar Gent om daar morgen een toets te maken voor geneeskunde.
Om 10.30 de fiets gepakt en rustig naar sporten gefietst,het sporten ging vandaag allemaal iets moeizamer dan anders, had wat minder puf dus rustig aan gedaan.
Op school even een broodje gegeten, want om 13.30 moest ik in het ziekenhuis zijn.
En anders blijf ik ook maar heen en weer rijden.
Nelleke mijn schoonzus zou vanmiddag mee naar dokter Uppelschoten en de voorlichting, Rob kon van zijn werk niet weg.
Zijn baas is met vakantie en hij is nu zelf baas.
Bij radio therapie liepen ze mooi op tijd, dus hoefde we niet lang te wachten.
Alles werd heel duidelijk uitgelegd en er werd ruim te tijd voor je genomen.
Het aantal bestralingen viel mijn reuze mee, ik krijg er 18 in een zware dosis.
Ik hoef ook niet iedere dag, maar 4 dagen in de week.
Meestal de woensdag niet.
's Avonds gezellig met Susanne naar Margreet, de volgende bij ons in de straat die 50 wordt.
De straat begint wel te vergrijzen.
Vanmorgen al weer vroeg uit de veren, ons mannetje heeft een beetje last van zijn hormonen.
Dus liep ik om 6 uur al met Widok in het park, ik dacht dat hij buikkramp had maar dat was dus niet zo.
Lonneke was ondertussen ook al aangekleed, zij begint vandaag met haar nieuwe studie en moest om 9 uur in het AMC zijn.
Samen even gekeken of ze alle spullen mee had, want vanavond gaat ze door naar Gent om daar morgen een toets te maken voor geneeskunde.
Om 10.30 de fiets gepakt en rustig naar sporten gefietst,het sporten ging vandaag allemaal iets moeizamer dan anders, had wat minder puf dus rustig aan gedaan.
Op school even een broodje gegeten, want om 13.30 moest ik in het ziekenhuis zijn.
En anders blijf ik ook maar heen en weer rijden.
Nelleke mijn schoonzus zou vanmiddag mee naar dokter Uppelschoten en de voorlichting, Rob kon van zijn werk niet weg.
Zijn baas is met vakantie en hij is nu zelf baas.
Bij radio therapie liepen ze mooi op tijd, dus hoefde we niet lang te wachten.
Alles werd heel duidelijk uitgelegd en er werd ruim te tijd voor je genomen.
Het aantal bestralingen viel mijn reuze mee, ik krijg er 18 in een zware dosis.
Ik hoef ook niet iedere dag, maar 4 dagen in de week.
Meestal de woensdag niet.
's Avonds gezellig met Susanne naar Margreet, de volgende bij ons in de straat die 50 wordt.
De straat begint wel te vergrijzen.
zondag 28 augustus 2011
Widok naar honden show in Rotterdam
Vanmorgen ging de wekker vroeg, Widok zou met Piet de fokker en zijn dochter Melanie meegaan naar een honden show in Ahoy in Rotterdam.
Zij zouden hem rond 7 uur komen halen.
Met z'n drieën ontbeten, Lonneke moest al vroeg beginnen bij Albert Heyn en had al ontbeten.
Daarna gingen Rob en ik gezellig bij mijn broer, schoonzus en kids op visite, zij waren gister terug gekomen van vakantie.
Thuisgekomen even rustig gezeten en toen op verjaardagsvisite bij Julian.
In de tuin gezeten, maar als de zon er niet was, was het niet echt lekker en helaas kwam er regelmatig een wolk voorbij drijven.
Maar het regende niet en ieder zonnestraaltje willen we pakken deze zomer, dus bleven we buiten zitten.
Rond 5 uur kwamen Piet en Melanie terug met Widok, hij had het heel goed gedaan.
Hij heeft weer een CAC punt gehaald en zit nu op de helft, nog 2 punten en hij is Nederlands kampioen.
We zijn weer trots op ons mannetje.
Rob voelde zich niet echt lekker en dook na het eten meteen in bed.
Susanne deed de afwas en ik liep een klein rondje met Widok.
Zij zouden hem rond 7 uur komen halen.
Met z'n drieën ontbeten, Lonneke moest al vroeg beginnen bij Albert Heyn en had al ontbeten.
Daarna gingen Rob en ik gezellig bij mijn broer, schoonzus en kids op visite, zij waren gister terug gekomen van vakantie.
Thuisgekomen even rustig gezeten en toen op verjaardagsvisite bij Julian.
In de tuin gezeten, maar als de zon er niet was, was het niet echt lekker en helaas kwam er regelmatig een wolk voorbij drijven.
Maar het regende niet en ieder zonnestraaltje willen we pakken deze zomer, dus bleven we buiten zitten.
Rond 5 uur kwamen Piet en Melanie terug met Widok, hij had het heel goed gedaan.
Hij heeft weer een CAC punt gehaald en zit nu op de helft, nog 2 punten en hij is Nederlands kampioen.
We zijn weer trots op ons mannetje.
Rob voelde zich niet echt lekker en dook na het eten meteen in bed.
Susanne deed de afwas en ik liep een klein rondje met Widok.
vrijdag 26 augustus 2011
Een druk dagje
Vanmorgen vroeg uit de veren, want Lonneke moest weer opgehaald worden in Amsterdam.
Ik vond dit niet erg want ik slaap de laatste nachten niet echt goed.
Vaak wakker en weer erg veel last van mijn knie, met sporten maar iets minder op de loopband.
Susanne ging gezellig met me mee naar Amsterdam, onderweg kregen we een fikse regen en onweersbui.
Om 9.15 arriveerde wij bij het science park, Lonneke stond al klaar en we konden meteen aan de terugreis beginnen.
In Alkmaar even bij Rob langs en daarna de meiden thuis afgezet.
Sport spullen gepakt en naar het sporten toe, deze keer geen loopband gedaan.
Eens kijken of ik nu minder last heb van mijn knie.
Na de lunch kwam Tonneke een collega van mij gezellig op de thee.
Nog even in de Mare geshopt met een paar buurvrouwen, volgende week wordt Margreet 50 bij ons in de straat.
Dan hebben we er weer een Sarah bij en natuurlijk ook een feestje.
's Avonds lui op de bank naar Hollands got talent gekeken, ik was best wel moe.
Ik vond dit niet erg want ik slaap de laatste nachten niet echt goed.
Vaak wakker en weer erg veel last van mijn knie, met sporten maar iets minder op de loopband.
Susanne ging gezellig met me mee naar Amsterdam, onderweg kregen we een fikse regen en onweersbui.
Om 9.15 arriveerde wij bij het science park, Lonneke stond al klaar en we konden meteen aan de terugreis beginnen.
In Alkmaar even bij Rob langs en daarna de meiden thuis afgezet.
Sport spullen gepakt en naar het sporten toe, deze keer geen loopband gedaan.
Eens kijken of ik nu minder last heb van mijn knie.
Na de lunch kwam Tonneke een collega van mij gezellig op de thee.
Nog even in de Mare geshopt met een paar buurvrouwen, volgende week wordt Margreet 50 bij ons in de straat.
Dan hebben we er weer een Sarah bij en natuurlijk ook een feestje.
's Avonds lui op de bank naar Hollands got talent gekeken, ik was best wel moe.
dinsdag 23 augustus 2011
Voor een extra controle naar de mamacare
Nadat ik Widok uitgelaten had, de puzzel maar weer eens op tafel neergelegd.
Weer een paar stukjes aangepast, maar het gaat mij lang niet snel genoeg.
Even naar het ziekenhuis gebeld, omdat ik het litteken er niet echt mooi uit vind zien.
En er komt ook nog steeds vocht uit.
Ik mag om 14.30 even langs komen.
Irma de mamacare verpleegkundige die ik al vaker hebt gehad is weer terug van vakantie.
We praten even over de vakantie en de uitslagen die niet heel positief waren.
Daarna bekijkt ze de wond en het litteken, zij vindt het ook niet echt mooi maar kan er weinig aan veranderen.
Met fysiotherapie wil het nog wel eens iets beter worden of opnieuw opereren.
Maar dit is alle 2 niet mogelijk omdat de bestraling er aan zit te komen.
Twee keer achter elkaar opereren heeft het er niet mooier opgemaakt.
Wel denkt ze dat er op het litteken een stukje wild vlees groeit waar door de wond niet dicht gaat.
Ze stipt dit aan met nitriet, hopelijk stopt het lekken nu.
Ze geeft wel aan dat het misschien nog een keer moet, de afspraak voor volgende week is al gemaakt.
Mocht ik dan nergens last meer van hebben,hoef ik niet langs te komen.
Daarna nog even een paar maaltijden bij mijn moeder gebracht en een kopje thee gedronken.
Susanne heeft ondertussen thuis heerlijk gestofzuigd.
Weer een paar stukjes aangepast, maar het gaat mij lang niet snel genoeg.
Even naar het ziekenhuis gebeld, omdat ik het litteken er niet echt mooi uit vind zien.
En er komt ook nog steeds vocht uit.
Ik mag om 14.30 even langs komen.
Irma de mamacare verpleegkundige die ik al vaker hebt gehad is weer terug van vakantie.
We praten even over de vakantie en de uitslagen die niet heel positief waren.
Daarna bekijkt ze de wond en het litteken, zij vindt het ook niet echt mooi maar kan er weinig aan veranderen.
Met fysiotherapie wil het nog wel eens iets beter worden of opnieuw opereren.
Maar dit is alle 2 niet mogelijk omdat de bestraling er aan zit te komen.
Twee keer achter elkaar opereren heeft het er niet mooier opgemaakt.
Wel denkt ze dat er op het litteken een stukje wild vlees groeit waar door de wond niet dicht gaat.
Ze stipt dit aan met nitriet, hopelijk stopt het lekken nu.
Ze geeft wel aan dat het misschien nog een keer moet, de afspraak voor volgende week is al gemaakt.
Mocht ik dan nergens last meer van hebben,hoef ik niet langs te komen.
Daarna nog even een paar maaltijden bij mijn moeder gebracht en een kopje thee gedronken.
Susanne heeft ondertussen thuis heerlijk gestofzuigd.
maandag 22 augustus 2011
Lonneke naar de introductieweek van verpleegkunde
Vandaag moest Lonneke om 10.30 in Amsterdam zijn voor de introductieweek van verpleegkunde. Wij vertrokken op tijd, om niet te laat te komen.
Gelukkig was het lekker rustig op de weg.
Lonneke reed naar Amsterdam met Susanne naast zich, die vond het wel interessant dat haar zus reed.
Om 10.15 meldde zij zich bij de leiding van de introductieweek.
Nadat zij haar tas weggebracht had, namen wij afscheid van haar.
Hopelijk gaat ze een leuke week tegemoet, want ze vindt dit ontzettend spannend.
Susanne en ik reden weer rustig terug naar Alkmaar.
Even bij Rob langs op de Beverkoog om te melden dat alles goed was gegaan.
Nadat we een broodje hadden gegeten, deed Susanne even een paar boodschappen.
Ik vond dat het de hoogste tijd was om het onkruid maar eens even tussen de tegels vandaan te halen.
Maar ik was net bezig en toen kwamen Cock en Rita de auto bekijken en even een kopje koffie drinken.
Dit was een welkome afleiding, want onkruid weg halen is niet mijn favoriete bezigheid.
Maar nadat ze weer vertrokken waren, het karwei toch maar afgemaakt en ook nog wat gesnoeid in de tuin.
Ziet het er weer een beetje beter uit.
Tijdens het eten krijgen we nog een sms'je van Lonneke.
Zij heeft het gezellig met een ander meisje, maar het programma valt een beetje tegen tot nu toe.
Het is aldoor lang wachten en ze hebben nog niet heel veel gedaan.
Ze moesten een vergiet mee en die ook bij zich houden, maar daar hadden ze ook nog niets mee gedaan.
Wij waren wel benieuwd wat ze daar mee gingen doen.
Misschien horen we dat morgen.
Ik hoop dat ze vannacht nog een beetje slaapt en niet te veel last van heimwee heeft.
Gelukkig was het lekker rustig op de weg.
Lonneke reed naar Amsterdam met Susanne naast zich, die vond het wel interessant dat haar zus reed.
Om 10.15 meldde zij zich bij de leiding van de introductieweek.
Nadat zij haar tas weggebracht had, namen wij afscheid van haar.
Hopelijk gaat ze een leuke week tegemoet, want ze vindt dit ontzettend spannend.
Susanne en ik reden weer rustig terug naar Alkmaar.
Even bij Rob langs op de Beverkoog om te melden dat alles goed was gegaan.
Nadat we een broodje hadden gegeten, deed Susanne even een paar boodschappen.
Ik vond dat het de hoogste tijd was om het onkruid maar eens even tussen de tegels vandaan te halen.
Maar ik was net bezig en toen kwamen Cock en Rita de auto bekijken en even een kopje koffie drinken.
Dit was een welkome afleiding, want onkruid weg halen is niet mijn favoriete bezigheid.
Maar nadat ze weer vertrokken waren, het karwei toch maar afgemaakt en ook nog wat gesnoeid in de tuin.
Ziet het er weer een beetje beter uit.
Tijdens het eten krijgen we nog een sms'je van Lonneke.
Zij heeft het gezellig met een ander meisje, maar het programma valt een beetje tegen tot nu toe.
Het is aldoor lang wachten en ze hebben nog niet heel veel gedaan.
Ze moesten een vergiet mee en die ook bij zich houden, maar daar hadden ze ook nog niets mee gedaan.
Wij waren wel benieuwd wat ze daar mee gingen doen.
Misschien horen we dat morgen.
Ik hoop dat ze vannacht nog een beetje slaapt en niet te veel last van heimwee heeft.
zondag 21 augustus 2011
Een druk weekend
Vrijdagmorgen gezellig bij Marlies een collega van mij, op de thee geweest.
Marlies wilde eigenlijk bij mij komen, maar ik moest toch al bij haar in de buurt wezen, dus bij haar langs.
Om kwart voor 11 weer op de fiets gestapt, gaat steeds makkelijker en naar het sporten gefietst.
Daar weer heerlijk getraind en de spieren van mij rechter arm weer lekker op gerekt.
Wel heb ik iets meer last van mijn knie, nu ik meer cardio doe en niets met gewichten.
Daarna weer rustig naar huis gefietst, jammer genoeg weer tegenwind.
Maar zo bouw ik wel mijn conditie weer op.
Om 4 uur kwam mijn moeder op visite en ook kwam mijn nicht Mirjam en haar man Jan gezellig aan.
Zij wonen in Harkstede(Groningen)en zaten in een huisje in Volendam.
Weer heerlijk bij gekletst en foto's en auto's bekeken, dit moeten we vaker doen.
De afstand is helaas wat ver.
Rond 10 uur vertrokken ze weer naar Volendam.
Zaterdagmorgen eerst weer een rondje met Widok door het park, de honden training is nog niet begonnen, volgende week weer.
Dus maar weer eens even wat oefenen, ik merk dat het mannetje veel is vergeten.
Na het boodschappen doen kwam Herma haar auto brengen.
Rob zou die poetsen, want ze gaat hem verkopen.
Hij glimt nu weer als een spiegel.
Herma zelf heeft met mij de hele middag in de tuin zitten puzzelen.
De puzzel van het feest was haar idee en het is een beren klus om hem in elkaar te zetten.
Dus moest ze maar komen helpen, vonden wij.
En dat heeft ze prima gedaan, we zijn weer een stukje verder.
Dus wie zich geroepen voelt en goed kan puzzelen is van harte welkom.
Na het eten gingen Rob en Herma met de honden wandelen en deed ik de afwas.
Susanne ging met haar vriendin al naar de gondelvaart, Lonneke zat al in Koedijk bij een vriendin en Herma en ik vertrokken om half 9 richting Koedijk.
De gondels waren weer erg mooi, alleen waren er dit jaar minder gondels dan andere jaren.
Zondagmorgen na een rondje park, met z'n vieren ontbeten.
Onze vakantie vrienden, Jeroen en Petra zouden met hun oldtimer een Peugeot 304 cabrio naar ons toekomen.
En samen zouden we naar Historica Alkmaar in de Meent gaan.
Daar rond gelopen en lekker van de zon genoten.
Thuisgekomen nog lekker in de tuin gezeten en na het eten zijn Jeroen en Petra weer vertrokken naar Deventer.
Ze wilden op tijd thuis zijn, om de regen voor te blijven en dat is gelukt.
Met Rob en Lonneke nog even een ritje in de nieuwe auto, om te oefenen voor morgen.
Lonneke moet dan naar Amsterdam voor de introductie week van haar nieuwe studie.
Zij rijdt heen en ik terug.
Marlies wilde eigenlijk bij mij komen, maar ik moest toch al bij haar in de buurt wezen, dus bij haar langs.
Om kwart voor 11 weer op de fiets gestapt, gaat steeds makkelijker en naar het sporten gefietst.
Daar weer heerlijk getraind en de spieren van mij rechter arm weer lekker op gerekt.
Wel heb ik iets meer last van mijn knie, nu ik meer cardio doe en niets met gewichten.
Daarna weer rustig naar huis gefietst, jammer genoeg weer tegenwind.
Maar zo bouw ik wel mijn conditie weer op.
Om 4 uur kwam mijn moeder op visite en ook kwam mijn nicht Mirjam en haar man Jan gezellig aan.
Zij wonen in Harkstede(Groningen)en zaten in een huisje in Volendam.
Weer heerlijk bij gekletst en foto's en auto's bekeken, dit moeten we vaker doen.
De afstand is helaas wat ver.
Rond 10 uur vertrokken ze weer naar Volendam.
Zaterdagmorgen eerst weer een rondje met Widok door het park, de honden training is nog niet begonnen, volgende week weer.
Dus maar weer eens even wat oefenen, ik merk dat het mannetje veel is vergeten.
Na het boodschappen doen kwam Herma haar auto brengen.
Rob zou die poetsen, want ze gaat hem verkopen.
Hij glimt nu weer als een spiegel.
Herma zelf heeft met mij de hele middag in de tuin zitten puzzelen.
De puzzel van het feest was haar idee en het is een beren klus om hem in elkaar te zetten.
Dus moest ze maar komen helpen, vonden wij.
En dat heeft ze prima gedaan, we zijn weer een stukje verder.
Dus wie zich geroepen voelt en goed kan puzzelen is van harte welkom.
Na het eten gingen Rob en Herma met de honden wandelen en deed ik de afwas.
Susanne ging met haar vriendin al naar de gondelvaart, Lonneke zat al in Koedijk bij een vriendin en Herma en ik vertrokken om half 9 richting Koedijk.
De gondels waren weer erg mooi, alleen waren er dit jaar minder gondels dan andere jaren.
Zondagmorgen na een rondje park, met z'n vieren ontbeten.
Onze vakantie vrienden, Jeroen en Petra zouden met hun oldtimer een Peugeot 304 cabrio naar ons toekomen.
En samen zouden we naar Historica Alkmaar in de Meent gaan.
Daar rond gelopen en lekker van de zon genoten.
Thuisgekomen nog lekker in de tuin gezeten en na het eten zijn Jeroen en Petra weer vertrokken naar Deventer.
Ze wilden op tijd thuis zijn, om de regen voor te blijven en dat is gelukt.
Met Rob en Lonneke nog even een ritje in de nieuwe auto, om te oefenen voor morgen.
Lonneke moet dan naar Amsterdam voor de introductie week van haar nieuwe studie.
Zij rijdt heen en ik terug.
woensdag 17 augustus 2011
Lekkere en mooie cupcakes
Vanmorgen werd ik wakker gepiept door Widok.
Het mannetje had pijn in zijn buik en wilde naar buiten.
Daar gaat hij dan op zoek naar lang gras, hij hoefde niet lang te zoeken want dat stond al bij de voordeur.
Na het eten van gras heeft hij nergens meer last van.
Toen even een paar maaltijden voor mijn moeder bij Deen gehaald, die vindt ze wel lekker.
Maar de keuze is helaas niet zo uitgebreid.
Veel pasta's, pizza's en weinig groente.
Daarna even bij mijn moeder op de thee en nog wat dingen gekocht in de stad.
's Middags kwam Jenny, mijn buurvrouw op visite we hebben even gezellig zitten bij kletsen over de buurt.
Zij misten Kay, mijn buurjongen al een tijdje.
Maar dat klopt die zit in Amerika voor een jaar.
Straks nog een heerlijke cupcake van de meiden op eten, die zijn gister heel creatief geweest.
Het mannetje had pijn in zijn buik en wilde naar buiten.
Daar gaat hij dan op zoek naar lang gras, hij hoefde niet lang te zoeken want dat stond al bij de voordeur.
Na het eten van gras heeft hij nergens meer last van.
Toen even een paar maaltijden voor mijn moeder bij Deen gehaald, die vindt ze wel lekker.
Maar de keuze is helaas niet zo uitgebreid.
Veel pasta's, pizza's en weinig groente.
Daarna even bij mijn moeder op de thee en nog wat dingen gekocht in de stad.
's Middags kwam Jenny, mijn buurvrouw op visite we hebben even gezellig zitten bij kletsen over de buurt.
Zij misten Kay, mijn buurjongen al een tijdje.
Maar dat klopt die zit in Amerika voor een jaar.
Straks nog een heerlijke cupcake van de meiden op eten, die zijn gister heel creatief geweest.
maandag 15 augustus 2011
Rob zijn laatste vakantie dag
Vanmorgen weer een keer afgesproken met Wendy en Luka in het park, dat was weer erg gezellig.
Rond half 11 ging ik op de fiets naar sporten, vrijdag was ik ook al geweest en dat ging best wel weer goed.
Ik mag nog niet met gewichten aan de gang, maar wel het cardiogedeelte, zoals fietsen, loopband, crosstrainer en arm en schouder oefeningen zonder gewichten.
Ik merk dat aan het einde van het uur mijn schouder en arm soepeler is en mijn arm ook hoger komt.
Toen weer terug op de fiets, maar het tempo zat er niet echt in, ik had ook tegenwind.
Thuis even wat gegeten en samen met Rob naar Herma.
Herma gaat een mooi fotoboek maken van het feest en daar is zij erg goed in.
Dus de cd's met foto's moest zij hebben.
Na het eten ging Rob nog even met Widok voer halen bij de fokker.
De meiden lagen helemaal in een deuk, toen Widok in de nieuwe auto zat.
Hij heeft in deze auto een stuk minder ruimte, maar dat maakt het mannetje niet uit, als hij maar mee mag.
Rob zijn vakantie is helaas voorbij, hij moet morgen weer op tijd zijn bed uit.
Het zal weer vreemd zijn voor ons beide.
Ook heb ik de datums binnen voor de vervolg afspraken, als alles goed blijft gaan hoef ik de komende 2 weken niet naar het ziekenhuis toe.
29 augustus moet ik naar dokter Uppelschoten voor het bespreken van de bestraling en 31 augustus naar dokter Hendriks voor de hormoontherapie.
Dus lekker even geen ziekenhuis.
Rond half 11 ging ik op de fiets naar sporten, vrijdag was ik ook al geweest en dat ging best wel weer goed.
Ik mag nog niet met gewichten aan de gang, maar wel het cardiogedeelte, zoals fietsen, loopband, crosstrainer en arm en schouder oefeningen zonder gewichten.
Ik merk dat aan het einde van het uur mijn schouder en arm soepeler is en mijn arm ook hoger komt.
Toen weer terug op de fiets, maar het tempo zat er niet echt in, ik had ook tegenwind.
Thuis even wat gegeten en samen met Rob naar Herma.
Herma gaat een mooi fotoboek maken van het feest en daar is zij erg goed in.
Dus de cd's met foto's moest zij hebben.
Na het eten ging Rob nog even met Widok voer halen bij de fokker.
De meiden lagen helemaal in een deuk, toen Widok in de nieuwe auto zat.
Hij heeft in deze auto een stuk minder ruimte, maar dat maakt het mannetje niet uit, als hij maar mee mag.
Rob zijn vakantie is helaas voorbij, hij moet morgen weer op tijd zijn bed uit.
Het zal weer vreemd zijn voor ons beide.
Ook heb ik de datums binnen voor de vervolg afspraken, als alles goed blijft gaan hoef ik de komende 2 weken niet naar het ziekenhuis toe.
29 augustus moet ik naar dokter Uppelschoten voor het bespreken van de bestraling en 31 augustus naar dokter Hendriks voor de hormoontherapie.
Dus lekker even geen ziekenhuis.
donderdag 11 augustus 2011
Lonneke geslaagd voor haar rijexamen
Vanmorgen eerst weer lekker met Widok een rondje door het park, gelopen 's morgens is het altijd lekker rustig en stil en hoor je de vogeltjes fluiten, alleen jammer genoeg ontbreekt het zonnetje nog steeds.
Dat maakt alles nog iets vrolijker.
Thuis gekomen nog even wat gegeten en daarna naar Heiloo.
Ik zou vanmorgen op de thee bij Sylvia, we hebben weer gezellig zitten kletsen en met Ella foto boeken bekeken.
Thuis gekomen dochter lief succes gewenst, zij had autorijles en daarna examen.
Lonneke heeft het fantastisch gedaan en is in 1 keer gelaagd voor haar rijexamen, ik ben best wel trots op haar.
Nu moet ze haar vader nog zo ver krijgen dat ze in de nieuwe auto mag rijden.
Met de oude had hij niet zo veel moeite, maar morgen mogen we de nieuwe ophalen.
Dat maakt alles nog iets vrolijker.
Thuis gekomen nog even wat gegeten en daarna naar Heiloo.
Ik zou vanmorgen op de thee bij Sylvia, we hebben weer gezellig zitten kletsen en met Ella foto boeken bekeken.
Thuis gekomen dochter lief succes gewenst, zij had autorijles en daarna examen.
Lonneke heeft het fantastisch gedaan en is in 1 keer gelaagd voor haar rijexamen, ik ben best wel trots op haar.
Nu moet ze haar vader nog zo ver krijgen dat ze in de nieuwe auto mag rijden.
Met de oude had hij niet zo veel moeite, maar morgen mogen we de nieuwe ophalen.
dinsdag 9 augustus 2011
Uitslag van het weefselonderzoek
Vanmorgen melden wij ons om 9.00 uur in het ziekenhuis.
Wij kregen vandaag de uitslag van het weefselonderzoek, deze uitslag was niet helemaal wat we er van hoopten.
De snij randen van de wond waren schoon, maar van de 9 lymfeklieren die er verwijderd waren, zijn er 7 lymfeklieren aangetast en de topklier was ook aangetast.
De topklier is de laatste klier die de kanker cellen tegen houdt.
Dit kan dus betekenen dat er toch cellen door de lymfe banen zijn meegenomen naar de rest van het lichaam.
Ook had de chemotherapie weinig effect op de tumor gehad, er waren geen cellen gedood, wel was de celdeling geremd.
Dit was eigenlijk het enige goede nieuws de MAI waarde was 1 en dat heeft te maken met die celdeling.
Dus krijg ik ook het totale pakket aan bestraling.
De hele borstkas, de oksel en de schouder worden bestraalt.
Ik val toch ieder keer wel weer in de prijzen.
Het bestralen van de oksel geeft ook weer meer risico op een oedeem arm.
Ook bespreken we nog even de mogelijkheid van erfelijkheid en dat gaan we ook laten onderzoeken.
En volgend week mag ik naar de internist voor het bespreken van de hormoon therapie.
Nadat we bij dokter Langenhorst klaar zijn, kunnen we meteen terecht bij de mamacare verpleegkundige.
Zij controleert de wond, die is nog steeds niet dicht.
Dit kan geen kwaad, maar zolang de wond niet dicht is kan er niet bestraalt worden.
Er is een klein stukje van de wond (2 cm.) wat dood is, dit kan spontaan overgaan, maar kan er ook moeten worden uitgesneden.
Dit kan nog wel een paar weken duren, dus goed blijven douchen en de wond verzorgen.
We hadden beide op positiever nieuws gehoopt en ik zie aan Rob dat hij het er moeilijk mee heeft.
Maar ik heb nu alle hoop op dokter Uppelschoten gevestigd, die heeft ons 14 jaar terug ook uit het dal getrokken.
Dit gaat hem vast nog wel een keer lukken.
Na de lunch vertrokken Rob en ik naar Soest, daar gingen we kijken naar een andere auto.
En dat is gelukt, we zijn de trotse bezitter geworden van een Mercedes C 180.
Het is een auto van 2010 met weinig kilometers op de teller.
Lonneke was vandaag ook druk bezig geweest voor haar vervolg studie, bij geneeskunde was ze helaas uitgeloot.
Ze gaat nu HBO verpleegkunde plus klas doen voor een jaar en dan op nieuw proberen om in te loten, ook gaat ze 30 augustus nog een toelatings examen in België doen.
Wij kregen vandaag de uitslag van het weefselonderzoek, deze uitslag was niet helemaal wat we er van hoopten.
De snij randen van de wond waren schoon, maar van de 9 lymfeklieren die er verwijderd waren, zijn er 7 lymfeklieren aangetast en de topklier was ook aangetast.
De topklier is de laatste klier die de kanker cellen tegen houdt.
Dit kan dus betekenen dat er toch cellen door de lymfe banen zijn meegenomen naar de rest van het lichaam.
Ook had de chemotherapie weinig effect op de tumor gehad, er waren geen cellen gedood, wel was de celdeling geremd.
Dit was eigenlijk het enige goede nieuws de MAI waarde was 1 en dat heeft te maken met die celdeling.
Dus krijg ik ook het totale pakket aan bestraling.
De hele borstkas, de oksel en de schouder worden bestraalt.
Ik val toch ieder keer wel weer in de prijzen.
Het bestralen van de oksel geeft ook weer meer risico op een oedeem arm.
Ook bespreken we nog even de mogelijkheid van erfelijkheid en dat gaan we ook laten onderzoeken.
En volgend week mag ik naar de internist voor het bespreken van de hormoon therapie.
Nadat we bij dokter Langenhorst klaar zijn, kunnen we meteen terecht bij de mamacare verpleegkundige.
Zij controleert de wond, die is nog steeds niet dicht.
Dit kan geen kwaad, maar zolang de wond niet dicht is kan er niet bestraalt worden.
Er is een klein stukje van de wond (2 cm.) wat dood is, dit kan spontaan overgaan, maar kan er ook moeten worden uitgesneden.
Dit kan nog wel een paar weken duren, dus goed blijven douchen en de wond verzorgen.
We hadden beide op positiever nieuws gehoopt en ik zie aan Rob dat hij het er moeilijk mee heeft.
Maar ik heb nu alle hoop op dokter Uppelschoten gevestigd, die heeft ons 14 jaar terug ook uit het dal getrokken.
Dit gaat hem vast nog wel een keer lukken.
Na de lunch vertrokken Rob en ik naar Soest, daar gingen we kijken naar een andere auto.
En dat is gelukt, we zijn de trotse bezitter geworden van een Mercedes C 180.
Het is een auto van 2010 met weinig kilometers op de teller.
Lonneke was vandaag ook druk bezig geweest voor haar vervolg studie, bij geneeskunde was ze helaas uitgeloot.
Ze gaat nu HBO verpleegkunde plus klas doen voor een jaar en dan op nieuw proberen om in te loten, ook gaat ze 30 augustus nog een toelatings examen in België doen.
zondag 7 augustus 2011
Een gezellig weekend
Zaterdag 6 augustus
Vanmorgen weer heerlijk een rondje met Widok door het park gelopen.
Ook wilde ik even proberen of fietsen weer ging, het op en afstappen doet nog een beetje pijn, maar daar heb ik een oplossing op gevonden.
Als ik op en afstap bij een stoep of een verhoging in de weg dan gaat het prima, het fietsen zelf heb ik geen last van.
Om 15.00 uur vertrokken Rob en ik richting Amsterdam, bij zijn moeder was het jaarlijkse tuinfeest met barbecue.
Dit feest is ieder jaar altijd erg gezellig en wordt ook altijd fantastisch verzorgt er is altijd voor iedereen wel iets lekkers te eten en te drinken en meer dan genoeg.
Je ziet de bewoners gewoon genieten, zelfs in de regen onder de parasols.
Rond een uur of 7 werd het frisser en bracht Rob zijn moeder terug naar haar verdieping en bewonderde het mooie poppenhuis nog even.
Daarna vertrokken wij weer naar Alkmaar, waar we nog naar de verjaardag van Patrick en Cor gingen.
De meiden zaten daar al en waren daar aan het barbecueën geweest.
Zondag 7 augustus
Vanmorgen rustig opgestart, Rob ging met Widok.
Het lymfe vocht druppelde weer lekker, dus maar weer een tijdje boven de wasbak laten druppelen.
Anders zit mijn kleding weer onder.
Na het ontbijt nog even wat gestreken, dat lukt ook weer prima.
Toen met z'n vieren naar de bios, naar Harry Potter.
Aan het einde van de film hadden we allemaal zo iets, het is nu echt afgelopen.
Voor alle Harry Potter fans is dit toch wel erg jammer.
Vanmorgen weer heerlijk een rondje met Widok door het park gelopen.
Ook wilde ik even proberen of fietsen weer ging, het op en afstappen doet nog een beetje pijn, maar daar heb ik een oplossing op gevonden.
Als ik op en afstap bij een stoep of een verhoging in de weg dan gaat het prima, het fietsen zelf heb ik geen last van.
Om 15.00 uur vertrokken Rob en ik richting Amsterdam, bij zijn moeder was het jaarlijkse tuinfeest met barbecue.
Dit feest is ieder jaar altijd erg gezellig en wordt ook altijd fantastisch verzorgt er is altijd voor iedereen wel iets lekkers te eten en te drinken en meer dan genoeg.
Je ziet de bewoners gewoon genieten, zelfs in de regen onder de parasols.
Rond een uur of 7 werd het frisser en bracht Rob zijn moeder terug naar haar verdieping en bewonderde het mooie poppenhuis nog even.
Daarna vertrokken wij weer naar Alkmaar, waar we nog naar de verjaardag van Patrick en Cor gingen.
De meiden zaten daar al en waren daar aan het barbecueën geweest.
Zondag 7 augustus
Vanmorgen rustig opgestart, Rob ging met Widok.
Het lymfe vocht druppelde weer lekker, dus maar weer een tijdje boven de wasbak laten druppelen.
Anders zit mijn kleding weer onder.
Na het ontbijt nog even wat gestreken, dat lukt ook weer prima.
Toen met z'n vieren naar de bios, naar Harry Potter.
Aan het einde van de film hadden we allemaal zo iets, het is nu echt afgelopen.
Voor alle Harry Potter fans is dit toch wel erg jammer.
vrijdag 5 augustus 2011
Een fantastische week in Frankrijk
Woensdag 27 juli
Om 11.30 vertrokken we met z'n vieren richting Frankrijk.
We hadden groen licht gekregen van het ziekenhuis om een weekje op vakantie te gaan.
We hadden besloten om 2 dagen over de reis te doen, dan had ik genoeg rust momenten.
Om 20.00 uur gingen we in Bourges op zoek naar een hotel, de eerste 2 zaten al vol maar gelukkig bij nummer 3 was het raak.
Ze hadden nog 1 kamer voor 4 personen.
De volgende morgen waren we al vroeg wakker en begonnen we aan het laatste stuk van de reis, het landschap werd steeds ruiger en de zon begon steeds meer te schijnen.
Om 13.30 uur arriveerde we in Casteil onze eindbestemming.
De familie Voeten stond ons al op te wachten op het parkeerterrein, waar wij onze auto parkeerde.
De camping was ontzettend steil, dus fungeerde Jeroen de hele week als taxichauffeur.
Hij haalde mij en Rob iedere morgen op en bracht ons iedere avond weer terug naar het hotel of de parkeerplaats.
Wat een service, waar vind je dat nog!!!
Het hotel was voor ons ook al gereserveerd en Lonneke en Susanne sliepen op de camping samen met Dinja in een tent.
's Avonds heerlijk op de camping gegeten er werd een heerlijk maal voor ons alle (9 man) gekookt.
Jeroen en Petra hadden in één keer een groot gezin.
Vrijdag 29 juli
Heerlijk ontbeten op de camping en daarna vertrokken we naar Villefranche de Conflent, dit is een schitterende middeleeuwse stad uit de 11 de eeuw.
Wat rond gelopen en heerlijk op een terrasje wat gegeten en gedronken.
Lonneke en ik bleven in het stadje op een bankje van de zon genieten en de rest ging omhoog klimmen naar het fort Liberia en met de trap van 800 treden naar beneden.
Rob heeft 2 dagen spierpijn gehad.
Maar het was wel de moeite waard.
In het stadje heerlijk uit eten geweest en daarna terug naar het hotel en camping.
Zaterdag 30 juli
Na weer een heerlijk ontbijt, gingen de meiden lekker zwemmen, Rob ging met Jeroen foto's maken en Petra en ik genoten van de zon.
's Middags nog een ritje door de omgeving gemaakt, die is echt fantastisch.
En nadat we weer proviand hadden ingeslagen, genoten we weer van een heerlijk maal op de camping.
Zondag 31 juli
Vandaag vond er weer uitbreiding van het gezin Voeten plaats, de zus, zwager en neef van de Voetjes kwamen op visite.
Na het ontbijt, de koffie en de thee zouden we gaan picknicken bij de abdij van St Martin du Canigou.
Dit was weer een behoorlijk wandeling en klim, dus niets voor mij.
Maar er reed ook een jeep naar de abdij, dus ik met de tassen in de jeep naar de abdij.
Het was een ontzettend smal en steil pad waar de jeep over heen reed, bij ieder bocht moest hij wel 3 keer steken.
Na een heerlijke picknick nog even de abdij bekeken en toen weer met de jeep naar beneden.
Naar beneden was het nog erger dan naar boven, ik was blij dat ik weer beneden op het bankje zat.
Wat was die weg smal en wat waren de afgronden steil en wat hobbelde die jeep, ik heb geen last van hoogtevrees, maar ik denk dat lopen fijner was.
Na ongeveer een half uur was de rest van de groep ook weer beneden en gingen we met z'n allen weer terug naar de camping.
Daar heerlijk macaroni gegeten met 12 man, Petra en Jeroen kunnen zo een weeshuis beginnen.
Maandag 1 augustus
Na wederom een heerlijk ontbijt, het brood op de camping is erg lekker en met z’n allen eten is ook erg gezellig.
Vertrokken Jeroen, Schani, Amber, Rob en ik naar Villefranche .
We zouden een tocht maken met le train Jaune .
Petra, Dinja, Lonneke en Susanne bleven vandaag op de camping en gingen zonnen, zwemmen en opruimen.
Op het station aangekomen moesten we nog een klein uurtje wachten, voordat de trein vertrok.
Maar wij wilden graag in een open rijtuig en dan moet je er wel op tijd zijn.
Om 13.45 vertrok de trein, het was een schitterende rit over viaducten, langs steile afgronden en mooie dorpjes.
Ook de zon deed goed zijn best, het was behoorlijk warm, dus een tunnel was een aangename afkoeling.
In Mont-Louis stapten wij uit, we zouden daar het plaatsje gaan bekijken.
Maar na 500 meter klimmen hield ik het voor gezien,ik was bekaf en ben samen met Amber en Schani naar het station terug gegaan.
De mannen hebben met z’n tweeën het dorp bekeken, het viel ze een beetje tegen.
Om 17.30 uur namen we de trein weer terug naar Villefranche, dit was helaas een moderne gele trein dus minder leuk, maar je kunt er wel lekker even een tukje in doen.
Op de camping weer heerlijk gegeten en op tijd terug naar het hotel, want ik was best wel moe.
Dinsdag 2 augustus
Vandaag had ik een luie dag, heerlijk van de zon genoten en nog even wat boodschappen gedaan voor de terugreis.
De rest ruimde nog wat spullen op voor het vertrek van morgen.
’s Avonds weer heerlijk uit eten geweest in Villefranche en op het terras van de camping nog koffie, thee en chocomel gedronken.
Terug gekomen in het hotel begon de wond weer te lekken, iedere keer gebeurde dit op het juiste moment.
Ik was hier wel erg blij mee, nu hoefde ik niet naar een dokter in Frankrijk.
Als de spanning te groot werd , begon de wond spontaan te lekken en was ik het wondvocht weer kwijt.
’s Nachts erg slecht gelapen.
Woensdag 3 augustus
Om 7.00 uur ging de wekker, ik was allang wakker en was blij dat ik er uit kon
Rob ging naar de camping om mee te helpen te tentjes af te breken en de laatste spullen op te ruimen.
Ik pakten onze tassen in en kon rustig douchen en de wond verzorgen.
Rob kwam terug en fristen zich ook nog even op onder de douche en laden de auto in.
De Voetjes en Lonneke en Susanne stonden al start klaar en de terugreis kon beginnen.
Dinja reed gezellig bij ons mee in de auto en na nog een gezamenlijk ontbijt gingen we rustig op weg naar ons overnachtings hotel.
Daar zouden we de rest weer treffen, zij moesten de caravan nog terug brengen.
Na een vermoeiende reis, ik was die dag niet zo erg lekker, arriveerde we om 17.15 in Bourges.
Even lui op bed gelegen en daarna naar Mac Donalds.
Dit doen we ieder jaar en is altijd de afsluiting van de vakantie.
Donderdag 4 augustus
Om 7 uur zouden we gaan ontbijten met z'n allen bij Pat a pain en daarna ging ieder rustig aan naar huis.
Vandaag voelde ik mij een stuk beter en de reis liep voorspoedig, we waren om 16.15 weer thuis.
Het was een heerlijke vakantie.
De Voetjes heel erg bedankt voor deze heerlijke vakantie, de meiden hebben lekker bij jullie geslapen, met z'n allen hebben we heerlijk gegeten bij jullie, we zijn allemaal tot rust gekomen en Jeroen was een prima taxichauffeur en last but not least we hebben genoten van jullie gezelschap.
HET WAS HELEMAAL TOP, JULLIE HEBBEN ONS LATEN GENIETEN VAN EEN HEERLIJKE VAKANTIE, BEDANKT!!!!!!
Voor nog wat informatie over de streek klik op de volgende link.
Om 11.30 vertrokken we met z'n vieren richting Frankrijk.
We hadden groen licht gekregen van het ziekenhuis om een weekje op vakantie te gaan.
We hadden besloten om 2 dagen over de reis te doen, dan had ik genoeg rust momenten.
Om 20.00 uur gingen we in Bourges op zoek naar een hotel, de eerste 2 zaten al vol maar gelukkig bij nummer 3 was het raak.
Ze hadden nog 1 kamer voor 4 personen.
De volgende morgen waren we al vroeg wakker en begonnen we aan het laatste stuk van de reis, het landschap werd steeds ruiger en de zon begon steeds meer te schijnen.
Om 13.30 uur arriveerde we in Casteil onze eindbestemming.
De familie Voeten stond ons al op te wachten op het parkeerterrein, waar wij onze auto parkeerde.
De camping was ontzettend steil, dus fungeerde Jeroen de hele week als taxichauffeur.
Hij haalde mij en Rob iedere morgen op en bracht ons iedere avond weer terug naar het hotel of de parkeerplaats.
Wat een service, waar vind je dat nog!!!
Het hotel was voor ons ook al gereserveerd en Lonneke en Susanne sliepen op de camping samen met Dinja in een tent.
's Avonds heerlijk op de camping gegeten er werd een heerlijk maal voor ons alle (9 man) gekookt.
Jeroen en Petra hadden in één keer een groot gezin.
Vrijdag 29 juli
Heerlijk ontbeten op de camping en daarna vertrokken we naar Villefranche de Conflent, dit is een schitterende middeleeuwse stad uit de 11 de eeuw.
Wat rond gelopen en heerlijk op een terrasje wat gegeten en gedronken.
Lonneke en ik bleven in het stadje op een bankje van de zon genieten en de rest ging omhoog klimmen naar het fort Liberia en met de trap van 800 treden naar beneden.
Rob heeft 2 dagen spierpijn gehad.
Maar het was wel de moeite waard.
In het stadje heerlijk uit eten geweest en daarna terug naar het hotel en camping.
Zaterdag 30 juli
Na weer een heerlijk ontbijt, gingen de meiden lekker zwemmen, Rob ging met Jeroen foto's maken en Petra en ik genoten van de zon.
's Middags nog een ritje door de omgeving gemaakt, die is echt fantastisch.
En nadat we weer proviand hadden ingeslagen, genoten we weer van een heerlijk maal op de camping.
Zondag 31 juli
Vandaag vond er weer uitbreiding van het gezin Voeten plaats, de zus, zwager en neef van de Voetjes kwamen op visite.
Na het ontbijt, de koffie en de thee zouden we gaan picknicken bij de abdij van St Martin du Canigou.
Dit was weer een behoorlijk wandeling en klim, dus niets voor mij.
Maar er reed ook een jeep naar de abdij, dus ik met de tassen in de jeep naar de abdij.
Het was een ontzettend smal en steil pad waar de jeep over heen reed, bij ieder bocht moest hij wel 3 keer steken.
Na een heerlijke picknick nog even de abdij bekeken en toen weer met de jeep naar beneden.
Naar beneden was het nog erger dan naar boven, ik was blij dat ik weer beneden op het bankje zat.
Wat was die weg smal en wat waren de afgronden steil en wat hobbelde die jeep, ik heb geen last van hoogtevrees, maar ik denk dat lopen fijner was.
Na ongeveer een half uur was de rest van de groep ook weer beneden en gingen we met z'n allen weer terug naar de camping.
Daar heerlijk macaroni gegeten met 12 man, Petra en Jeroen kunnen zo een weeshuis beginnen.
Maandag 1 augustus
Na wederom een heerlijk ontbijt, het brood op de camping is erg lekker en met z’n allen eten is ook erg gezellig.
Vertrokken Jeroen, Schani, Amber, Rob en ik naar Villefranche .
We zouden een tocht maken met le train Jaune .
Petra, Dinja, Lonneke en Susanne bleven vandaag op de camping en gingen zonnen, zwemmen en opruimen.
Op het station aangekomen moesten we nog een klein uurtje wachten, voordat de trein vertrok.
Maar wij wilden graag in een open rijtuig en dan moet je er wel op tijd zijn.
Om 13.45 vertrok de trein, het was een schitterende rit over viaducten, langs steile afgronden en mooie dorpjes.
Ook de zon deed goed zijn best, het was behoorlijk warm, dus een tunnel was een aangename afkoeling.
In Mont-Louis stapten wij uit, we zouden daar het plaatsje gaan bekijken.
Maar na 500 meter klimmen hield ik het voor gezien,ik was bekaf en ben samen met Amber en Schani naar het station terug gegaan.
De mannen hebben met z’n tweeën het dorp bekeken, het viel ze een beetje tegen.
Om 17.30 uur namen we de trein weer terug naar Villefranche, dit was helaas een moderne gele trein dus minder leuk, maar je kunt er wel lekker even een tukje in doen.
Op de camping weer heerlijk gegeten en op tijd terug naar het hotel, want ik was best wel moe.
Dinsdag 2 augustus
Vandaag had ik een luie dag, heerlijk van de zon genoten en nog even wat boodschappen gedaan voor de terugreis.
De rest ruimde nog wat spullen op voor het vertrek van morgen.
’s Avonds weer heerlijk uit eten geweest in Villefranche en op het terras van de camping nog koffie, thee en chocomel gedronken.
Terug gekomen in het hotel begon de wond weer te lekken, iedere keer gebeurde dit op het juiste moment.
Ik was hier wel erg blij mee, nu hoefde ik niet naar een dokter in Frankrijk.
Als de spanning te groot werd , begon de wond spontaan te lekken en was ik het wondvocht weer kwijt.
’s Nachts erg slecht gelapen.
Woensdag 3 augustus
Om 7.00 uur ging de wekker, ik was allang wakker en was blij dat ik er uit kon
Rob ging naar de camping om mee te helpen te tentjes af te breken en de laatste spullen op te ruimen.
Ik pakten onze tassen in en kon rustig douchen en de wond verzorgen.
Rob kwam terug en fristen zich ook nog even op onder de douche en laden de auto in.
De Voetjes en Lonneke en Susanne stonden al start klaar en de terugreis kon beginnen.
Dinja reed gezellig bij ons mee in de auto en na nog een gezamenlijk ontbijt gingen we rustig op weg naar ons overnachtings hotel.
Daar zouden we de rest weer treffen, zij moesten de caravan nog terug brengen.
Na een vermoeiende reis, ik was die dag niet zo erg lekker, arriveerde we om 17.15 in Bourges.
Even lui op bed gelegen en daarna naar Mac Donalds.
Dit doen we ieder jaar en is altijd de afsluiting van de vakantie.
Donderdag 4 augustus
Om 7 uur zouden we gaan ontbijten met z'n allen bij Pat a pain en daarna ging ieder rustig aan naar huis.
Vandaag voelde ik mij een stuk beter en de reis liep voorspoedig, we waren om 16.15 weer thuis.
Het was een heerlijke vakantie.
De Voetjes heel erg bedankt voor deze heerlijke vakantie, de meiden hebben lekker bij jullie geslapen, met z'n allen hebben we heerlijk gegeten bij jullie, we zijn allemaal tot rust gekomen en Jeroen was een prima taxichauffeur en last but not least we hebben genoten van jullie gezelschap.
HET WAS HELEMAAL TOP, JULLIE HEBBEN ONS LATEN GENIETEN VAN EEN HEERLIJKE VAKANTIE, BEDANKT!!!!!!
Voor nog wat informatie over de streek klik op de volgende link.
Abonneren op:
Posts (Atom)