Winkelen in de stad voor ons feest

Vandaag zou ik met Lonneke naar de stad, om iets te kopen voor het feest.
Want dit is mijn goede week en dan lukt het mij wel om te shoppen in de stad.
De volgende 2 weken lukt dat niet en dan is het wel erg snel 24 juni.
Maar voor dat we de stad in konden, moest ik eerst even voor taxi fungeren.
Susanne heeft namelijk zaterdag bij het NK groepsspringen 2 ribben gekneusd en kan niet fietsen.
Dus eerst met dochter lief naar de tandarts en daarna door naar school.
Toen Lonneke opgehaald en naar de stad gereden.
Na wat dingen gepast te hebben, vonden we bij V&D iets wat we beiden mooi vonden.
Toen op zoek naar schoenen, maar alles was te groot of te wijd.
Dus besloten we eerst maar even een lekker broodje te gaan eten bij Elhorst en even uit te rusten.
Daarna nog verder geshopt voor schoenen, maar helaas is dat nog niet gelukt.
Dus van de week nog maar even kijken.
Van uit de stad meteen doorgereden naar Bergen, om Susanne weer op te halen van school.
Met z'n tweeën gegeten, Lonneke at bij een vriendin en Rob kwam laat van zijn werk thuis.
Het was erg druk op zijn werk,dus moest ik helaas ook vanavond met Widok.
Na een gezellige, maar wel vermoeiende dag, dus maar op tijd naar bed.

De energie komt terug

Zo het ergste van chemokuur 4 is volgens mij achter de rug, de energie komt weer terug.
De afgelopen dagen was de bank en het bed nog een heerlijke plaats om te vertoeven.
Maar gelukkig kan ik nu weer heerlijk wandelen met Widok en de rest van het gezin weer wat werk uit handen nemen.
Ik ben wel trots op de meiden en Rob want ze hebben zich er ondanks examens, huiswerk en werk prima door heen geslagen.
Vanmorgen kreeg ik gezellig visite van Lettie en hebben we lekker zitten kletsen over van alles en nog wat.
Rond 15.00 uur belde de bedrijfsarts om te vragen hoe het er meeging en hoe de behandelingen verliepen, na de laatste kuur neemt hij weer contact op.
Lekker gegeten, alles begint weer een beetje te smaken.
's Avonds lui op de bank.

Update

Weer even een update van de laatste dagen.
Dinsdag was nog een prima dag, nog redelijk veel energie.
Dit komt vooral door de dexamethason, daar krijg je extra energie van en die krijg ik op zondag, maandag en dinsdag in pil vorm en maandag ook nog als infuus bij de chemokuur.
Maar het geeft ook heel veel bijwerkingen, daarom krijg je het maar een paar dagen.
Woensdagochtend rond 10.00 weer op weg naar sporten en in een laag tempo wat gedaan.
Je voelt je dan toch wel lekker, als je daar weer bent geweest, het geeft je energie.
Daarna doorgereden naar de velden van de Alkmaarsche Boys, waar de jaarlijkse sportdag van de Kennemerpoort was.
Deze sportdag help ik altijd organiseren, dus wilde ik mijn gezicht nog even laten zien.
Het zag er zoals ieder jaar weer gezellig uit en de kinderen hadden het weer erg naar hun zin.
Alles liep op rolletjes en het weer zat gelukkig mee.
Volgend jaar ben ik weer van de partij hoor, om mee te helpen.
's Middags rustig aangedaan, meestal gaat het kaarsje dan uit.
Donderdag is altijd mijn slechtste dag en dat bleek deze keer niet anders.
Deze keer ook veel misselijker dan de andere kuren, drinken kost veel moeite, maar je moet ander halve liter water drinken om de gifstoffen weer snel uit je lichaam te spoelen.
Dus donderdag de hele ochtend in bed, lekker doezelen.
Toen gedoucht,ik dacht daar knap je wat van op, maar dat viel zwaar tegen.
Dus weer terug in bed en weer lekker slapen en doezelen.
Lonneke had 's avonds lekker gekookt, dus een klein beetje gegeten en nog even op de bank tv gekeken.
Vandaag ook nog veel in bed, na 1 uur is mijn energie op dus dan maar weer even slapen.

We zijn over de helft

Vanmorgen mocht ik me weer om 10.45 melden vooral weer de 4 de chemokuur, dus we zijn over de helft.
Het gif mag weer 3 weken zijn werk doen en hopelijk wordt de tumor nog iets kleiner.
Het was alleen jammer dat ik deze keer niet zo ervaren prikker had want na 4 keer prikken zat de infuus naald er eindelijk in.
Na 2 keer zei ze al ik haal er wel een ander bij, maar ik gaf haar het voordeel van de twijfel.
Want 3 keer is toch scheepsrecht, alleen bij haar jammer genoeg niet.
Dus toch maar een ander en daar lukten het meteen.
Nu dus een blauwe arm en hand, maar dat trekt ook wel weer bij.
Het was vanmorgen helemaal een beetje hectisch op de afdeling, een beetje onervaren verpleegkundige of te weinig, het liep niet zo vlot en lekker als anders.
Wel lagen we weer gezellig bij John en zijn vrouw Ingrid op de kamer, dus hadden we weer reuze lol.
John zijn dochter Marieke en haar man kwamen om 13.00 uur aanzetten met taart, zij hebben een restaurant in Castricum en hadden eigengemaakte taart uit het restaurant mee.
Iedereen vond het erg lekker, zelf heb ik geen stukje geproefd, ik was behoorlijk misselijk.
Om 14.45 mocht het infuus er weer uit, dit ging een stuk beter.
Rob heeft me daarna door gebracht naar Cock en Rita, daar was een kleine Turnlust reünie.
Het was erg gezellig, helaas was Truus ziek, dus doen we het nog een keer over.
Rita en Cock hadden zich behoorlijk uitgesloofd en een high tea gemaakt.
Gelukkig zakten de misselijkheid wat en heb ik nog een paar kleine hapjes gegeten.
Een paar heerlijke kleine sandwiches en wat fruit, al het zoete was me te machtig.
Met Lien mocht ik mee terug rijden en ze heeft me netjes voor de deur afgezet, bedankt Lien.
's Avonds lekker lui op de bank en nog even achter de computer en op tijd naar bed.

Tussentijdse controle bij de internist

Vannacht goed geslapen, niet liggen piekeren of de chemo ook daad werkelijk aanslaat.
Rob mocht vandaag uitslapen, was vannacht pas om 2.00 uur thuis van uit het Gelredome.
Dus heerlijk met Widok een rondje door het park, zijn vriendin Luka was er ook weer, dus hebben ze weer heerlijk gespeeld en Wendy en ik hebben samen weer gezellig op het bankje zitten kletsen.

Thuis gekomen samen met Rob ontbeten en daarna de gebruikelijke huishoudelijke klusjes gedaan.
Waarom komen die toch iedere dag weer terug.
Vooral het stofzuigen, je hebt het net gedaan en de haren van Widok liggen er al weer.
Om 15.00 moest ik in het ziekenhuis zijn, bij dokter Hendriks.
Na even wachten in de wachtkamer waren we aan de beurt.
De dokter was tevreden, de tumor is niet heel veel kleiner geworden, maar wel weker.
En dat betekende dat de tumor gevoelig is voor deze chemo.
Over 5 á 6 weken moet ik weer bij hem terug komen en ook zorgt hij dat ik dan bij de chirurg terecht kan voor het inplannen van de operatie.
Dit gaat eigenlijk best allemaal nog wel snel.
Bas, Lonneke haar vriend kwam nog even langs om wat op te halen en bracht nog een prachtige bos bloemen voor ons mee.
Wat blijft iedereen toch aan ons denken en wat leeft iedereen mee.
Ook de klas had weer leuke verhaaltjes en foto's op het blog van de klas gezet.
Dank jullie wel allemaal, dit doet ons echt ontzettend goed.

Uit eten met Lonneke

Zo we zijn alweer een week verder, ik hoor van verschillende kanten dat ik niets meer op mijn blog schrijf.
Maar als ik ook niet veel mee maak kan ik ook niets schrijven.
Om nu ieder keer te schrijven dat ik ben wezen wandelen met Widok, of dat ik boodschappen heb gedaan is niet echt interessant.
Vanmorgen heerlijk uitgeslapen, Rob was vrij en ging met Widok naar het park.
Toen moest ik nog opschieten om op tijd op sporten te komen, daar waren 2 dames die vandaag voor het laatst waren, zij trakteerde op een lekkere aardbeien schelp bij de koffie en thee.
Deze calorieën hadden we er net af gesport, maar het was wel erg lekker.
Het is alleen wel erg jammer dat ze voor het laatst zijn, want de groep wordt nu wel erg klein.
Thuis met Rob en Lonneke een broodje gegeten.
Toen vertrok Rob met 4 dames naar Marco Borsato in het Gelredome.
Ik zou niet mee gaan omdat dat niet handig was met krukken, toen de kaartjes besteld werden waren we in de veronderstelling dat ik nu met krukken zou lopen.
Wat kan alles toch anders lopen.
's Avonds zijn Lonneke en ik heerlijk uit eten geweest bij restaurant de Buren.
Susanne zit met school in Londen, dus waren we maar met z'n tweeën.
Het was erg gezellig en het eten smaakten heerlijk.
Nu straks lekker slapen, hopelijk gaat dat lukken.
Want morgen wordt toch wel weer een beetje spannend bij dokter Hendriks.
Morgen vervolg.

Een wat mindere week

Zo het is al weer een week geleden dat ik wat geschreven heb.
Ik heb de afgelopen week ook niet veel mee gemaakt waar ik wat over kon schrijven.
De derde kuur was een stuk heftiger dan de eerste twee.
Misschien heeft het er ook wel mee te maken dat ik behoorlijk verkouden ben.
Susanne en Lonneke waren allebei snip verkouden en hebben het virus heerlijk overgebracht.
Vanaf woensdag ging het kaarsje uit en heb ik een dag of 5 alleen maar in bed gelegen en op de bank gehangen met koorts en veel hoesten en snotteren.
Rob en de meiden namen het huishouden over en zorgde dat alle taken gedaan werden.
Dit vind ik wel erg moeilijk, ik wil alles zo graag zelf doen.
Je bent dan ook erg boos op je lijf, dat je zo in de steek laat en probeer dan iedere keer of het nu wel lukt.
Maar ik had al gauw door dat dat helaas niet ging, dus maar weer slapen, lezen, tv kijken of dom zitten en niks doen.
Wat vind ik dat leuk!!
Maandag knapten ik gelukkig iets op en zijn Rob en ik een ritje in de Jaguar gaan maken.
Eerst op visite bij zijn zus Jacqueline in Purmerend en daarna terug via Monnickendam, Volendam, Edam,Midden Beemster en de Rijp.
Dit was weer een leuke tocht.
En je wordt er niet moe van, je zit lekker en kunt mooi kijken.
Vandaag weer rustig wat kleine huishoudelijke taakjes gedaan, we hebben het ergste gelukkig weer gehad en kunnen weer opbouwend heengaan op naar nummer 4.
En nu maar duimen dat het inderdaad werkt, dat horen we 12 mei, dan mag ik weer naar dokter Hendriks om te kijken of de kuren aanslaan.