Een nieuwe knie

Zo de operatie van mijn nieuwe knie is gelukt.

Woensdag 8 mei mocht ik onder het mes.
Om kwart voor 1 werd ik opgehaald om naar de OK te gaan
Daar werd eerst een zenuwblokkade in het been geplaatst.
Daarna volgde er een ruggenprik en begon de operatie.
Het is dan weer een hele rare gewaarwording dat je alles kan horen, maar niets voelt aan je knie.
Je hoort de artsen boren, zagen, timmeren.
Alleen het inslaan van de prothese voelde ik wel, niet bij mijn knie maar aan de onderkant van mijn bovenbeen.
Dat is wel een vreemd gevoel.
Na 2 uur sleutelen werd de wond dicht geniet en mocht ik naar de verkoeverkamer.
Daar hoefde ik gelukkig niet zo lang te blijven en om 17.15 uur was ik weer terug op de afdeling.
Ik mocht zelf het thuisfront bellen dat alles goed was gegaan.
Ik voelde me toen nog prima, had ook wel trek in een broodje.
Maar toen ik dat gesmeerd had, kreeg ik helaas toch nog een dip.
Rob,Susanne, Lonneke en Matthijs hadden niet veel aan mij tijdens het bezoekuur.
Zij zijn dus maar even gebleven.

Donderdag 9 mei

Ze zeggen dat je in een ziekenhuis moet uitrusten, maar om 6.00 uur wordt je al gewekt voor de medicijnen en controle's
Die waren gelukkig allemaal goed.
Om 7 uur zit je dan al aan het ontbijt.
Vandaag was het nog wassen op bed i.v.m drain en infuus.
Die werden er in de loop van de ochtend uitgehaald.
Het was gelukkig Hemelvaartsdag, dus 's morgens kwamen de meiden met Matthijs gezellig op visite.
'S middags starten we met de fysiotherapie, ik lag op een zaal met 4 mensen.
2 heupen en 2 knieën, ik deed de oefeningen gezellig samen met Edith.
Vandaag liepen we alleen een stukje op de gang en dat ging heel goed.
We mochten nu ook zelfstandig naar het toilet.
Dat is wel erg fijn!
'S middag gezellig visite van Jacqueline, Andy, Hans, Nelleke en Anja.
Na de nasi maaltijd kwamen Brigit en Rob nog op visite en hebben we nog naar AZ- PSV gekeken.
Yes eindelijk toch nog een prijs voor AZ.
Toen erg veel last van mijn been, was erg dik warm en gezwollen.
En me maar weer even laten rijden naar het toilet.

Vrijdag 10 mei

Het zelfde ochtendritueel, om 6 uur stonden ze al weer naast ons bed.
Maar deze keer vond ik het niet erg, want wat is slapen in een ziekenhuis vervelend.
Lekker onder de douche en toen met bed en al naar de röntgenafdeling voor een foto.
Daarna naar de oefenzaal voor de fysiotherapie, alle oefeningen gedaan en trap gelopen.
Ging heel goed, dit had ik niet verwacht.
Want de avond er voor ging het helemaal niet.
Maar de coolpacken hadden goed hun werk gedaan.
'S middags dezelfde riedel bij de fysiotherapeut.
En daarna het ontslag gesprek.
Joepie morgen naar huis.
Voor de nacht maar een slaappil gevraagd.

Zaterdag 11 mei

Ja hoor je raadt het al om 6 uur stonden ze weer naast ons bed.
En begon het ochtend ritueel weer.
Om 10.00 uur kwam Rob me lekker halen.
Dus nu thuis verder revalideren, maar dat gaat wel lukken.
De pijn is nu al minder dan voordat ik het ziekenhuis in ging.
Dus alleen maar positief.
Het vervolg horen jullie nog wel.

Bezoek orthopeed

In het laatste blog bericht schreef ik dat ik in Maart naar de orthopeed zou gaan.
Ik ben daar inmiddels al drie keer geweest.Eerst bij dokter Quist, die wilde nog aanvullende foto's dus mocht ik na een week weer retour komen.
Toen twijfelde hij nog of ik een totale knie prothese of een halve knie prothese moest krijgen.
Dus mocht ik een week later bij zijn collega langs die moest beslissen wat het beste was.
Zo heb ik de orthopeden ook weer gespekt.
Dokter Vos leek het toch beter om voor een totaal nieuwe knie te gaan.
Aangezien er door de val van 12 jaar terug een stands correctie van het been heeft plaats gevonden.
Er zat dus niet alleen geen kraakbeen meer aan de binnenkant van mijn knie, maar waarschijnlijk ook niet meer bij mijn knieschijf.

Na deze conclusie dus maar gekozen voor een hele knie prothese.
Direct het rondje in het ziekenhuis afgemaakt.
Via de anesthesist naar de afdeling opname en mij daar op de lijst laten plaatsen.
Nu maar afwachten wanneer ik aan de beurt ben, waarschijnlijk eind mei, begin juni.
Dat wordt dus weer spannend en ik zie er best wel tegen op.
Maar dagelijks met pijn lopen is ook geen pretje, dus moet het maar gebeuren.
En dan hoop ik dat ik voor de eerste 20 jaar klaar ben in het ziekenhuis.

Maar straks eerst heerlijk een weekendje met de Jaguar naar Frankrijk, samen met Petra en Jeroen.
En daarna nog met Lonneke en Susanne naar Griekenland.
Dus nog genoeg leuke dingen om naar uit te kijken.

Een gelukkig nieuwjaar

Alle lezers van dit blog wens ik een liefdevol en gezond 2013.
Het is al een hele tijd geleden dat ik wat heb gepost, maar ik had niet de behoefte om iets te schrijven.
Maar voor de trouwe lezers was het gissen, hoe het met mij ging.

Het gaat iets beter, maar ik ben jammer genoeg nog steeds niet op het punt waar ik graag zou willen zijn.
Waarschijnlijk komt dat punt helemaal niet meer terug, want ik leg de lat altijd behoorlijk hoog voor mij zelf.
Voor een ander kan ik heel goed beslissen om het iets rustiger aan te gaan doen, maar zelf wil ik daar nog steeds niet aan toe geven.

Gelukkig waren alle onderzoeken wel goed, maar de gewrichtspijn is helaas nog wel aanwezig, daar valt momenteel mee te leven.
Maar wat zet zo diagnose van kanker je wereld toch op zijn kop.
De afgelopen 2 jaar ben ik er bewust of onbewust toch steeds mee bezig geweest.
Voor de diagnose had ik nergens last van, alleen van mij knie.

Die knie,dat is het volgende project wat we nu toch maar gaan aanpakken, in maart kan ik al terecht bij de orthopeed.
Ik heb gelukkig nog even de tijd om aan het idee te wennen, dat ik weer voor een operatie naar het ziekenhuis moet.
Want daar zie ik toch wel erg tegen op.

Genoeg nu over mij gezondheid,ik hoop dat ik een topjaar van 2013 ga maken.
En alle lieve familie,Rob,Lonneke,Matthijs en Susanne, vrienden en
collega's wens ik het zelfde toe.

Heel veel liefs van mij.

Deze foto is gemaakt door Susanne, zij heeft getekend met sterretjes.