24 februari

We hebben alle 2 nog redelijk geslapen. Om 9.00 moeten we weer in het ziekenhuis zijn.Wat zijn we gespannen en iedereen om ons heen ook, Iedereen is zo lief  en leeft zo met ons mee. Als dokter Langenhorst ons komt halen denk ik zijn gezicht lijkt wel blij te staan, zou het eindelijk goed nieuws zijn hij heeft goed en slecht nieuws zegt hij. Het goede nieuws is dat mijn lijf schoon is, geen uitzaaiingen maar de tumor is wel 5 cm. kanker en maar 1 cm voorstadium en de lymfeklieren zijn aangetast.Maar wij zijn hier zo blij mee en hij zelf ook. Hij is zo warm en menselijk, pakt mijn handen en zegt ik ga je in je nekvel grijpen en je zult me niet lief vinden, maar ik hoop je over een half jaar terug te zien, want dat betekend dat de chemo aanslaat. Het plan is nu helemaal anders, ze zijn toch bang dat er nog minuscule kleine celletjes zitten die ze niet kunnen zien. Ik krijg nu eerst minimaal 6 zware chemokuren en dan houden ze de tumor in mijn borst als marker om te kijken of die kleiner wordt. Ik ga dokter Langenhorst en het mamacareteam nu een half jaar verlaten, ik zal ze missen ze zijn zo lief en  ik ga over naar de internist voor de chemo. 'S avonds gaan we het vieren bij de Griek,we eten veel te veel, want eindelijk is die stressbal in mijn buik weg. 's Nacht kunnen we niet slapen van de pijn in ons buik.Rob heeft er ook last van de spanning komt er nu pas goed uit.