Het gaat goed

Even een verslag van de afgelopen dagen, op het blog van Rob hebben jullie al kunnen lezen hoe de operatie is verlopen.
Ik zal proberen te vertellen hoe ik de afgelopen dagen heb ervaren.

Woensdag 20 juli

Om 8.10 melden wij ons voor het farmaceutisch spreekuur, hier waren we zo klaar.
De lijst met medicijnen was al opgevraagd bij mijn eigen apotheek.
We mochten ons hierna melden op de afdeling chirurgie.
Daar werden we hartelijk ontvangen, na even wachten kreeg ik een bed toegewezen in een zaal voor 4 personen.
Ik lag met een mevrouw van 86 die bijna blind was, een oude meneer die doof was en nog een meneer die naar huis mocht.
Dat werd dus erg gezellig.

Om 9.30 ging Rob nog even naar zijn werk, had hij meteen wat afleiding en ik ging voor de afleiding lekker puzzelen in het Heleen van Royen zomerboek.
Maar al snel kwamen ze met het operatie hemd en de pre medicatie.
Nu ging het toch echt gebeuren.

Om 10.15 werd ik weggebracht naar de voorbereidingskamer.
Daar werkt de moeder van Wies een kind uit mijn klas, ze kwam me nog even sterkte wensen en heel lief een kaart geven van Wies.
Dokter Langenhorst zei tegen mij op de OK, dat hij goed voor de juf van Wies zou zorgen.
Toen ik weer bij kwam in de verkoeverkamer had ik behoorlijk veel pijn, morfine hielp niet echt.
Er bleek een onderhuidse bloeding te zitten, dokter Langenhorst werd er bij gehaald en er werd besloten om opnieuw te gaan opereren.
Met het thuisfront zou contact worden opgenomen, dit was volgens mij rond 14.00 uur.
Zij hoorden pas om 15.00 uur dat ik opnieuw geopereerd zou worden.
De communicatie verliep niet zo vlot.
Om 15.00 uur werd ik opgehaald voor de tweede operatie, maar door de pijn en morfine weet ik daar weinig van.
Weer terug op de verkoeverkamer, moest er gewacht worden op bloed.
Ik had door de 2 operatie veel bloed verloren en mijn Hb was veel te laag dus moest ik een bloedtransfusie .
Onder tussen zag ik de wijzer van de klok wegtikken, het was al behoorlijk laat.
Ik voelde me ondertussen redelijk goed en wilde eigenlijk wel graag terug naar de zaal.
Wilde Rob en de meiden wel heel graag zien en laten weten dat het best wel weer goed met me ging, die waren natuurlijk behoorlijk ongerust.
Eindelijk mocht ik terug en om 18.15 lag ik weer op de zaal.
Dat was dus een behoorlijk lange dag op de OK en verkoeverkamer en dat voor een operatie van een uur.
Op de verpleegafdeling kreeg ik lekker 2 beschuitje te eten en een bakje yoghurt,ik had inmiddels wel ergens trek in.
Rob en de meiden kwamen gezellig op visite en ik voelde me best goed.
's Nachts heel beroerd geslapen door de dove snurkende buurman.
Hij hoort zich natuurlijk zelf niet en maakten heel veel lawaai in zijn slaap.

Donderdag 21 juli

Vanmorgen worden we al vroeg gewekt, dit vond ik niet erg, want slapen lukte toch niet.
Rob belt of alles goed gaat, ik voel me dan nog redelijk goed, alleen erg moe.
Ondertussen proberen ze nog wat bloed af te nemen, maar dit gaat erg moeizaam.
De fysiotherapeut komt langs om de schouder en arm oefeningen te bespreken.
En dan zie ik het even niet meer zitten, ik heb behoorlijk veel pijn.
Ze denken dat de drain op een zenuw drukt en dat, dat de pijn veroorzaakt.
Irma de mamacare verpleegkundige komt ook langs en besluit aan het begin van de middag terug te komen.
Nadat de drain er uit is, gaat het iets beter, maar rond een uur of 2 komt de pijn in alle hevigheid terug en besluiten ze morfine te geven en krijg ik te horen dat het niet verstandig is om naar huis te gaan.
Mijn HB is nog te laag, ik heb verhoging en veel pijn.
Ook blijft de wond nog behoorlijk lekken.
Als Irma de mamacare komt heb ik het even te kwaad en laat ik mijn tranen de vrije loop.
Dit lucht lekker op en morgen zien we wel weer wat de dag dan brengt.
Om 15.30 komen Rob en de meiden op bezoek, ik zie aan Rob dat hij er helemaal door heen zit.
Gelukkig besluit hij om 's avonds lekker thuis te blijven.
's Avonds komen de meiden, Jacqueline, Ashley en Anja nog even langs en wordt ik weer ontzettend verwend.
De meiden regelen nog even wat voor de pijn, want ze kennen hun moeder aardig goed.
En met een slaappil en oordoppen in, heb ik redelijk goed geslapen.

Vrijdag 22 juli

Na het ontbijt, mag ik lekker onder de douche.
De wond blijft behoorlijk lekken, dus voel ik me erg vies.
Het douchen was heerlijk, maar ook vermoeiend, ben ook blij dat ik mijn bed weer in kan.
De zaalarts komt langs en er wordt besloten dat mijn bloed nog 1 keer gecontroleerd wordt.
Als mijn HB 5,4 of lager is krijg ik nog een bloedtransfusie.
Ondertussen is Irma de mamacare verpleegkundige gearriveerd en legt ze de leefregels voor thuis uit en past ze met mij de tijdelijke prothese.
Het Hb is bekend en is 5,5 dus geen transfusie meer nodig.
Nu thuis maar goed aan de producten die ijzer bevatten, om het weer op te krikken.
Rob moet vandaag nog werken en is vanaf morgen vrij.
Hij komt mij om 15.30 ophalen en dan ben ik weer lekker thuis.

Zaterdag 23 juli

Vannacht redelijk geslapen in mijn eigen bed, weet nog niet hoe ik echt lekker lig.
Susanne vertrekt vanmorgen vroeg, zij mag met een vriendin mee naar Antwerpen.
Lonneke laat Widok uit en Rob gaat voor de ontspanning nog even fietsen.
Ik krijg van Lonneke een lekker ontbijtje op bed en ga daarna heerlijk douchen de wond lekt gelukkig niet meer.
Het enige nadeel is dat dit wondvocht zich nu op hoopt, het klots aardig in mijn oksel.
Lonneke is bezig met de puzzel en ik ga haar even helpen.
Na een tijdje ben ik het zat en ga lui op de bank liggen.
Rob komt rond 13.30 weer thuis en drinkt met Kees en Sebastiaan een kopje koffie.
Brigit komt nog langs met bloemen.
Rob en Lonneke gaan samen boodschappen doen en ik doe de afwas en dat gaat goed.
Nog een klein tukje op de bank en ik voel me weer prima.
Kitty komt met Julian een gelukspopppetje brengen en vier poppetjes(ons gezin) rond een kaarsje.
Er worden nog bloemen bezorgt van mijn collega's van de Hofdijkstraat en Koert mijn directeur komt nog met een fruitdoos langs.
Ook stromen de kaarten weer binnen.
LIEVE MENSEN HEEL HARTELIJK BEDANKT ALLEMAAL, IK WEET NIET HOE IK JULLIE PERSOONLIJK ALLEMAAL MOET BEDANKEN.
DUS DOE IK HET LANGS DEZE WEG.
WIJ ZIJN ZO BLIJ MET ZO VEEL LIEVE FAMILIE, VRIENDEN, BUREN EN COLLEGA'S DIT DOET MIJ EN ZEKER OOK ROB EN DE MEIDEN ERG GOED.
IK VOEL EN WEET DAT ER VEEL MENSEN MET ONS MEESTRIJDEN EN MEELEVEN EN DIE STEUN DOET ONS ONTZETTEND GOED.