Met mij gaat het goed, met mijn moeder iets minder goed

Met mij gaat het gelukkig de goede kant op.
Het energie level begint weer aardig op peil te komen en het hoesten is op zijn retour.
Vorige week was er op de longfoto ook te zien, dat de vlek op mijn longen kleiner was geworden.
Het is nog niet helemaal weg, maar beduidend kleiner.
Dus ik ben op de goede weg.
De prednison bouwen we in 3 weken af, van 20 mg, naar 15 mg, naar 10 mg, naar 5 mg, en naar 0.
En dan maar hopen dat mijn bijnieren het hormoon, zelf weer gaan aanmaken.
En lukt dat niet zo snel, dan moet ik nog iets langer aan de prednison.

Op school draai ik weer 2 ochtenden mee en doe nu geen ondersteunende taken, maar draai de klas zelf weer.
Dit valt mij niet tegen, eigenlijk zou ik ook de middag wel weer willen proberen.
Maar in overleg met Anja en de bedrijfsarts bouwen we het langzaam op.
Eerst maar eens kijken of het zonder prednison, zo goed blijft gaan.

Met mijn moeder gaat het helaas niet zo goed.
2 weken terug was zij ontslagen uit het ziekenhuis en mocht gelukkig weer terug naar het Rekerheem.
Maar daar ging het tijdens het revalideren alleen maar slechter.
Het lopen ging steeds moeizamer en het liggen in bed was erg pijnlijk.
Dus de nacht bracht ze vaak niet in bed door, maar in haar stoel.
Haar huisarts, had voor vandaag een afspraak in het ziekenhuis geregeld.
Vanmiddag in de rolstoeltaxi naar het MCA.
Opnieuw foto's gemaakt van haar heup en schouder.
De pen zit niet meer goed in de heup, haar bot is veel te zacht.
Dus er moet nu een nieuw plan gemaakt worden en een nieuwe operatie.
Ze werd direct weer opgenomen en nu maar weer afwachten.
Ook blijkt er een breukje/scheurtje in haar sleutelbeen te zitten, dit hebben ze vorige keer over het hoofd gezien.
Op de foto van de vorige keer was dit ook te zien, erg slordig!
Het herstel laat dus nog even op zich wachten, wat mij moeder betreft.