Zo na een maand maar weer eens een blogbericht.
Ik maak nog genoeg dingen mee, maar heb er door alle dingen die ik nu weer doe, minder behoefte aan om iets te schrijven.
Ik zal vanaf nu in ieder geval 1 keer per maand iets schrijven.
Het gaat heel goed op het ogenblik, ik heb weer veel energie en pak de draad van het leven weer op.
Momenteel werk ik al mijn uren weer op arbeidstherapeutische basis, de ochtenden geef ik les en de middagen draait Inge de klas en doe ik ondersteunende taken.
Maar zoals het er nu naar uitziet, draai ik over 2 weken de klas weer volledig zelf.
Wel is Inge dan nog op de achtergrond aanwezig en doet taken in andere klassen, toetst onze kinderen, dat doet ze nu ook al op de ochtenden.
De prednison is helaas nog niet gestopt, momenteel zit ik op een onderhoudsdosis van 5 mg, maar daar functioneer ik prima op.
Ook wordt de fysiotherapie afgebouwd van 2 keer in de week naar 1 keer in de week en dan 1 keer in de 14 dagen.
Over 2 weken neem ik Lonneke mee, zij gaat van Claudette (de fysiotherapeut)leren hoe ze lymfe tape moet plakken.
Dan ben ik niet meer afhankelijk van Claudette en kan er geplakt worden als er weer meer vocht in mijn oksel komt.
Helaas kan ik dat niet zelf doen, maar gelukkig wilde Lonneke het wel leren.
Vorige week heb ik ook mijn prothese aan laten meten en dat voelt eigenlijk best wel fijn, deze prothese geeft ook meer druk, waardoor het vocht waarschijnlijk ook minder wordt.
Direct een zwem prothese en badpak gekocht, dan kan ik eindelijk weer zwemmen.
Dat zou ik afgelopen week ook gaan doen, maar helaas is het daar nog niet van gekomen.
Wel heb ik het sporten weer opgepakt en fitness ik 1 keer in de week bij Basic Fit.
Gezellig samen met Ims, die ik heb leren kennen bij de sport groep tijdens de chemo's en bestralingen.
Zij wilde haar conditie ook weer opbouwen en samen is gezelliger dan alleen.
Met hopelijk het mooie weer in aantocht, kan ik ook lekker gaan toeren op mijn nieuwe elektrische fiets.
Dit fiets echt fantastisch, het heeft wel even geduurd, maar dan heb je ook wat.
Vanaf 9 juni maak ik Alkmaar onveilig, met een super snelle fiets.
Mijn moeder gaat helaas erg langzaam vooruit, zij is nu aan het revalideren in de Westerhout.
Maar zij heeft helaas erg veel pijn en het oefenen wil niet erg vlotten.
Zelf oefent ze niet, want dat vergeet ze gewoon.
Dus voorlopig zit ze nog wel een tijdje in de Westerhout.
Het licht begint steeds feller te schijnen het eind van de lange tunnel is in zicht.
BeantwoordenVerwijderenWe hebben er ons met zijn 4ren en alle mensen om ons heen dapper door heen geslagen.
Daarvoor ben ik een ieder bijzonder dankbaar.
De een voor een praatje met koffie op de maandagochtend heerlijk als afleiding en andere weer zorgend met boodschappen en zo zou ik een heel lijstje kunnen vullen.