Met mij gaat het goed, met mijn moeder iets minder goed

Met mij gaat het gelukkig de goede kant op.
Het energie level begint weer aardig op peil te komen en het hoesten is op zijn retour.
Vorige week was er op de longfoto ook te zien, dat de vlek op mijn longen kleiner was geworden.
Het is nog niet helemaal weg, maar beduidend kleiner.
Dus ik ben op de goede weg.
De prednison bouwen we in 3 weken af, van 20 mg, naar 15 mg, naar 10 mg, naar 5 mg, en naar 0.
En dan maar hopen dat mijn bijnieren het hormoon, zelf weer gaan aanmaken.
En lukt dat niet zo snel, dan moet ik nog iets langer aan de prednison.

Op school draai ik weer 2 ochtenden mee en doe nu geen ondersteunende taken, maar draai de klas zelf weer.
Dit valt mij niet tegen, eigenlijk zou ik ook de middag wel weer willen proberen.
Maar in overleg met Anja en de bedrijfsarts bouwen we het langzaam op.
Eerst maar eens kijken of het zonder prednison, zo goed blijft gaan.

Met mijn moeder gaat het helaas niet zo goed.
2 weken terug was zij ontslagen uit het ziekenhuis en mocht gelukkig weer terug naar het Rekerheem.
Maar daar ging het tijdens het revalideren alleen maar slechter.
Het lopen ging steeds moeizamer en het liggen in bed was erg pijnlijk.
Dus de nacht bracht ze vaak niet in bed door, maar in haar stoel.
Haar huisarts, had voor vandaag een afspraak in het ziekenhuis geregeld.
Vanmiddag in de rolstoeltaxi naar het MCA.
Opnieuw foto's gemaakt van haar heup en schouder.
De pen zit niet meer goed in de heup, haar bot is veel te zacht.
Dus er moet nu een nieuw plan gemaakt worden en een nieuwe operatie.
Ze werd direct weer opgenomen en nu maar weer afwachten.
Ook blijkt er een breukje/scheurtje in haar sleutelbeen te zitten, dit hebben ze vorige keer over het hoofd gezien.
Op de foto van de vorige keer was dit ook te zien, erg slordig!
Het herstel laat dus nog even op zich wachten, wat mij moeder betreft.

Leuk en minder leuk nieuws

We beginnen eerst maar met het leuke nieuws.
Zaterdagmiddag met Rob naar Theo Schilder geweest om een nieuwe fiets uit te zoeken.
Afgelopen woensdag waren we al in Heerhugowaard wezen kijken en had ik al een stukje proef gereden.
Wat rijdt zo elektrische fiets fantastisch.
In Alkmaar kregen we het voor elkaar om de fiets voor de zelfde prijs te kopen, dus toch maar weer een fiets bij Schilder vandaan.
Het is een Sparta Emotion C3 geworden.
Helaas is hij niet op voorraad en ook niet bij Sparta.
Het duurt nog wel even voor dat ik hem in gebruik kan nemen.
Dus nu nog maar even afzien op mijn oude fiets.

Rond 4 uur zou ik mijn moeder ophalen om met haar met de scootmobiel naar ons huis te rijden.
Sinds zij in het Rekerheem zit, was zij niet meer met de scootmobiel weggeweest.
Het weer was eerst nog te slecht en ze vond het ook wel eng.
Dus vandaag zouden we even gaan oefenen.
Toen ik bij het Rekerheem aan kwam,zat ze heerlijk buiten in het zonnetje.
De scootmobiel gehaald en de lift in.
Dit ging allemaal prima, ook het rijden naar mijn huis was geen probleem.
Wat er precies gebeurt is weet zij zelf niet.
Maar ze lag op straat, met haar been in een vreemde hoek.
Direct 112 gebeld en die waren er gelukkig snel.
Wat ik al vermoeden bleek in het ziekenhuis te kloppen, een gebroken heup.
Vandaag wordt ze geopereerd en ik hoop dat de pijn dan te dragen is en het herstel vlot veloopt.

Een terugval

De afgelopen 2 weken, ging het helaas niet bergopwaarts, wat ik heel graag wil, maar bergafwaarts.
Afgelopen vrijdag was ik op controle bij Dr Hendriks en die vond mijn longen ook niet goed klinken.
Hij vond het niet verstandig om tot 20 maart te wachten met de longfoto, dus mocht ik direct door lopen naar radiologie om een foto te laten maken.
Op de foto was een reactie van de bestraling te zien, dit noemen ze een bestralings longontsteking.
Deze longontsteking kan alleen met prednison worden bestreden.
Dus voorlopig aan de prednison.
Maar met een week moet ik mij dan al weer veel beter voelen, het is ook echt een paardenmiddel.

Vanmorgen nog wel een paar uurtjes op school geweest en met Anja het plan van aanpak besproken.
Helaas zit daar even geen stijgende lijn in, maar een pas op de plaats of zelf iets minder.
Dit vind ik erg moeilijk, ik wil zo graag weer voor de klas.

Als ik reëel ben, geeft mijn lijf nu even aan dat ik rust moet nemen.
Maar in deze fase van opbouwen zit ik hier helemaal niet op te wachten.
Ik vind dat ik nu lang genoeg ziek ben geweest en wil geen bijwerkingen van de behandelingen en medicijnen.
Alleen heb ik het helaas niet voor het zeggen en moet ik zelf naar mijn lijf luisteren.
En met vallen en opstaan gaat dat vast wel weer lukken.
En als de dokter gelijk krijgt, moet ik mij met een week al weer een stuk beter voelen.

Een drukke week

Na weer een tijd niets op het blog geschreven, maar weer eens een berichtje van mij.
Veel mensen vroegen zich af hoe het met mij ging.
Het is niet dat ik niets beleef, maar ik heb het de afgelopen tijd best wel druk.
2 ochtenden en een middag naar school,2 middagen sporten en 2 keer in de week naar de fysio.
Mijn week zit dus behoorlijk vol.

Met mijn gezondheid gaat het redelijk.
De laatste weken ben ik iets meer vermoeid en heb ik wat last van kortademigheid en hoesten.
Dit is waarschijnlijk een reactie van de bestraling
Over 4 weken worden er weer longfoto's gemaakt om te kijken of er iets veranderd is, vergeleken met de foto's van 2 weken terug.

Naar mijn werk ga ik weer met veel plezier, de klas draai ik nu ook regelmatig en dat valt mij niet tegen.
Wel ben ik erg blij met Inge, met z'n tweeën is het toch makkelijker dan alleen.

De pups van Widok groeien als kool en als het aan Susanne ligt dan zitten we er iedere dag.
Maar 1 keer in de week proberen wij toch wel even van dit spul te genieten.
Sommige pups wegen nu al 7 kilo!!
Hier nog een kleine foto-impressie van de laatste bezoeken.

Zo is iedereen weer een beetje op de hoogte hoe het met mij gaat.

Een update

Het is al weer een tijd geleden dat ik iets geschreven heb.
Het gaat redelijk goed met mij, alleen helaas nog steeds last van gewrichtsklachten.
De antidepressiva die ik nu al een week of 4 slik, eerst wilde ik er niet aan, ik vond mij zelf niet depressief.
Dit medicijn was voor mij ook niet zodanig bedoelt , maar zou de gewrichtsklachten verminderen, maar ik merk er nog weinig van.
Ik voel mij 's avonds nog steeds 80 als ik op moet staan.

Op school ben ik weer regelmatig aanwezig en dit gaat prima, het is weer erg gezellig met de kinderen en Inge in de klas.
Ook het contact met mijn collega's doet mij weer erg goed.
In overleg met de bedrijfsarts, waar ik vandaag was gaan we het langzaam verder opbouwen.
De komende 2 weken nog 2 ochtenden, maar de klas dan ook zelf draaien en daarna 1 middag erbij.
Maar als dit te zwaar blijkt te zijn, dan het plan nog niet uitvoeren.
Zelf wil ik eigenlijk nog wel sneller, maar of dit handig is weet ik ook niet.
De bedrijfsarts gaf ook aan, dat er ook nog kwaliteit van leven na het werken moet zijn.

Vandaag ook weer aan het sporten bij Herstel en Balans en ik merk sinds vandaag dat het minder vermoeiend is.
Na het sporten lukten een rondje met de hond nu veel beter dan de afgelopen weken.
Toen was ik blij als ik weer thuis was.

Mijn week begint dus weer aardig te vullen maandag en donderdagmiddag sporten en dinsdag en woensdag ochtend naar school en vrijdag moet er ook nog wat gebeuren in huis.
Maar van al deze dingen geniet ik met volle teugen.

Ik kwam nog een mooi gedicht tegen, waar ik jullie ook van wil laten genieten

Widok papa

Woensdag 11 januari is Widok papa geworden van 9 pups.
Helaas is er 1 reutje overleden, die kwam er niet zelf uit en is met behulp van de dierenarts te wereld gekomen, maar dit duurde helaas te lang.
Het zijn nu nog 4 teefjes en 4 reutjes.
's Avonds zijn we direct op kraamvisite geweest en konden we heerlijk smullen van beschuit met roze en blauwe muisjes.
Maar wat een vertederend gezicht zijn die kleine hoopjes hond, Susanne was op slag verliefd.
Wat had Halna het goed gedaan, ze is een fantastische moeder.
De komende weken zullen we wel regelmatig bij Piet en Netty langs gaan.
En wat zal het moeilijk zijn om zo pup niet mee naar huis te nemen, maar 1 Widok vind ik wel genoeg.
Dus dit gaat echt niet gebeuren.
Maar als er andere mensen zijn die interesse hebben in een tatrahond , er zijn nog enkele pups te koop.

Uitslag erfelijkheidsonderzoek

Gistermiddag werden we gebeld vanuit het VU of wij vandaag om 16.00 uur naar het MCA konden komen voor de uitslag van het erfelijkheidsonderzoek.
Voor mij was dit geen probleem, maar Rob kon het op zo korte termijn niet regelen met zijn werk, gelukkig hoefde Lonneke vandaag niet naar school en kon met mij mee naar het ziekenhuis.
Naar dit soort gesprekken is het altijd wel fijn om met z'n tweeën te gaan.
De uitslag van het onderzoek was goed, het is niet erfelijk.
Wel wordt er nog besproken vanaf welke leeftijd het verstandig is om Lonneke en Susanne te controleren.
Het nieuwe jaar begint voor ons in ieder geval erg goed, dit is een fantastische uitslag.
Een zorg minder voor ons allemaal.

Herstel en balans

Vandaag had ik voor de tweede keer sporten bij Herstel en Balans.
Ik sport nu niet meer bij fysiotherapie Elizabeth, dit was een sportprogramma tijdens het hele behandel proces en dat heb ik gelukkig afgesloten.
Dus op aanraden van de bedrijfsarts met het programma Herstel en Balans begonnen.
Het programma Herstel en Balans vind plaats bij Dynamic fit.
Dit programma is een combinatie van lichaamstraining en psycho-educatie. In drie maanden met twee à drie bijeenkomsten per week worden fitness en groepssport gecombineerd met voorlichtingen en groepsgesprekken.
Iedere maandagmiddag fitness ik van 13.00.14.30 en iedere donderdagmiddag fitness van 13.00- 14.00 en groepssport van 14.30-15.30.
Vandaag hadden we een circuit tijdens de groepssport.
Dit was best wel pittig, ik zal morgen wel stijf zijn en al mijn spieren behoorlijk voelen.
Maar het is voor het goede doel.
Ik wil straks wel weer volledig voor de klas.
Eind februari wordt er begonnen met het psycho-educatief programma.

Gelukkig nieuwjaar

Via dit blog wil ik alle lezers een fantastisch 2012 wensen.
Ik hoop dat het voor iedereen een jaar wordt waarin haar of zijn wensen uitkomen.
Zelf heb ik maar 1 wens en iedereen kan wel raden wat dat is.
Het jaar 2012 kan alleen maar beter worden dan het jaar 2011.

Toch was het jaar 2011 geen jaar van alleen maar diepte punten.
Er waren gelukkig ook een heleboel hoogte punten.

Rob en ik werden beide 50 en we waren 25 jaar getrouwd, dit hebben we gevierd met een grandioos feest.
Lonneke slaagde voor haar VWO en rijexamen wat was ik trots.
Susanne ging met goede cijfers door naar het laatste jaar.
Widok slaagde voor zijn gehoorzaamheid examen en deed het goed op shows.

En natuurlijk Rob, Lonneke en Susanne die mij hielpen en steunde en uit de put haalde als ik het even niet meer zag zitten.
Alle familie, vrienden, buren en collega's, ouders en kinderen van de Kennemerpoort die ieder keer weer ons klaar stonden al die mensen waren in het jaar 2011 een hoogte punt voor mij.


Dus als ik op het jaar 2011 terug kijk, is het geen makkelijk jaar geweest, maar wel een jaar vol liefde en warmte en vriendschap.


Vrienden

Ik ben blij dat
dat ik vrienden heb
die me willen helpen
en met me verder
willen gaan.
En niet schromen om
af en toe een arm
om me heen te slaan.
Die een stukje
met mij mee lopen
op mijn weg.
Tot het onzegbare
is gezegd.
Die mijn kracht
en hoop geven.
Omdat het soms
behoorlijk zwaar
is in het leven

Bont en blauw

Vandaag een rustig dagje, kon ook niet erg veel.
Zit heerlijk onder de blauwe plekken.
Op de trap gleed mijn ene voet weg en zat ik al snel halverwege de trap.
Gevolg een blauwe arm, een blauwe kont en wat blauwe plekken op mijn been.
Gelukkig viel de schade nog mee, niets gebroken en zit er vet genoeg op mijn billen.
Maar morgen zal ik nog wel stijver zijn.
Ik ben de laatste tijd niet voor het geluk geboren.

Zaterdag na het trainen met Widok, naar de flat van mijn moeder.
Hans en Nelleke waren al begonnen met het uitruimen van de flat.
Rob kon helaas niet helpen, hij had de hele dag een bijscholingscursus van zijn werk.
We schieten al erg op maar er moet nog veel worden afgevoerd, maandag komen ze alle kleding, gordijnen, beddegoed ophalen.
Om 16.00 uur richting huis en toen was ik ook behoorlijk moe.
Gelukkig was Susanne heel lief geweest om het huis thuis op orde te brengen.
's Avonds heerlijk in bad liggen dobberen.

P.s Mijn longen klonken gelukkig nog steeds goed, ik heb wel een antibioticakuur gekregen en ik merk dat die wel helpt.

Lonneke 19 jaar op 13-12-11

Vandaag is onze oudste dochter jarig, dit hadden we zondag al gevierd.
Zij was vandaag met haar vriend Matthijs aan het schaatsen en ik was vanmiddag weer een middagje met mijn moeder op stap.
Eerst samen even boodschappen doen in de Mare, zij weet nog niet alles te vinden in haar nieuwe omgeving.
Daarna naar de fleboloog voor controle, daar hoeven we gelukkig niet meer terug te komen.
Alles zag er goed uit, alleen een zalfje voor het eczeem op haar benen en nog een paar nieuwe steunkousen.
Toen door naar haar oude flat voor de laatste spullen die zij nog wilde hebben.
Dit was wel moeilijk voor haar, ze wil meer mee, dan er in haar nieuwe huis past.
Afscheid nemen van spullen die je al jaren om je heen vergaard, is ook best lastig.
Hopelijk gaat ze straks een fijne tijd in het Rekerheem tegemoet, ze heeft daar nu nog een hard hoofd in.

Met mij gaat het ondanks alle drukte redelijk goed, alleen de longen willen nog niet zo als ik het zou willen.
Ik hoest nu al 3 weken en echt loskomen doet het niet echt, morgen dokter Hendriks toch maar eens bellen.

Een drukke week

De afgelopen week moest er veel geregeld worden voor de verhuizing van mij moeder naar het Rekerheem.

Zaterdag hebben wij nog wel gezellig in Purmerend Sinterklaas gevierd met Andy, Jacqueline en Ashley.
Met weer veel gedichten, sommige kon ik niet met droge ogen lezen en een paar surprise's.
Ik ben altijd degene die surprise's maakt,vind dit namelijk erg leuk om te doen, maar had er nu iets minder tijd voor.

Zondag met z'n allen de grote spullen van mijn moeder verhuisd, het kamertje is erg gezellig geworden.
Niet te grote dingen en niet te veel.

Maandag na het sporten, naar mijn moeder om nog wat spullen samen met Nelleke uit te zoeken.
Tussen door even naar de fysio, ik ,mocht gelukkig even bij Josien langs komen voor de lymfetaping.
Claudette was helaas ziek en de taping was er net af en dan zit er volgende week weer veel vocht.
Het gaat nu door de taping juist zo goed.
Dus was ik heel blij met Josien.
's Aonds heerlijk aan de kaasfondue en daarna het laatste deel van Harry Potter gekeken.
Het was tenslotte Sinterklaasavond.

Vandaag weer op tijd naar mijn moeder, we hadden een intake gesprek met Natascha de verzorgende van mijn moeder.
Er moeten nog een paar dingen worden geregeld wat betreft de zorg.
Een nieuwe huisarts, apotheek en tandarts.
Daarna nog even wat dingen oplaten hangen door de klusjesman, nu kan ze er morgen wonen.

Spullen uitzoeken bij mijn moeder

Vandaag zou ik rond 16.30 door de internist gebeld worden voor de uitslag van de longfoto.
Maar om 9.30 gaat de telefoon en hangt dokter Hendriks al aan de telefoon.
Ik schrik een beetje en denk het is toch wel goed of moet ik voor nog een onderzoek omdat hij al zo vroeg belt.
Maar gelukkig kan hij mij geruststellen, dat de foto er goed uit zag en dus een gewone luchtweg infectie.
Mocht het erger worden dan moet ik weer aan de bel trekken.
Gister hadden we ook nog even over de gewrichtspijnen gesproken en dokter Hendriks vond het beter dat ik Arimidex bleef slikken, met iets er bij voor de pijn.
Deze hormoonkuur was voor mij effectiever dan de Tamoxifen.
Dus gaan we nog 3 maanden dezelfde pillen slikken en hopen dat het beter wordt.
Ik wil ook niet dat het terug komt, dus toch voor deze optie gekozen.

Ik had om 10.00 uur afgesproken met mijn moeder, maar toen ik daar aankwam, was zij op weg naar haar vriendin.
Ze was alles al weer vergeten wat we gister afgesproken hadden.
Haar daar opgehaald en terug naar haar huis, waar we net op tijd waren voor de trombose dienst.
Toen samen met Nelleke de kleding uitgezocht die naar het Rekerheem kon.

Met Lonneke die s'middags heen gebracht en meteen de sleutel gehaald
Morgen kunnen Hans en Nelleke behangen.

Controle bij de internist

's Ochtends eerst bij mijn moeder langs om even wat door te spreken over het Rekerheem, zij heeft een kamer toegewezen gekregen.
Maar nu gaat het wel heel snel en moet ik haar even bewerken dat we dit toch echt gaan doen.
Zelf denkt ze dat ze toch nog wel even in haar oude huis kan blijven, met wat meer hulp.
Na de thee bij mijn moeder naar school toe.

Ik heb een gesprek met Anja over werk hervatting.
Afgesproken dat ik in de maand december niet zo vaak kom, er heerst veel op school (ziektekiemen)
En de komende weken krijg ik het ook druk genoeg met de verhuizing van mijn moeder.
Na de kerstvakantie ga ik dan dagen maken van 8.00-13.00 uur.

Om 13.30 wordt ik opgehaald door mijn broer Hans en gaan we met mijn moeder en schoonzus Nelleke naar het Rekerheem.
We hebben daar een gesprek en bekijken de kamer waar mijn moeder komt te wonen.
Halverwege het gesprek ga ik er vandoor.
Rob komt mij ophalen, want er staat een controle bij de internist te wachten.

Dokter Hendriks loopt vandaag een half uurtje uit, gebeurt hem niet vaak.
De uitslag van de DEXA scan is binnen en er is een voorstadium van botontkalking te zien.
Hier had ik al op gerekend, mijn moeder heeft namelijk ook last van botontkalking.
Dus mag ik aan de zelfde medicijnen als mijn moeder van 80.
Calcium tabletten en vitamine D dagelijks en Fosamax één keer in de week.
Het bloedonderzoek was goed, daar kwam alleen een vitamine D te kort uit.
Daarna heb ik nog even aangegeven dat ik een vervelende hoest heb, dus na het beluisteren van mijn longen (die niet helemaal goed klonken)mocht ik direct even een longfoto laten maken
Morgen belt dokter Hendriks voor de uitslag.

Nog even met mijn broer het één en ander doorgesproken voor mijn moeder want 7 december zit zij al in het Rekerheem.
Dat wordt een druk weekend voor ons.

Een medisch dagje

Vandaag was een dag die in het teken stond van dokters en ziekenhuis.
Vanmorgen eerst bij de huisarts langs vanwege een behoorlijke dikke en pijnlijke knie.
Widok had mij gister in zijn enthousiasme om ver gelopen en aangezien ik door de stijve gewrichten niet zo heel stabiel meer sta, lig je al snel omver.
Met als gevolg een pijnlijke knie.

Daarna door naar het ziekenhuis voor een DEXA-scan.
Met een DEXA-scan kan worden vastgesteld of je botontkalking (osteoporose) hebt. Een DEXA- scan wordt gemaakt met behulp van röntgenstralen. Dit onderzoek wordt ook vaak botdichtheidsmeting genoemd; hierbij wordt gemeten in welke mate het bot de röntgenstralen tegenhoudt. Voor deze meting wordt standaard de wervelkolom en/of de heup gebruikt. Als er sprake is van botontkalking, bevatten de botten minder kalk en laten meer röntgenstralen door.
De uitslag van dit onderzoek krijg ik volgende week van de internist.

Na de DEXA-scan direct door naar de bloedafname om even wat buisjes bloed af te laten nemen.

Thuis even een broodje gegeten en een klein rondje met Widok, want lopen gaat echt moeizaam.
Met de auto naar Heerhugowaard gereden voor een bezoek aan de bedrijfsarts.
Na de kerstvakantie gaan we proberen het uren aantal op te voeren.
Ook ga ik dan beginnen met Herstel en Balans en dat zag hij ook als werk.
Bij de apotheek nog even de ontstekingsremmers opgehaald voor mijn knie en dat waren weer genoeg medische dingen voor vandaag.
Morgen is weer een dag van fysiotherapie.
Lymfedrainage en een intake gesprek bij Herstel en Balans.

Controle bij de radiotherapeut

Vanmorgen rustig aangedaan en om 10.30 op de fiets richting het sporten.
Na het sporten door naar Claudette voor de lymfedrainage.
Er zat nu weer meer vocht in mijn borst, ik had de pleisters er zaterdagmorgen vanaf getrokken en de andere keren deed ik dit altijd zaterdagavond.
Dus het weekend wat meer last van vocht.
Ze heeft de pleisters nu niet op mijn rug maar op mijn borst geplakt.
Zo kan mijn rug even tot rust komen, die was bij de bestraalde huid iets rood door de pleisters.
Om 16.00 uur moesten we in de bunker zijn bij dokter Uppelschoten.
Hij was tevreden over de huid en vroeg hoe het nu met de arimidex (hormoonkuur) ging.
Aangegeven dat de gewrichtsklachten behoorlijk heftig waren, dus waarschijnlijk over op een ander hormoonkuur.
Dit moet ik volgende week maar even overleggen met dokter Hendriks.
Ik hoop dat er iets anders mogelijk is, want of ik dit 5 jaar vol hou!
En een optie om helemaal te stoppen is er eigenlijk niet, de kans is dan veel te groot dat het terug komt en daar heb ik niet echt behoefte aan.

Susanne 17 jaar

Vrijdag 18 november werd onze jongste spruit al weer 17 jaar.
Wat gaat de tijd toch snel.
Donderdag en vrijdag was ik druk bezig geweest om allerlei tapas achtige gerechten te maken.
Dit wilde ze graag eten op haar verjaardag.
Volgens mij was het aardig gelukt, we hadden gehaktballetjes in een tomatensaus, champignons met knoflook, grote garnalen met knoflook, patatas Bravas, salade, paprikaprutje en natuurlijk olijven chorizo, Spaanse ham, stokbrood met tapenade en aioli.
Zelf had ze haar eigen verjaardagstaart gemaakt, een taart die bestond uit 3 lagen.
De taart zag er fantastisch uit en smaakten ook erg lekker, de volgende keer moet er alleen nog iets van slagroom of crème tussen.

Het was dus gister een gezellige en drukke dag, maar gelukkig was de visite heerlijk verdeeld over de middag en avond.

De energie begint gelukkig weer heel goed terug te komen, s'morgens mijn bed uitkomen lukt weer steeds beter.
Woensdag was het mij zelf gelukt om de studiedag over het motiveren van leerlingen bij het NLP in Limmen de hele dag vol te houden.
Het was best een lange dag van 9.30-17.30 maar ik heb het volgehouden.
Dus dit gaat de goede kant op, nu nog wat minder last van stijve en pijnlijke gewrichten en een pijnlijke schouder en romp en dan voel ik mij weer helemaal top.
Hopelijk vallen de volgende 2 weken de uitslagen bij de radiotherapeut en de internist ook niet tegen en ben ik alweer een heel stuk uit de put geklommen en zie ik de rand alweer.

P.s Hier nog een foto van de modeshow met de hele groep, andere kan ik nog niet plaatsen zit copyright op van de fotograaf.
Zodra ik er nog meer heb zal ik ze plaatsen.

11-11-11

Op deze bijzondere datum moet ik maar weer iets schrijven op het blog.
Deze maand staat voor Rob in het teken van het laten groeien van zijn snor.
Hij doet mee aan de actie MOVEMBER
Wij vinden het allemaal niet echt mooi staan, maar ja het is voor het goede doel en in december gaat hij er gewoon weer af.

Het is Movember, de maand die vroeger bekend stond als November en die nu bestemd is om snorren te laten groeien, bewustzijn te creëren en geld in te zamelen voor de gezondheid van de man, in het bijzonder voor prostaatkanker. Ik stel mijn bovenlip gedurende 30 dagen ter beschikking om gezondheid en welzijn van mannen onder de aandacht te brengen. Mijn Mo (Snor) zal het onderwerp van gesprek zijn en zal ongetwijfeld lachsalvo’s opwekken, dit alles om mensen bewust te maken en om geld in te zamelen voor onderzoek naar prostaatkanker.

Waarom ben ik zo betrokken bij de gezondheid van de man?
• Elke 4 uur sterft in Nederland een man aan prostaatkanker
• In Nederland is prostaatkanker bij mannen de meest voorkomende vorm van kanker
• In Nederland krijgen jaarlijks 9500 mannen te horen dat ze prostaatkanker hebben
• In Nederland leven 73000 mannen met prostaatkanker
• In Nederland sterven elk jaar 2500 mannen aan prostaatkanker
• En natuurlijk onze eigen situatie

Ik nodig je uit om mee te doen: door je te registreren via deze link en je snor te laten groeien of door voor mijn snorgroei online een gift te doen op http://mobro.co/Robbedoes

Geld dat via Movember ingezameld wordt maakt een tastbaar verschil voor de levens van anderen, dankzij de Movember Stichting en onze gezondheidspartner, het NKI.

Indien je meer wilt weten over hoe je kan helpen om Movember te steunen, neem een kijkje op de Movember website www.facebook.com/MovemberNetherlands/posts/137713122965317.

Bij voorbaat dank dat je mij wilt helpen om gezondheid en welzijn van mannen onder de aandacht te brengen.

De afgelopen week is een week geweest van vallen en opstaan de energie begint weer iets terug te komen, maar de gewrichtspijnen worden helaas niet minder, zelfs iets meer.
Mijn knieën en handen toen behoorlijk zeer vooral 's morgens en 's avonds.

Woensdagavond mocht Widok naar zijn vriendin Halna, die was loops en mocht gedekt worden.
Woensdag hebben ze heerlijk gespeeld en was ze er nog niet klaar voor.
Dus donderdag weer met het mannetje heen, in de ochtend lukte het nog niet, maar 's middags was het raak.
Vrijdag heeft Netty de fokster Widok nog een keer opgehaald en was het weer raak.
Dus nu maar afwachten of het is gelukt en Halna zwanger wordt.
In januari hebben we dan foto's van de pups van Halna en Widok.

Met mijn moeder en broer naar het Rekerheem

Vandaag weer een paar uurtjes naar school, wat geniet ik van die kinderen.
Het kost mij helaas steeds meer moeite om heen te gaan.
Ik wil zo graag weer lekker helpen, maar merk dat de energie op een dag beperkt is.
Te veel dingen op 1 dag lukt momenteel niet, ik hoop dat het snel wel weer gaat lukken.
Om 13.00 uur mijn moeder opgehaald,ik ging samen met mijn moeder en broer een kijkje nemen in het Rekerheem.
Eerst met mijn moeder even de Mare in en daarna naar het verzorgingshuis.
Ik dacht: Dan ziet ze alvast hoe dichtbij de Mare is en hoe ze er moet komen vanuit het Rekerheem.
De lift bij van Haren was eerst nog even uitzoeken hoe hij werkte, maar dat hadden we al snel door.
Na een boodschapje bij Deen gingen we weer richting het Rekerheem waar Hans al zat te wachten.
Wij werden vriendelijk te woord gestaan door medewerkster van het Rekerheem en alles werd doorgesproken.
Ook kregen we nog een rondleiding door het huis en mochten we een kamer van een bewoonster bekijken.
Het zag er allemaal mooi en verzorgd uit.
We krijgen nog even bedenktijd, of we mijn moeder ook op een drempel lijst willen zetten, ze is dan nog sneller aan de beurt.
Je moet dan wel zorgen dat ze er binnen 13 dagen zit.
Dat gaat ons vast wel lukken.
Nu maar hopen dat ze er snel terecht kan.

Een mooie herfstdag

Vanmorgen een heerlijk rondje met Widok in het Bergerbos gewandeld.
Wat is de natuur op het ogenblik mooi, de kleuren pracht in het bos is een lust voor het oog.
En de paddenstoelen en het mos zijn prachtig.

Het was gewoon warm in het bos, de winterjas kan weer even verruild worden voor de zomerjas deze week.
En ons mannetje zie je echt genieten in het bos, hij kan heerlijk rennen en af en toe uitrusten.

Na het bos doorgereden naar de fysio en het sporten.
Claudette vond dat de lymfe drainage d.m.v. massage niet genoeg effect had en heeft nu ook
lymftaping toegepast.
Op mijn rug heeft ze 4 banen tape aangebracht.

De werking van de tape is sturen en stimuleren: Het oedeem heeft de eigenschap om zich langs de aangebrachte tape te verplaatsen. Door de speciale wijze van aanbrengen stimuleer je de verplaatsing van het oedeem in de richting van de lymfknopen die nog wèl functioneren. Dus daarheen, waar we het graag willen hebben.

Omdat de tape een dag of vijf kan blijven zitten, ook tijdens het douchen, is er gedurende die tijd dus sprake van een 24-uurs behandeling!
Hopelijk wordt het vocht in mijn borst en oksel hier door minder.
Mijn arm heeft gelukkig nog weinig last van vocht.

Na het tapen een uurtje aan het sporten geweest en toen was ik behoorlijk moe, dus maar naar huis en niet bij de kinderen van de klas langs.
Morgen lukt het vast wel weer, dan hoef ik nergens heen.