rapport gesprekken

Vandaag zou ik met een aantal ouders die dat wilde, alvast het rapport gesprek houden.
Dit scheelt mijn collega Sylvia over anderhalve week toch weer 9 gesprekken.
En onze klas bestaat uit 28 kinderen, dus dat zijn best wel veel gesprekken,wanneer je normaal gewend ben dit aantal door 2 te delen.
Ik had ruim tijd gepland voor de gesprekken, want had al ingeschat dat het niet alleen maar over hun kind zou gaan.
Alle ouders van mijn klas leven zo met ons mee en geven mij en mijn gezin zoveel steun.
Iedere keer als er weer een kaart of tekening komt van een kind, zit ik weer met tranen in mijn ogen.
Kinderen zijn zo lekker eerlijk en oprecht.
Ook werd ik ontzettend verwend met bloemen en cadeautjes.
Het idee is nu geboren om een kinder weblog op te zetten, waarop ik in kindertaal mijn verhaal vertel en waarop de kinderen kunnen reageren.
Dit lijkt mij erg leuk, want wat ga ik ze ontzettend missen(dat doe ik nu al).
En dat wordt nog veel erger als ik straks niet zo vaak meer naar school kan.
Terwijl ik dit tik, lopen de tranen over mijn wangen.
Dus als ik dan af en toe, wat van ze hoor en lees waar ze mee bezig zijn, ben ik toch nog een beetje bij ze.
's Middags het huis nog even doorgewerkt, blijft ook altijd terug komen, je hebt het net gedaan en het is al weer smerig.
's Avonds geprobeerd tv te kijken, maar de binnenkant van mijn ogen vond ik toch leuker.
Hopen dat het vannacht dan wel weer lukt om door te slapen, met een slaappil vast wel.